ตอนที่ 16 - ผลของความดื้อ 100%

ตอนที่ 16 ผลของความดื้อ

             “โอ๊ย!!! ปล่อย!!!! เจ็บนะ!!!!!”

             “มานี่!!!!!”

             “กาวไม่ไป!!!! ปล่อย!!!!!!”ผมเจ็บและต้องการเอาตัวรอด ยกมือเล็ก ๆ ของตัวฟาดไปที่หลังคออาเสือ ดังตุ้บ...! อาเสือหันกลับมาทำตาดุ วาวโรจน์น่ากลัว

            “กะ ก็ อะ อาเสือทำกาวเจ็บ!!!”

            “ก็กาวทำผิด!!!!!!!!!! ทำผิดใช่ไหมกาว!!!!!!!!!!!!!!”อาเสือคำรามดังลั่น จนผมผงะถอย แต่ไปได้ไม่ไกล เพราะมือหนาบีบแขนผมอยู่นี่

            “กะ ก็....ผิด”ยอมรับก็ได้ว่ะ อารมณ์แบบนี้ใครจะไปกล้าค้าน

            “รู้ว่าผิดแล้วทำทำไม!!!!”

            “.....................”เงียบ อาเสือก็นิ่งจ้องหน้าผมนาน คนอื่น ๆ ก็เข้ามาในบ้าน อาโชติก็ด้วย

            “สมหมายเป็นคนเอาบันไดไปวางครับ”อาโชติบอกเสียงเรียบนิ่ง ผมตวัดสายตามองอย่างเคืองสุด ๆ อาโชติก็รู้ว่าผมไป เขาต้องรู้แน่ ๆ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ เหมือนครั้งนั้นไง!!!!!!

            “เออดี!!!!! ไล่มันออก!!!!”

            “อาเสือ!!!!”ผมเกาะแขนอาเสือ ร้องไห้....ยิ่งเห็นสุดาร้องไห้ ยิ่งทำให้รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

            “บอกมันให้เก็บเสื้อผ้าไปเลยคืนนี้!!!!!”

            “ฮึก...อาเสือ ไม่เอา...อาเสือ”ผมร้องอ้อนวอน ทั้งที่สมหมายนั่งก้มหน้านิ่ง ไม่พูดอะไรสักคำ

            “มีใครสมรู้ร่วมคิดอีก!!!”อาเสือถามต่อ กวาดสายตามองภายในห้อง สุดาตัวสั่นก่อนจะก้าวออกมา

            “ดิฉันทราบค่ะ แต่ห้ามไว้ไม่ได้”สุดามีน้ำตาไหลสองแก้ม อาเสือจ้องหน้าเงียบ

            “ไล่ออก!”

            “อาเสือ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ผมร้องไห้ อาเสือใจร้าย...ใจร้ายที่สุด!!!!

            “ออกไปกันให้หมด!!!!!!!”สิ้นเสียงทุกคนก็ออกไป อาเสือเดินหนีจะขึ้นห้อง แต่ผมวิ่งตามไปจับแขนหนาไว้ ทุกทีอาเสือจะแค่ด่า หนักหน่อยก็ตีอะไรก็ว่าไป อาเสือไม่เคยทำแบบนี้!!! มันทำร้ายจิตใจกันเกินไป!!!

            ผมผิดเอง บังคับให้สุดากับสมหมายทำ ทั้ง ๆ ที่ทั้งสองคนไม่อยากแต่ก็ขัดผมไม่ได้ ผมทำร้ายเขาสองคน

            “อาเสือ ฮึก....”

            “ไปอาบน้ำ ล้างหน้า แล้วมาคุยกับอา”

            “อาเสืออย่าไล่ ฮึก...สมหมาย ฮึก ๆ กับสุดาออกเลยนะ”

            “ไปอาบน้ำ อย่าให้อาพูดซ้ำ”

            “ฮึก ๆ กาว ผิด เอง ฮึก ๆ”อาเสือจ้องหน้านิ่ง ก่อนจะดันหลังให้เข้าห้องอาบน้ำ ผมยืนอยู่กลางห้องน้ำ ปวดหัวว่ะ!!!! จะทำยังไงดีว่ะเนี่ย!!!! นึกขึ้นได้หยิบโทรศัพท์ออกมา กะจะโทรหาไอ้บอลก่อน แต่เบอร์ที่อยู่หน้าจอทำให้ต้องนิ่งค้าง เบอร์สุดา 20 กว่าสาย เบอร์อาเสือ อาโชติ สลับกันโทร ตบหน้าผากตัวเอง เพราะมัวแต่สนุกจนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ไม่งั้นผมต้องกลับมาทันอาเสืออยู่แล้ว

            แอ็ด..!!! อาเสือเปิดประตูเข้ามา เดินมานิ่ง ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ไป

            “อะไรอ่ะ!!!!!”ผมโวยวาย อาเสือใช้นิ้วชี้ชี้หน้า ทำให้ต้องเงียบปากทันที

            “อาบอกให้อาบน้ำ”

            “อาเสือ!!!!”

            “อาบน้ำ!!! เดี๋ยวนี้!!!!”

            ผมถอนหายใจ ปวดหัวโว้ย!!!! คิดไม่ออกแล้ว!!!! พออาเสือกลับออกไป ผมก็เดินไปล็อคห้องน้ำ ก่อนจะรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมา อาเสือไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว ผมถอนหายใจ ไปมองกระจกลงไปข้างล่างมันเงียบดีเหลือเกิน

            “นั่งลง...”เสียงอาเสือทำให้สะดุ้ง เดินมานั่งลงหน้ากระจก เอาผ้าเช็ดผมตัวเอง

            “ไปไหนมา!?!?!”ทำใจเงียบอยู่นาน จนคิดว่าต้องพูดอะไรบ้าง...

            “คลับ x”

            “รู้ใช่ไหมว่ามันผิด และอาก็ไม่ชอบมาก...ที่กาวโกหก”ผมเงียบ ไม่มีข้อแก้ตัวอะไร

            “จะให้อาทำยังไงกับกาวดี!?!?! หรือจะต้องให้อาไล่คนออกอีกกี่คนกาวถึงจะสะใจ!!!”

            “กาวไม่ได้สะใจ!”

            “แล้วทำทำไม”

            “กาวเบื่อ!!!! ก็แค่อยากออกไปข้างนอกบ้าง ถ้าขออาโชติก็จะไม่ได้ไป เพราะอาเสือไม่ให้ไป!”

            “ก็เลยหนีอาไปงั้นสิ?”

            “..............................”

            “อาระวังให้กาวขนาดนี้ แต่กาวกำลังจะทำมันพัง! ข้างนอกนั่นอันตรายแค่ไหน...ถ้ากาวเป็นอะไรขึ้นมาอาจะทำยังไง?”

            “ฮึก”ผมร้องไห้เงียบ ๆ

            “ร้องไห้ไม่ช่วยอะไรนะกาว!!!”เสียงทุ้มบอก ผมกรีดน้ำตาตัวเองทิ้ง แต่มันก็ยังไหลลงมาเรื่อย ๆ ผิดที่ทำให้สมหมายกับสุดาต้องซวยไปด้วย

            “อาเสือจะทำยังไงกับสมหมาย กับสุดา”

            “อาไล่ออกไปแล้ว”

            “ไม่นะไม่!!!!!!!!!!!!!!”

            “ทำไม!!! ทั้งสองคนเป็นคนใกล้ชิดกาวที่สุด ควรจะห้าม แต่นี่ดันสนับสนุนให้ทำผิด ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอาห้ามอะไรสำหรับกาวเด็ดขาด!!!”

            “ฮึก สุดา หะ ห้ามแล้ว”

            “แต่หยุดกาวไม่ได้งั้นสิ ถ้างั้นก็ยิ่งสมควรไล่ออก เพราะสุดาบกพร่องในหน้าที่”

            “ฮือออออออออออออออออออออออออออ”ผมร้องไห้ออกมาจริง ๆ

            “หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้นะกาว!!!!”อาเสือจับตัวผมเขย่า

            “อาเสือใจร้าย!!!”

            “กาว!!”

            “ใจร้ายที่สุด!!! เกลียดอาเสือ!!!”

            “ดี!!! เกลียดอาให้มาก ๆ !!! แล้วทบทวนการกระทำของตัวเอง ว่ามันถูกต้องแล้วรึเปล่า อาจะกักบริเวณเรา จนกว่าเราจะสำนึกผิด!!!!”

            “โฮ!!!!!”

            ปัง!!!!! อาเสือออกไปแล้ว ขังผมไว้ในห้องคนเดียว คงไม่มีสุดาเข้ามาหาเหมือนเคย หลังจากนี้ใครหน้าไหนก็คงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้และมาสนิทสนมกับผมอีกต่อไป ใจร้าย! อาเสือใจร้าย!!

            ผมนอนร้องไห้อยู่คนเดียว สะอื้นเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ในห้อง เจ็บขนาดนี้...อาเสือยังไม่เหลียวแล นอนลงและซุกตัวลงในผ้าห่ม อาม่าน...กาวโดนทำโทษอีกแล้ว แต่คราวนี้กาวรู้สึกเกลียดอาเสือจริง ๆ กาวเหงา...กาวไม่มีเพื่อน บ้านนี้มีแต่คนใจดำ สุดาเป็นเพื่อนคนเดียวของกาว สุดาทำทุกอย่างให้กาว สุดาที่แสนดี...กาวทำให้สุดาต้องเดือดร้อน

            “อยู่ที่นี่สบายใจนะคะ ดีกว่าทำงานที่บ้านอื่น เจ้านายจู้จี้กว่านี้หลายเท่า”

          เสียงของสุดายังดังก้องในหู ฮึก....ฮึก สมหมายไปใครจะปลูกผักละ มันต้องรดน้ำพรวนดินทุกวันนะ แถมยังไม่มีคนให้อาหารไอ้ตาลอีก สวนข้างนอกใครจะตัด ใครจะเปิดกรงพาหมาไปเดินเล่น ใครจะล้างรถ ฮึก ๆ ๆๆๆ

            กาวต้องกินนมอุ่น ๆ ทุกคืน จำไม่ได้เหรอไง!!! ใครจะมาปลุกตอนเช้า ใครจะฟังกาวบ่น ใครจะตัดผมให้ กาวไม่ชอบไปที่ร้านนะ!!!! อาเสือใจร้าย!!!!!

           

             ผมยืนค้างอยู่ตรงนั้น บันไดสูง ที่ทำจากเนื้อไม้ชั้นดี แต่ตอนนี้มันถูกเปลวเพลิงลุกไหม้ไปทั่ว ตัวเองลังเลว่าจะยืนอยู่หรือวิ่งหนีไป ไม่ ๆ ลงไปไม่ได้ ไฟลามมาถึงขั้นที่ 5 6 7 แล้ว ลงไม่ได้หรอก....ระหว่างที่กำลังยืนตัดสินใจ ผมเห็นเด็กอีกคน ก็ยืนอยู่เหมือนกัน เด็กน้อยร้องไห้เสียงน่ารำคาญ ผมหงุดหงิดตะโกนออกไป

            “จะร้องอะไรหนักหนา!!! ไฟไหม้มาถึงนี่แล้ว!!!!”เด็กไม่หยุดแต่กลับร้องมากขึ้น เสียงร้องไห้นั้นคล้ายเสียงหวีดร้อง ที่กรีดหัวใจผมเหลือเกิน ทิ่มแทงราวกับเข็มนับพัน ผมเริ่มหายใจไม่ออก...พยายามจะคว้าตัวเด็กคนนั้น เราต้องรีบหนีไปชั้นบน!

            “มานี่สิ!!! แค่ก ๆ”ยิ่งยื่นมือไป ก็ดูเหมือนเด็กคนนั้นจะยิ่งห่างออกไปด้วย

            “แค่ก ๆ”ควันไฟทำให้ผมเริ่มไอ และไอขึ้นเรื่อย ๆ แสบตา...แต่ตัดสินใจเดินไปข้างหน้า

            ตู้ม!!!!!! เสียงหม้อแปลงระเบิด ผมเอามืออุดหูตัวเอง นั่งคุดคู้ เด็กคนนั้นก็เหมือนกัน...

            “มานี่ ฮึก ๆ แค่ก ๆ”ผมร้องเรียกเด็กคนนั้น ยังยืนอยู่ที่เดิม ขณะที่ไฟกำลังโหมเข้ามาเรื่อย ๆ

            “แค่ก ๆ”ตัวเองถอยร่นไปอยู่ติดข้างฝา เดินขึ้นก็ไม่ได้...เดินลงก็ไม่ได้

            “อย่ายะ ยืน ตรง นั้น”ผมร้องบอก แม้จะอยากเต็มทน เด็กคนนั้นร้องไห้น่าสงสาร ตุ๊กตาที่ถือเท้ามันติดไฟไปเสียแล้ว

            “วิ่ง วิ่งมานี่ ฮืออออออออ อึกกก ๆ ๆ วิ่งมานี่ ๆ ๆ”ผมกรีดร้อง เสาบ้านขนาดมหึมา ติดไฟจนหลุดออกจากแกน มันเอนจนล้มมาที่ตรงนั้น ผมเห็นมันเริ่มใกล้จะล้มตึงก็กรีดร้องอย่างเสียสติ

            “อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

          “กาว!!!! กาว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงเรียกจากใครสักคน พร้อมกันกับที่ผมสะดุ้งตื่นขึ้น ก่อนจะหายใจรัว มองรอบ ๆ ห้อง แค่ฝัน....

            “กาว!!!!”อาเสือมองมาทำให้ผมโผกอดเข้าหา

            “ฝัน...แค่ฝัน ฮึกกกก แค่ฝัน”ผมร้องไห้โฮ

            “อาอยู่นี่แล้ว ๆ ๆ”เสียงอาเสือคอยปลอบ ผมตกใจ...เหงื่อออกมาก ยิ่งไฟในห้องมืดยิ่งทำให้รู้สึกกลัว มันเหมือนจริงเกินไป ตัวผมกำลังสั่น ฟันกระทบกันดังกึกกัก รู้ว่าแค่ฝัน แต่ก็ไม่สามารถหยุดตัวเองได้ ร่างกายสั่นเทาเหนือการควบคุม

            “กาวใจเย็น ๆ แค่ฝัน...อาอยู่นี่แล้ว”เสียงฟันกระทบกันกึกกัก ผมหายใจเข้าออกถี่และเร็วมาก

            “หายใจเข้าช้า ๆ กาว...กาว หายใจเข้าช้า ๆ”อาเสือสั่ง

            “น้ำครับ”อาโชติเดินถือน้ำมาให้ อาเสือจับไหล่ผมออกแล้วมองหน้า

            “ดื่มน้ำเย็น ๆ ก่อน”ผมส่ายหน้า แต่อาเสือไม่ยอม ยกน้ำเย็น ๆ ให้ดื่ม ลำคอเหมือนแห้งผาดมานาน ผมดื่มไปเสียค่อนแก้ว ทำให้อาเสือพอใจเป็นอย่างมาก

            หายใจเหมือนคนตื่นเต้น ผมค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจตัวเอง แน่ละ...ไม่อยากชักอีกรอบ

            “ไปนอนเถอะโชติ ไม่มีอะไร เขาแค่ฝันร้าย...”อาเสือหันไปสั่งอาโชติ

            “ครับ”

            ทุกคนออกไปจากห้อง เหลือแค่ผมที่ถูกอาเสือกอดไว้ ผมไม่ปล่อยมือ...ไม่มีทาง ไม่อยากนอนแล้วด้วย กลัวจะต้องฝันร้ายแบบนั้นอีก

            “กอดกาวหน่อย”ผมบอก อาเสือหัวเราะ

            “อาก็กอดอยู่นี่ไง”

            “แน่น ๆ”

            “เด็กดื้อจะหายใจไม่ออก”

            “กาวฝันร้าย ฝันไม่ดีอีกแล้ว”

            “เพราะกาวดื้อ พระเจ้าเลยลงโทษ”

            “ฮึก ๆ กาวไม่ดื้อแล้ว ไม่เอาแล้ว อาเสือไปบอกพระเจ้าให้หน่อย...!!!”

            “จุ๊ ๆ ไม่ต้องร้องแล้ว อาอยู่นี่ บอกแล้วไม่มีใครทำอะไรกาวได้”

            “กอดกาวไว้หน่อย ๆ”ผมร้องบอกอีกครั้ง อาเสือกอดแล้วโยกตัวน้อย ๆ

            “อาอยู่นี่แล้ว”อาเสือย้ำ ผมถูกอาเสือกดให้นอนลง ก่อนที่ผู้เป็นอาจะเดินไป

            “อาเสือจะไปไหน!!!!!!!!!!”ผมร้องดังขึ้น ก็อาเสือเดินไปทางประตู

            “อาแค่จะปิดไฟ”

            “ไม่ปิด!! เปิดไว้...”ผมจ้องหน้าอาเสือ

            “เปิดไฟแบบนี้...อานอนไม่หลับ เปิดโคมไฟหัวเตียงเถอะ”

            “อาเสือจะนอนกับกาว?”ผมถาม

            “หึหึ แหงสิ ไม่งั้นเด็กดื้อไม่ยอมนอนแน่ ๆ ตอนนี้ยังกลัวรึเปล่า”อาเสือถาม ผมพยักหน้า ยอมรับว่ากลัวมาก มันเหมือนจริงมาก ๆ ราวกับตัวเองไปยืนอยู่ตรงนั้นเสียเอง

            “งั้นเปิดไฟที่หัวเตียงสิ อาจะได้ปิดไฟ”ผมเอื้อมมือไปเปิดตามที่อาเสือบอก เสียงไฟในห้องก็ดับลง อาเสือ ค่อยเดินลงมานอนข้าง ๆ มุดตัวลงผ้าห่มผืนเดียวกัน ก่อนจะคว้าตัวผมไปนอนกอด

            “คราวนี้ไม่ฝันร้ายแล้ว”อาเสือเอ่ยเสียงเรียบ

            “อือ”

            “งั้นก็นอน”ผมนอนลืมตาไม่กล้าหลับ ภายในความมืด มือกำเสื้ออาเสือแน่น ความกลัวแผ่ปกคลุมมาถึงด้านหลัง ที่ไม่ได้สัมผัสเนื้อกายอาเสือ จู่ ๆ ก็เสียวสันหลังวาบ (คิดไปเองแท้ ๆ) ผวากอดหาอาเสืออีก

            “อากอดทำไมยังไม่นอน?”อาเสือถามเสียงทุ้ม

            “...................................”มือหนากำลังตบหลังผมเบา ๆ ตบไปเรื่อย ๆ คล้ายกล่อมเด็กให้นอนหลับ

            นานแค่ไหนไม่ทราบแต่ระหว่างเรามีแต่ความเงียบ

            “อาเสือ”ผมเรียก

            “อืม”

            “อาเสือ”ทำไมหลับง่ายจัง

            “อืม...”

            “อาเสือหลับแล้วหรอ”ผมถาม กลัวอาเสือหลับก่อน

            “กำลัง...”

            “อาเสือ...พูดอะไรหน่อย กาวนอนไม่ได้....”ผมบอก มันอึดอัดเกินไป อาเสือเอามือที่กอดไว้ออก แล้วมองดูหน้าผมชัด ๆ ก่อนจะก้มลงจูบแผ่วเบา ลิ้นที่สอดเข้ามานุ่มนวลดึงสติที่กำลังฟุ้งซ่านไปอีกด้านมายังอีกด้าน อาเสือเก่งอยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ผมก็แค่ทำตามแบบที่อาเสือทำ พร้อมจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปได้ง่าย ๆ

            “อืม”เสียงอาเสืองึมงำในลำคอ ถอยออกแล้วเอามือเช็ดปากให้ผม

            “เอาอีก”ผมร้องบอก อาเสือหัวเราะ แต่ก็ยอมทำตามโดยดี รสจูบหวานหอม...ยาของอาเสือ อาหนุ่มยิ้มตอนที่ผมเริ่มสอดลิ้นตัวเองเข้าไป กวัดเกี่ยวเข้าด้วยสายใยอะไรบางอย่าง ผมชอบ...และรู้ได้ว่าอาเสือก็ชอบเช่นกัน

            “อือ!!!! แฮ่ก ๆ”ผมดันอาเสือออก เพราะหายใจไม่ทัน อาเสือหัวเราะ

            “อีกไหม?”

            “ไม่ พอแล้ว”ผมบอก เอามือเช็ดปากตัวเองแล้วก็ปากอาเสือ

            “อาเสือออออ”ผมร้องคราง กอดอาเสือแน่น ๆ

            “กาวขอโทษ”

            “หืม?”

            “ขอโทษจริง ๆ ที่ออกไปไม่ได้บอก กาวเหงา...คิดว่าออกไปแค่นี้ กลับมาก็คงทัน”

            “ถ้าอาไม่โกหกว่ายังอยู่หาดใหญ่ ก็คงไม่รู้เลยใช่ไหม ว่าหลานหนีเที่ยว”อาเสือถามเสียงทุ้ม

            “ก็....”ผมหาคำแก้ตัว

            “ทำมากี่ครั้งแล้ว?”

            “นับไม่ถ้วน”แหะ ๆ สารภาพบาปไปเลยแล้วกัน รู้สึกเหมือนอาเสือหายใจแรงขึ้น

            “กินเหล้าด้วยใช่ไหม ใครสอนให้กิน!!!!!!”อาเสือดุอีกแล้ว

            “อาเสือ...ห้ามโกรธกาวนะ!!!”ผมผุดลุกขึ้นนั่ง รีบบอกก่อน อาเสือจ้องหน้านิ่ง

            “อาไม่มีสิทธิ์โกรธ?”

            “อือ ห้ามโกรธ เพราะกาว...พูดความจริงแล้ว”

            “เหอะ!!!”

            “อือออออ”ผมตบแก้มอาเสือเบา ๆ ห้ามทำเสียงทำหน้าแบบนั้นด้วย อาเสือจับมือไปจูบ

            “จะทำโทษแบบไหนถึงจะสาสมดีนะกาว!!!!” อาเสือพูดเสียงกร้าว

            “ทำอะไรไม่คิดถึงความปลอดภัยของตัวเองอย่างนี้”ผมก้มลงจูบอาเสือ จูบและจูบไปเรื่อย ๆ อาเสือนอนนิ่งไม่ตอบสนอง จนผมเลื่อนออกมาแล้วไปจูบปลายคางแทน

            “ขอโทษแล้วไง!!!”

            “ไม่ให้อภัย”อาเสือพูด ผมหน้างอ ทุบอาเสือ!!!

            “ขอโทษแล้วไงๆๆๆ”

            “โอ๊ะ โอ๊ย!!! อาไม่ให้อภัย...”

            “นี่ ๆ ๆ ๆ ขอโทษได้ยินไหมขอโทษ”

            “ไม่!”อาเสือกำมือผมที่ชะงักค้างกลางอากาศ

            “งั้นไม่ต้องมาจูบกันแล้ว”

            “จริงอ่ะ?”อาเสือทำเสียงไม่เชื่อ ผมหน้างอลงกว่าเดิม ดึงมือตัวเองกลับ...ก่อนจะทำให้รู้ว่าไม่พอใจ ที่ถูกล้อเลียน

            “......................................”

            “อาไม่ง้อหรอกนะ”

            “ก็ช่าง”น้ำตาร่วงอีกแล้ว ผมนอนก้มหน้าซบหมอน

            “กาววววว”อาเสือควานหาตัวผม ลงมานอนทับไว้ครึ่งร่าง

            “ร้องอีกละ...”

            “ก็ช่าง”

            “เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกอีก เงยหน้ามาหาอา”

            “ก็ช่าง”

            “กาว....ทำไมดื้อแบบนี้นะเรา”

            “ก็ช่าง”

            “งั้นอากลับไปนอนห้องตัวเองดีไหม”

            “กะ ก็ ช่าง...”

            “หึหึ เด็กดื้อนิสัยไม่ดีเลย”

            “ก็ช่างสิ ช่าง ๆ ๆ ๆ”

            “ไม่หันมา...อาจะไม่คุยกับกาวแล้วนะ”

            “ก็....ชะ ช่าง”

            “กาว”

            เสียงทุ้มกดเสียงต่ำ ผมพลิกตัวขึ้นก่อนจะโผกอดอาเสือ รู้อยู่ว่าผมเป็นยังไงก็ชอบแกล้งทำให้ผมรู้สึกแย่ ไม่ชอบแบบนี้เลย

            “อึกๆๆ”ทำให้ผมร้องไห้ได้คงสนุกอาเสือละ

            “สำนึกจริงแล้วใช่ไหม”อาเสือถาม ผมเงยหน้ามอง น้ำตาหยดใส่หน้าอาเสือ เลยกระพริบปริบ ๆ ให้รู้ว่าเสียใจแค่ไหน อาเสือยิ้มอบอุ่นก่อนจะเอานิ้วเช็ดน้ำตาให้

            “งั้นอาให้อภัยแล้ว”       

            “อ๊ะ...”ผมรีบยิ้มกว้าง

            “แต่!!!!”อาเสือพูดแต่เสียงดังจนน่าตกใจ ผมชะงักค้าง

            “แต่อาจะไม่มีวันให้อภัยง่าย ๆ อีก ถ้ามีอย่างงี้ครั้งที่สอง รู้ใช่ไหม...อาโกรธเป็นยังไง”

            “อือ”

            “เรื่องเพื่อนนี่ก็เหมือนกัน อยากให้อาไปพูดไหม...ว่าทำไมพากาวไปทำอะไรแบบนี้”

            “ไม่นะ กาวอยากไปของกาวเอง ไม่เกี่ยวกับพวกมันหรอก”ผมรีบแก้

            “แต่อาก็ไม่ชอบใจอยู่ดีนะ จำไว้...บทเรียนครั้งนี้ของกาวทำให้คนอื่นเดือดร้อน แล้วถ้าตัวกาวเอง...เป็นอะไรมากกว่านี้จะต้องมีอีกกี่คนที่เดือดร้อนกว่ากาวตั้งร้อยเท่าพันเท่า!”อาเสือสอนยาว

             “อือ...เข้าใจแล้ว”

            “อย่าทำอะไรที่เอาแต่ความสนุกตัวเองอีก”

            ผมพยักหน้ากอดอาเสือ  และอาเสือก็กอดผม รู้สึกโล่งไปเปราะหนึ่ง ยังเรื่องวันนี้ต้องรีบเคลียร์ เผื่อพรุ่งนี้มีอะไรอีก จะได้ไม่ต้องรวบยอด...หึหึ ให้เวลาอาเสือด้วย...จะได้ช็อคเป็นเรื่อง ๆ ไป

            “พอใจแล้วหรือยัง”อาเสือถาม ผมพยักหน้า

            “งั้นนอนได้แล้ว”

            “อืม”ผมบอก แต่นอนนิ่งไปได้ไม่นาน อาเสือก็พลิกตัวลุกขึ้น ทั้งที่ผมยังไม่หลับดี

            “ไปนอนห้องอาเถอะ เตียงกาว...อานอนไม่สบาย”อาเสือบอก พร้อมลุกขึ้น ผมก็ลุกตาม เราสองคนก็เดินไปนอนห้องอาเสือ กระโดดขึ้นเตียงนุ่ม ๆ ผ้าห่มอุ่น ๆ อาเสือเอาหมอนกอดมาดุน ๆ หลังให้ และปิดม่านให้มืดสนิท แต่ไม่ลืมจะเปิดไฟหัวเตียงไว้ ทำให้ผมนอนหลับลงเร็วกว่าเดิม....

COMMENT PLEASE








ขอบคุณที่อ่านและคอมเม้นค่ะ ^^

เด็กดื้อจะฝันร้ายเวลาที่เครียดสุด ๆ หรือคิดมากน่ะค่ะ
น่าสงสารจัง...กาวน้อย

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1051149