ตอนที่ 19
ตื่นขึ้นมาบนเตียงของอาเสือ ไม่อยากรู้ว่ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง นึกถึงเรื่องบนรถทีไรก็รู้สึกอายทุกที วันนี้ไม่อยากจะเจอหน้าใครสักคนในบ้านเลย เสียงคนอาบน้ำ...น่าจะเป็นอาเสือ ผมม้วนผ้าห่มที่คลุมตัวให้กระชับยิ่งขึ้น ใต้ผ้ามีแค่เสื้อตัวเดียว
“ตื่นได้แล้ว...”เสียงอาเสือเรียก ผมแกล้งหลับตาอยู่แต่ได้ไม่นาน เพราะอาเสือก้มลงมาจูบ
“ตื่นได้แล้ว...”เสียงอาเสือเรียก ผมแกล้งหลับตาอยู่แต่ได้ไม่นาน เพราะอาเสือก้มลงมาจูบ
“วันนี้มีเรียนต่อบ่าย อาดูตารางแล้ว”ผมก็ยังหลับตา ตอนอาเสือพูด
“อานัดคุยงาน เล่นด้วยกับกาวทั้งวันไม่ได้...”
“ใครอยากให้อยู่ด้วยละ”ผมบ่นออกไปด้วความลืมตัว ทำเอาอาเสือหัวเราะชอบใจ ยอมลืมตาขึ้นมาก็ได้ อาเสือในชุดคลุมอาบน้ำ กลิ่นตัวหอม ๆ ของสบู่ทำให้ผมหายใจติดขัด
“มองอะไร...ทะลึ่งใหญ่แล้วนะเรา”
“ใครจะไปมองอะไรเล่า!!! ถอยออกไปเลย กาวจะกลับห้อง”
“ลุกไหว?”
“กาวซะอย่าง...”ผมพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็เหมือนขาอ่อนแรง ล้มกะทันหัน...อาเสือหัวเราะ เหมือนได้ดูลูกนกพยายามช่วยตัวเอง ผมขมวดคิ้ว...เริ่มหงุดหงิด
“อาอุ้ม...”แล้วก็อุ้มตัวผมลอย ร้องห้ามไม่ทัน ให้อุ้มก็ได้...เพราะว่าเดินไม่ไหวหรอก
“อาเสือเดี๋ยว!!!!!”ยืนอยู่หน้าประตู กำลังจะเปิดเข้าไป อาเสือชะงักเท้ามองหน้าผม
“อาเสืออย่าให้สุดาเข้ามาได้ไหม กาว...ไม่อยากคุยกับใครวันนี้”
“หึหึ...อาย?”
“เปล่าไม่ได้อาย!”ผมเถียงออกไป จู่ ๆ ก็สะอึกน้ำลายตัวเองซะงั้น ไอ้กาวเอ้ย!!!!
“หึหึ ถ้าไม่ได้อายแล้ว...ไม่ให้สุดาขึ้นมา จะทำงานยังไง”
“ก็...ไม่อยากเห็นหน้าคนอื่นเท่านั้นแหละ”
“อาด้วยไหม”
“ด้วย...”
“จริงอ่ะ....งั้นวันนี้อาไม่อยู่ทั้งวันเลยได้รึเปล่า”
“เรื่องของอาเสือ ตัวของอาเสือนี่”ผมเถียงหน้าแดง อาเสือค่อย ๆ วางผมลงบนเตียง
“ไม่ทำโทษอาแล้วงั้นเหรอ”
“ไม่...”
“จริงอ่ะ”
“จริง...”
“งั้น...อามีเรื่องจะสารภาพ”อาเสือพูดเสียงนิ่ง ทำให้ผมหันกลับไปจ้องหน้า จะมาไม้ไหนเนี่ย? แทบจะต้องกลั้นใจฟัง กลัวจะเป็นเรื่องที่ไม่อยากได้ยิน
“อะ อะไร...”ผมกลืนก้อนเหนียว ๆ ลงคอ จ้องหน้าอาเสือ
“เมื่อคืนอาจูบกับใครก็ไม่รู้....”อาเสือพูดเรื่อย ๆ ทำหน้าเหมือนคิดไปด้วย ผมอ้าปากค้างก่อนจะกัดฟัน!!!!!!!!! ขบเขี้ยวแล้วก็โมโหเหมือนมีลมออกหู
“จูบกับใคร!!!!!!!”ถามออกไปเสียงดังและไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ไม่รู้ เหมือนจะเป็นผู้หญิงที่ไหนสักคน”
“อาเสือ!!!!!!!!”ผมชักสีหน้าใส่ ไม่พอใจมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ผิดกับอีกคนที่มัวแต่ยืนยิ้มกริ่มอะไรก็ไม่รู้ มือเล็ก ๆ ดึงอาเสือลงมา เหมือนอีกคนจะระวังไว้ก่อน...ไม่ได้ไถลลงมาแรงนัก แต่ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
มือน้อย ๆ ของตัวเองอีกเหมือนกันที่ประคองสองแก้มของอาเสือ แล้วฉกจูบอย่างรวดเร็ว อาเสือยิ้มที่มุมปาก ทำตัวประหนึ่งว่าตัวเองเป็นผู้ชนะอะไรสักอย่าง หงุดหงิด ๆ ต้องมานั่งลบรอยคนอื่น อาเสือเลวจริง ๆ ทีแรกไม่ยอมให้ผมดันลิ้นเข้าไป แต่ผมก็ไม่ยอมทั้งกัดทั้งเอามือจิกแก้ม จนอาเสือยอมเปิดปาก จะจูบให้ปากเจ่อไปเลย!!!!!!!
“อือ”
“พอก่อนไหม”
“ไม่!!!”ผมบอก ทำต่อไปเรื่อย ๆ ได้ยินเสียงอาเสือหัวเราะ แต่คนมันไม่สนใจโว้ย! ให้มันรู้ซะบ้างว่าตรงนี้ของใคร
“อือ!”ผมผลักแก้มอาเสือออกนิดนึง เพราะว่าอาดุนลิ้นผมน่ะ!!!!! เจ็บนะ!!!!! กัดปากตัวเองน้อย ๆ ก่อนจะเงยหน้าให้อาจุ๊บปาก
“เด็กดื้อ...”
“อาเสือก็ดื้อเหมือนกัน เลวด้วย! กล้าจูบคนอื่นได้ยังไง!?!?!?!”
“หึหึหึ...”
“คนนิสัยไม่ดี...”บอกเสียงเบา อาเสือลูบผม ก่อนจะกดจูบกลางกระหม่อม
“เลิกแกล้งอาได้แล้ว ลุกขึ้นไปอาบน้ำ...วันนี้อาจะไปส่งที่มหาลัยฯ”
“จะไปส่งเหรอ?”ผมถามย้ำ อาเสือพยักหน้า
“แล้วอาเสือไม่ไปทำงานเหรอ”ผมตาโต...ก็เมื่อวานก็ไปมาแล้วนี่ วันนี้จะไปทำไมอีกเหรอ หรือว่ามีอะไรอีก?
“หึหึ ระแวงอะไรอีก...ทำเรื่องอะไรไว้”อาเสือกลั้วหัวเราะ
“เปล่าซะหน่อย”
“งั้นทำไมต้องตกใจขนาดนั้น”
“กะ ก็...อาเสือเคยว่างพาไปส่งที่มหาลัยฯเมื่อไหร่กันเล่า”
“ก็วันนี้จะไปส่งไง หรือว่า...จะให้อาโชติไปเหมือนเดิม?”
“ไม่เอา!!!!!”ผมร้องบอก เกาะแขนอาเสือ
“งั้นลุกไปอาบน้ำ...”
“อะ อาเสือ....”ผมเรียกเสียงเบา อาเสือนั่งลงบนที่นอน ทำหน้าเหมือนตั้งใจฟังผมมาก ๆ
“ว่า....”
“คือว่า.....ลุกไหวที่ไหนกันละ!”อาเสือหัวเราะลั่น ทำให้ผมรู้สึกอับอาย
“อ่อ อาก็ลืม...”
“อาเสือออออออ ห้ามเอาปากไปชนกับใครอีกนะ!!!! สัญญากับกาวมา”
“หึหึหึ แล้วถ้าอาทำแบบนั้น...กาวมีอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยน”อาเสือถามกลับ
“กาวก็จะไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่วุ่นวาย เอ้ย ๆ วุ่นวายได้นิดหน่อย แต่ก็จะเชื่อฟัง”
“โหย...ข้อสุดท้าย อาว่ากาวทำไม่ได้แน่เลย”
“จึ้ก!!!! ที่ไหนกันละ ถ้ากาวบอกว่าจะทำ...กาวก็จะทำให้ได้”ผมให้คำมั่น
“จริงง่ะ”
“อือ”
“งั้น กาวจำที่อาบอกได้รึเปล่า...”อาเสือค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อออกให้ ผมมองตามปากได้รูปที่กำลังขยับ อาเสือหล่อนะ แต่นิสัยไม่ดี...
“ว่า...”
“อย่าให้ใครแตะตัว อาไม่ชอบ...”
“กาวก็ไม่ได้ให้ใครแตะ”ผมรีบเถียง
“ยิ่งกับไอ้พต กาวก็รู้ว่าอาไม่ชอบมัน”
“อ๋อ พี่พต ทำไมละ...ก็พี่พตเป็นพี่ชาย”
“แค่ญาติห่าง ๆ อย่าไปนับญาติกับมัน เมื่อคืนนี้มันมาทำไม ทำไมต้องไปคุยกันที่ลับตาคน”อาเสือทำเสียงดุ ถอดเสื้อออกได้ ผมก็เอาผ้าห่มมาปิดกันโป๊
“อาเสือก็เห็น ลับตาคนที่ไหนกัน”ผมเถียงอีก
“ถ้ามันเกิดทำอะไรกาวละ อาโชติเข้าถึงตัวไม่ทัน กาวแย่เลยนะ”
“เขาไม่ได้ทำอะไรกาวสักหน่อย แค่เอาอะไรมาให้เซ็น”ผมบอก
“อะไร? อ่อ....หุ้นบริษัทใช้ไหม”อาเสือทำหน้าดุ ๆ
“แต่กาวยังไม่ตัดสินใจ ไม่ว่าจะเป็นของอาเสือ หรือของพี่พต”ผมบอก
“จุ๊บบบบบ...งั้นอย่าเพิ่งคิด อาบน้ำไปเรียนได้แล้ววววว”อาเสือรวบตัวผมทีเดียว แล้วยกขึ้น ผมร้องตกใจ...ก่อนจะเอามือคล้องคออาไว้ ก็กลัวหล่นนี่!!!!
อาหารถูกตั้งไว้บนโต๊ะ ยังอุ่น ๆ แต่ไม่มีคนสักคน ผมคิดว่าจะเจอสุดาซะอีก...ยังคิดอยู่เลยว่า ถ้าเจอหน้าจะทำหน้ายังไงดี ไม่ใช่แค่สุดา แต่ดูเหมือนคนอื่น ๆ ก็หายหน้ากันไปหมด
“สุดาไปไหน”ผมมองหา ถามอาเสือไปด้วย มือหนากำลังใช้ช้อนส้อมหั่นไส้กรอกให้ผม
“หายไปไหนกันหมด?”ผมถาม
“ทาน ๆ อย่าให้ต้องบังคับอีก”
“สุดาไปไหน....”
“...........................”
“ไปไหน ๆ สุดาไปไหน?”เขย่าแขนอาเสือ อาถอนหายใจ ก่อนจะราดซอสลงบนไส้กรอกให้ ผมมองตาม...ทำไมไม่ตอบสักที!
“เด็กดื้อที่ไหนบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าคนอื่น?”อาเสือถามใจเย็น ผมอ้าปาก...
“อ่อ ลืม...ฟู่”ถอนหายใจโล่งอก คิดว่าอาเสือไล่สุดาออก แต่ยินแบบนี้ก็สบายใจ ไม่อยากเจอหน้าใครในบ้านจริง ๆ แหละ บอกตรง ๆ ว่ารู้สึกอายเรื่องเมื่อคืนมาก ไม่น่าเลย...
“ทานเยอะ ๆ ไม่อิ่มเดี๋ยวจัดให้อีก”
โห...นี่ก็เยอะแล้ว ไข่ดาวเพียบ ไข่ลวก ไส้กรอก ขนมปัง มีเนยและแยมสตอเบอรี่วางอยู่ บัตเตอร์เค้กสี่ชิ้น ซุปข้าวโพด น้ำส้ม นม ของอาเสืองดกาแฟใส่ครีม ทานอาหารเหมือนกัน
“ทำไมมันเยอะอย่างนี้”เรียกได้ว่าอาหารตรงหน้า เยอะกว่าสามวันรวมกันซะอีก อาเสือหัวเราะ
“เมื่อคืนใช้พลังกับกาวไปเยอะ....”ผมนั่งก้มหน้าหน้าแดง...
“อือ...ทาน”อาเสือหยิบขนมปังทาเนยให้ ถ้ามีน้ำตาลละแจ่มเลย แต่ว่ามันจะหวานไป เลยงดดีกว่า คริคริคริ ทานอาหารเสร็จรวดเร็ว ไอ้โรลโทรมาขัดจังหวะซะได้ ต้องรีบรับสายก่อน
“มึงอยู่ไหนเนี่ย!!!!!!!!!!! งานชมรมน่ะ...คิดจะทำบ้างไหม!?!?!?!”มันตะโกน
“ห๊ะ?”ผมงง
“ทำงง อีเชี่ย!!!!! งานชมรมน่ะ!!!!! โผล่หัวมาช่วยบ้าง เข้ามาเช็คของก็ยังดี ประธานค่ายเขาจะส่งรถข้าวของเครื่องใช้ไปก่อน ใครจะนั่งรถทัวร์ก็มาลงชื่อ หรือจะนั่งเครื่องบินไปเองก็ไม่ว่า...แต่กรุณาช่วยมาแจ้งด้วย!!!! ไอ้เชี่ย รู้หน้าที่บ้าง ให้โทรตามตลอด!!!!!”มันบ่น
“เออ แล้วไอ้บอลมันไปไงอ่ะ”ผมถาม
“มันลงรถทัวร์ไว้ แต่ยังไม่ได้ลงให้มึง”
“อ้าว...ทำไมอ่ะ”
“ก็มันให้กูโทรมาถามก่อนไง...ว่ามึงจะไปได้ไหม”
“อ๋อ ไปได้ดิ...เดี๋ยวจัดการให้”ผมบอก
“เหอะ!!!! ขอพ่อรึยัง????”
“.........................................”
“เงียบอย่างนี้ กูถอนรายชื่อให้เลยไหม สัส!!?!?”
“เออน่า พูดมากให้ได้อะไร!?!??!”
“เหอะ จะเอายังไงก็โทรมาบอกด้วยแล้วกัน แล้วจะมีเสื้อมีของอะไรที่จะบริจาคก็รบกวนช่วยเอามาเลย พรุ่งนี้ แพ็คแล้วติดหน้ากล่องให้ดีว่ามันคืออะไร จะให้ดีมาก...ถ้าแยกประเภทมาด้วย”
“เออ”ผมรับคำ
“วันนี้มึงจะมาเรียนไหม”มันถามต่อ สงสัยเสียงดังออกมานอกหู เพราะอาเสือนั่งจ้องหน้าเป็นระยะ
“ไปดิ นี่ทานข้าวอยู่”
“เออ ๆ พูดซะเพราะ พ่ออยู่ด้วยล่ะสิ”มันถาม
“อืม....”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ เป็นไงว่ะ เมื่อวานโดนอะไรบ้าง...? เอวเคล็ดเลยป่ะ?”มันถามกวนตีน น่าด่าเนอะ
“คงพอ ๆ กะมึงละมั้ง”ผมด่าสวนออกไป อาเสือจ้องหน้าดุ ไม่ชอบให้พูดคำหยาบเป็นทุนเดิม
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ จริงอะ พอกะกูก็แสดงว่าหนัก...”
“เหอะ กล้าสารภาพเนอะ”ไอ้โรลมันพอ ๆ กับผมละ ไม่ค่อยพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง แถมใครจะแซวมันเรื่องแฟน มันก็ทำเนียนหน้ามึน เดินหนีทุกครั้งไป มีอะไรมันก็มุบมิบกับแฟนมันสองคน จะจับมือถือแขนให้เห็นนี่น้อยมาก
“คิคิคิ เออ ๆ รีบมา แล้วมาชมรมก่อน”
“เอออออ”
“ให้ว่อง อย่าให้โทรตาม มันเปลือง...ไอ้สัส!!!!!”แล้วมันก็กดวางสายไป ไอ้เพื่อนเวร
“พูดจากับเพื่อนทำไมไม่เพราะเลย!”อาเสือดุ ผมวางโทรศัพท์ข้างตัว
“เพื่อนกันน่า อาเสือยังพูดกับอาฐาอย่างนี้เลย”
“อาโตแล้ว”
“กาวก็โตแล้วเหมือนกัน...”ผมเถียงออกไป ยกน้ำส้มดื่มรออาเสือทานอาหารเสร็จ อาเสือหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้ แล้วเตรียมตัวออกจากบ้าน
“อาโชติทำไมยังไม่มาสตาร์ทรถ?”มองหา เพราะทุกทีกว่าจะก้าวขาขึ้นรถได้ แอร์ก็เย็นฉ่ำตีเข้าหน้าแล้ว
“อาบอกจะไปส่ง...”
“ห๊ะ??? อาเสือจะขับเอง?”ทำเสียงตกใจ ปกติไม่ค่อยขับเองเท่าไหร่
“หึหึ...ดูเหมือนกาวจะตกใจหลายอย่างนะวันนี้”อาเสือบอก
“งั้นสิ ดูไม่เหมือนอาเสือ...ตัวปลอมรึเปล่า”ผมถาม อาเสือจุ๊บปากเบา ๆ
“ขึ้นรถได้แล้ว...”ตัวจริงแน่นอน คอนเฟิร์มโดยผมเอง ^^
ถ้าเราเป็นอย่างนี้ทุกวันได้คงดี...
“อาเสือ....”
“อืม...”อาเสือกำลังตั้งใจดูทางอยู่ วันนี้อาเสือเอา Meredes Benz SLK 2013 ออก ผมชอบเพราะมันนั่งได้แค่สองคน คึคึคึ จริง ๆ รุ่นนี้เคยบอกว่าชอบตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรก พอไม่กี่วันอาเสือก็จัดให้เลย แต่ผมนั่งขับได้ไม่แข็ง เลยไม่มีสิทธิ์เอาออกไปไหน นี่เป็นครั้งแรกที่อาเสือขับ แล้วเราก็ได้นั่งด้วยกัน
“รถคันนี้ของกาว”พูดลอย ๆ
“อืมมม”
“ห้ามคนอื่นนั่งเด็ดขาด เข้าใจไหม”ผมทำเสียงขู่ ๆ อาเสือหัวเราะ
“คนอื่นนี่ใคร?”
“ทุกคนที่ไม่ใช่กาว...”ผมบอก
“อืมมมม ต้องดูความประพฤติเด็กดื้อก่อน”หึหึ...ว่าแล้วว่าอาเสือต้องตอบแบบนี้ แต่ไม่เป็นไรถ้าอาเสือจะล้อผมเล่น เพราะผมเคยมีคำตอบให้ BMW SERIES 3 ของอาเสือแล้ว เป็นผลงานชิ้นโบแดงเลยทีเดียว ด้วยการเอาไม้เบสบอลพังกระจกแตกไปแถบ แถมกระจกหน้ายังเป็นรอยน่าเกลียด ใช้ไม้เบสบอลหักไป 2 อัน แต่สะใจดี...
“ก็คอยดูแล้วกัน”
“ขู่ฟอด ๆ เป็นงูหรือไงเรา”
“แน่นอน...งูใจร้ายด้วย”
“หึหึ....แล้วเพื่อนโทรมาหาทำไม มีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ”
“อาเสือออออออออออออออออ กาวอยากไปค่าย...”ขอเลย ตอนอาเสืออารมณ์ดี ๆ อาเสือนิ่งไปอ่ะ
“ค่ายอาสา เอาของไปบริจาคด้วย...แล้วก็สร้างโรงเรียนด้วย”ผมบอก
“กาวเนี่ยนะ?”
“อือ งั้นสิ...เรียนวิดวะมานี่”
“ที่ไหน เมื่อไหร่”
“ก็เชียงราย อาทิตย์หน้า...”รีบบอก อาเสือเงียบอีกหน รถก็ติดยิ่งเพิ่มเรื่องอึดอัด
“แล้วจะเอาอะไรไปบริจาค...อาโอนเงินให้ก็พอมั้ง”
“ไม่เอา!!!! กาวอยากไป!!!!! อยากได้ประสบการณ์”ผมบอก อยากได้จริง ๆ เพราะไม่เคยทำ และได้อยู่กับเพื่อนด้วย
“จะดีเหรอ...กาวแพ้อากาศจะตาย ไปอยู่โน่นใครจะดูแล ให้ช่วงโชติตามไปได้รึเปล่า”
“ไม่ได้!!!! โธ่...ไม่มีใครเขาเอาผู้ปกครองไปสักคน”
“ก็ตามไปดูแล”อาเสือทำเสียงนิ่ง ๆ
“ไม่เอา!!! ไม่ให้ไป!!!!! อยากให้เพื่อนล้อกาวเหรอ???”
“ล้อก็ล้อ จะไปสนใจทำไม อาให้คนตามดูแลไม่ดีเหรอไงกาว...ถ้าเผื่อเป็นอะไรมาจะได้ช่วยทัน”
“จึ้ก!!!!!!”ขัดใจที่สุด!!!!! กอดอกอย่างถือดี...ว่าแล้วต้องไม่ให้ คอยดูจะไม่พูดกับอาเสือเลย!!!!! ถึงมหาลัยฯ ผมรีบคว้ากระเป๋า เตรียมลงจากรถ อารมณ์โมโหที่มีทำให้การหยิบกระเป๋าง่าย ๆ กลายเป็นกระชากเหวี่ยงจนโดนอาเสือและกระจกหน้ารถไป
“กาว...”
“ไม่ต้องมารับนะ...จะกลับเอง”
“กาว...”อาเสือคว้ามือไว้ แต่ผมบิดออก ไม่มองหน้าอาเสือเลยด้วยซ้ำ
“งอนอาอีกแล้ว”
“ไม่ได้งอน ไม่ต้องพูดมาก!!! ปล่อย!!!! จะรีบไปเรียน”
“เฮ้อ...อารมณ์เปลี่ยนเร็วจังนะเรา ทำไมดื้อแบบนี้...อาไม่ให้ไปเพราะว่าอาก็มีเหตุผลของอา อยากให้อาไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาให้ไหม”
“ไม่ต้อง...”
“กาว!!!! ทำไมดื้อแบบนี้!!!!”อาเสือตวาด ผมหันหน้าหนี
“..........................................”เลยพาลเงียบไปทั้งสองคน อาเสือไม่พูดอะไร ปล่อยผมลงจากรถ ตัวเองก็ขับรถฉุนเฉียวออกไป ทะเลาะกันอีกแล้ว บ้าที่สุด!!!!!!!!!!!!!!!
เดินเข้ามาที่ชมรมก่อนครับ โยนกระเป๋าแล้วกระแทกตัวลงนั่งข้าง ๆ ไอ้นาว มันชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะกระเถิบหนี ไอ้โรลก็เดินเข้ามาหา
“เป็นอาราย ๆ ใครแกล้ง?”มันพูดพลางหัวเราะ คนอื่น ๆ ที่นั่งทำงานอยู่ก็พลอยหัวเราะไปด้วย
“เชี่ย”ทำปากด่ามัน
“ตกลงว่ายังไง จะไปได้ไหมเนี่ยมึง...”ไอ้คิ้วถาม
“ได้น่า...”
“แล้วขอพ่อรึยัง”มันถามต่อ วางกล่องกระดาษในมือ ก่อนจะไปหยิบอุปกรณ์มาแพ็คของอีก
“เออ....”
“เออเนี่ย!!! ได้ขอรึยัง”ไอ้โรลครับ มันทำหน้าที่ซักไซ้
“เอออออออ”
“ให้ดีไอ้เชี่ย ใกล้วันละ...”ผลักหัวผมแล้วก็ลงไปนั่งแพ็คของต่อ ที่กูเรียกเข้ามาใช้งาน ทีไอ้นาวไม่เห็นมันทำอะไรเลย นอนกระดิกทีนอยู่เนี่ย ไม่เห็นมีคนว่า!!!!! ไอ้คิ้วผลักตะกร้าเสื้อผ้ามาให้พับเอาลงกล่อง
“เอามาจากไหนวะ”ผมถาม เสื้อบางตัวก็เก๊าเก่า บางตัวยังดีอยู่
“ของไอ้นาว”ไอ้คิ้วบอก ผมคีบนิ้วออกมาดู เออ...สภาพดูน่าจะใช่ของมัน ทุกตัวมียี่ห้อด้วย ไม่แปลกใจเพราะท่าทางบ้านมันรวยอยู่แล้ว
“แล้วพี่กาวใหญ่ไปไหนวะ”
“ของบ...”
“อ่อ แล้วไอ้เชี่ยบอลละ....ใจคอมันจะไม่มาช่วยอะไรเหรอว่ะ”
“มันกลับมาอาทิตย์หน้า คิดถึงชู้เหรอมึง...เดี๋ยวพ่อมึงก็ตามฆ่าไอ้บอลหรอก”ไอ้เชี่ยโรลกวนทีนต่อ ผมยกนิ้วกลางไปให้มัน
นั่งพับลงกล่องจนขี้เกียจ พับบ้าง ยัดลงบ้าง แหม...เสื้อมันเยอะนะโว้ย ของอย่างอื่นก็มีแบบผ้าห่ม เสื้อกันหนาว รองเท้า แล้วก็ข้าวของที่ไอ้คิ้วกันเงินไว้ซื้ออย่างพวกเครื่องเขียน อุปกรณ์กีฬา ไอ้คิ้วมันเอาข้อมูลมาให้ดู โรงเรียนที่เราไปเป็นโรงเรียนเดียวท่ามกลางภูเขา ซึ่งมีหมู่บ้านอีกสองสามหมู่บ้าน เด็ก ๆ จะต้องเดินเท้ามาเรียนกันทุกวัน ผ่านเขาสองสามลูก เดินไปเดินกลับ...ที่โรงเรียนต้องมีอาหารกลางวันให้ เพราะเด็กไม่สามารถเดินทางไปกลับระหว่างวันได้
“โรงเรียนมีเด็กประมาณกี่คนว่ะ”ผมถาม
“ก็รวมทั้งหมดแล้วก็ 113 คน”
“น้อยจัง”
“นี่เยอะแล้วนะโว้ย...”
ผมนั่งอ่านข้อมูลไปเรื่อย ๆ ไม่เห็นไอ้นาวจะทำอะไรเลยจริง ๆ นะ แล้วก็ไม่เห็นมีใครว่าอะไรมันด้วย โคตรสองมาตรฐาน
“กาว ๆ ไอ้กาว...ขึ้นเรียนก่อนป่ะ”ไอ้โรลชวน ผมพยักหน้า วางมือแล้วเดินไปกับมัน เดินขึ้นคณะไปเรียนและอยู่จนจบคาบ อาจารย์ปล่อยเร็ว
“มึงไปไหนต่อ”ผมถามมัน ตอนเดินลงมาเพราะลิฟท์คนเยอะ
“ชมรม แล้วมึงอ่ะ”
“ไปด้วย วันนี้อาโชติไม่ได้มาส่ง”
“อ่อ ถึงว่า...ไม่เห็น”
“เออ ไปส่งกูด้วยนะ”
“อ้าว วันนี้ไม่มีคนมารับเหรอวะ”
“เออ”
มันพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้ามานั่ง ๆ นอน ๆ ที่ชมรมอีกครั้ง ไอ้นาวกะไอ้คิ้วไม่อยู่แล้ว สงสัยไปกินข้าวหรือไม่ก็ออกไปกันแล้ว พี่กาวใหญ่เดินเข้ามาพอดี ผมยกมือไหว้
“กาว พ่อจะให้ไปรึเปล่า”พี่เขาถาม
“ให้ดิพี่!!!!! โด่ว...ทำไมต้องถามแบบนั้นด้วย!!!!!”ทำหน้ามุ่ย
“ก็เราไม่เหมือนคนอื่น เอาให้ดีนะ...อย่าให้มีปัญหาทีหลัง”
“คร๊าบบบบ”
“แล้วพี่ต้องออกไปอนุญาตอะไรไหม หรือจะให้อาจารย์เป็นคนโทรไปบอก”พี่เขาพูดต่อ ผมส่ายหน้า
“ผมไปได้...”รับคำมั่นเหมาะ คนอื่นไม่เห็นต้องอะไรแบบนี้เลย นี่ก็โต ๆ กันแล้ว ตัดสินใจเองได้
“ยังไงก็ให้พ่อมาคุยกับพี่ได้นะ เผื่อจะได้เข้าใจมากขึ้น กาวจะได้ไม่ต้องทะเลาะกับพ่อด้วย”
“คร๊าบบบบบบบ”เรื่องอาเสือนี่ ทุกคนรู้ครับว่าเป็นอา แต่ว่าทุกคนก็พร้อมใจยกตำแหน่งพ่อให้ด้วย เพราะจ้ำจี้วุ่นวายกับงานกิจกรรมของผมซะเหลือเกิน
“พี่กาวเล็กคะ....พ่อมาหาค่ะ”น้องฟ้าโผล่หน้าเข้ามาเรียก ได้ยินเสียงพี่กาวใหญ่ยิ้ม ๆ ก่อนจะนั่งทำงานของตัวเองไป ผมรู้สึกเสียหน้ามาก โอ๊ยยยย...ทำไมต้องมาด้วยเนี่ย!!!!!! อายน้อง ๆ ที่นั่งอยู่ว่ะ พวกมันทำตาแบบ...หัวเราะคิกคัก โอ๊ยยย!!!!
เดินหน้างอออกมาหาอาเสือ อาซื้อเคเอฟซีมาเต็มสองมือ ก่อนจะยื่นให้ผม
“อาโทรหาทำไมรับสาย”ผมรับเคเอฟซีมา
“อะ ๆ เอาไปกิน”ยื่นให้เด็ก ๆ ปีหนึ่ง ปีสอง แถวนั้น ทุกคนตาลุกวาวก่อนจะวางงานในมือ แล้วส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวมาแย่งถุง ไอ้โรลมันก็ด้วย
“เป็นอะไรอีกหน้างอ”
“ก็อาเสือ...จะมาทำไม!!!!!!”ผมตวาด ทุกคนก็มองชะงักกันนิ่ง ผมเลยต้องเงียบ...แล้วหันมาหาอาเสือ
“อาอยากคุยกับคนจัดค่าย”
“ทำไม?”
“อาอยากถามรายละเอียด”
“ถามแล้วให้ไปรึเปล่า ถามแล้วให้ไป...เดี๋ยวจะพาไปหาพี่กาวใหญ่ แต่ถ้าถามแล้วไม่ให้ไป...ก็ไม่ต้องถาม”ผมตอบยียวน อาเสือหัวเราะ
“หึหึ...”ยืนเถียงกันไม่เกิดประโยชน์ อาเสือก็มาถึงนี่แล้ว เลยพาเดินเข้าห้องประชุมที่แสนจะรกมาหาพี่กาวใหญ่ พออาเสือพาร่างอันสูงสง่าเดินเข้าไป ยังกับเจ้าพ่อเพราะใส่เสื้อสูทเต็มขั้น แถมท่าเดินวางมาดอีก สายตาสอดส่องทุกอย่างภายในห้องอย่างคนช่างสังเกต
“สวัสดีครับ”พี่กาวใหญ่ลุกขึ้น อาเสือยกมือรับไหว้
“กาวบอกว่าจะออกค่ายกันเหรอ”
“ครับ...เชิญนั่งก่อนครับ รกหน่อยเพราะน้อง ๆ ทำงานกันอยู่”พี่ปั่นเขยิบออกห่าง แล้วพาลออกนอกห้องไปเลย เหลือแค่ผม พี่กาว แล้วก็อาเสือ
“อืม แล้วจะไปเมื่อไหร่ละ”
“ก็จันทร์หน้าครับ แต่ว่าของที่เห็นจะให้รถบรรทุกไปถึงก่อน เราจะบริจาคของด้วยแล้วก็สร้างโรงเรือนเล็ก ๆ สำหรับให้เด็กทำกิจกรรมกันด้วย”พี่กาวเอารายละเอียดให้อาเสือดู
“แล้วจะต้องอยู่กี่วัน สร้างขึ้นแบบนี้...น่าจะอยู่หลายวันสิ”อาเสือถาม
“ก็ 20 วันครับ ของที่จะใช้พร้อมหมดแล้วครับ แบบก็มีแล้ว เหลือแต่สร้างตัวฐานอะไรขึ้น เรามีนศ.ช่วยด้วย แล้วก็มีช่างก่อสร้างจริง ๆ ช่วยด้วยครับ”
“อืม..”
“แล้วก็มีอาจารย์ไปด้วยนะครับ”พี่กาวพยายามพูดให้ข้อมูลเยอะที่สุด ดี ๆ ผมยกนิ้วให้
“แล้วของบริจาคละ พอรึยัง”อาเสือถามต่อ
“ก็ถ้ามีอีกก็ได้อีกครับ รถยังพอได้อยู่”
“เดี๋ยวอาให้สุดาขนเสื้อผ้ากาวที่ไม่ได้ใช้เอามาด้วย”
“อือ”ผมรับคำ
“อาเสือให้กาวไปแล้วใช่ไหม...”ผมถาม และกลั้นใจรอฟังคำตอบ ทำเอาพี่กาวเลยเงียบไปด้วยอีกคน
“อาจะให้กาวไปก็ได้...แต่....”
“เย้ๆๆๆๆๆ”ผมชูไม้ ชูมือ
“แต่...อาจะให้อาโชติและอานัยไปด้วย”เหี่ยวแฟ่บเลยกู จะเอาไปทำม้ายยยยยยย
“ทำไม!!!!!”ผมกระแทกเสียงถาม
“ให้ตามดูแลเฉย ๆ”
“ไม่เอา ๆๆ คนอื่นยังไม่มีคนไปดูเลย ใช่ไหมพี่กาว”ผมหันไปหาพรรคพวก
“งั้นอาไม่ให้ไปนะ เพราะห่วงมาก...กาวไม่เคยจากอาไปไหนนาน ๆ แบบนี้ อาก็ไม่ยอมเหมือนกัน”อาเสือทำเสียงกร้าว
“ก็กาว.....”
“ให้อา ๆ ไปด้วยน่ะดีแล้ว เผื่อกาวเป็นอะไรขึ้นมา จะได้มีคนช่วยทัน”ผมเถียงไม่ออก ทำเอาพี่กาวใหญ่อมยิ้ม เมื่อเห็นผมเถียงกับอา
“งั้น...กาวให้ไปแค่อาโชติคนเดียวพอ อานัยเก็บเข้ากรุไปเลย ไปก็บ่น ๆ อีก กาวไม่ชอบ”
“หึหึ...”
“งั้นตกลงนะ พี่กาว...อาเสือให้ไปแล้ว ไม่มีปัญหา บอกแล้วว่าไปได้....”
“อืม แล้วจะไปยังไงกัน”
“ก็มีรถทัวร์ครับ ใครจะเอารถไปเองก็ไม่ว่า แต่ไม่มีค่าน้ำมันให้...หรือว่าจะเดินทางยังไงก็ได้ตามสะดวก”พี่กาวใหญ่บอก อาเสือหันมาเชิงถาม
“กาวจะนั่งรถทัวร์”
“งั้นอาจะให้อาโชติขับรถตู้ตามแล้วกัน”ผมพยักหน้า อันนี้ยอมได้
“ที่หลับที่นอนละ”
“นอนที่โรงเรียนครับ นอนรวมกัน”อาเสือเหล่ ๆ มองละ
“นะ ๆ ๆ”อ้อนไว้ก่อนครับ อาเสือคิดนานมากกกกก...นานมาก ๆ จนเริ่มจะถอดใจละ
“จะดีเหรอ อาว่า....”
“ดี ๆ นะ ๆ กาวไม่เคยขออะไรอาเสือเลย ขอนะ ๆ”ผมอ้อนเหมือนเด็ก จนพี่กาวขำใหญ่ ไม่เคยเจอโหมดนี้ กูก็อายตัวเองเหมือนกัน สลัดผักมาก!!!! แต่ต้องทำ...เพราะอยากไป
“อืม งั้นโอเค แต่ถ้าอาไม่พอใจให้อยู่ 20 วัน กาวก็ต้องกลับเลยเข้าใจไหม”
“โหยยยยย ทำไมงั้นอ่า”ผมร้อง
“.....................................”
“อะ ๆ โอเค ๆ ตามนั้น...ลงชื่อผมด้วยนะ”ผมบอก รับขอเสนอก่อนครับ ยังไง...ถ้าได้ไปแล้วจะตีรวนยังไงก็ได้ ต่อให้อาเสือเอาโซ่ลามขาก็ไม่กลับหรอกคอยดู!!!!!!
“ตกลงให้ไปใช่ไหมครับ”พี่กาวใหญ่ถามความแน่นอน
“เดี๋ยวอาขอเบอร์โทรกาวแล้วก็อาจารย์ไว้ด้วย เผื่อได้ติดต่อกัน”
“ได้ครับ”พี่กาวเดินไปจดจากเล่มให้ เบอร์หลายคนเลย...
“อืม...แล้วนี่เสร็จรึยัง อาหิว...ยังไม่ได้ทานอะไรเลย”
“ป่ะ ๆ กาวอยากกินติ่มซำ ซาลาเปาร้อน ๆ กุ้งอบวุ้นเส้นด้วย”ผมลุกขึ้น
“คนอื่นละ...ไปทานข้าวกันไหม อาเลี้ยงเอง”
“ไม่ต้องหรอก พวกนี้มันสวาปาม...ท้องผี เลี้ยงเท่าไหร่ไม่อิ่ม”ผมบอก เดินออกมาเคเอฟซีเหลือแต่วิญญาณไก่ไว้ให้ดูต่างหน้า
โถ....ไม่เหลือไว้ให้กูเลย!!!!!
“จะกลับแล้วเหรอ”ไอ้โรลถาม เวลาต่อหน้าอาเสือมันจะกลายเป็นเด็กมารยาทดีมากครับ
“เออ...ไว้คุยกัน”ผมบอก มันยกมือไหว้อาเสือ ทุกคนก็เลยยกมือไหว้ไปด้วย ผมเดินมาขึ้นรถ...เกาะแขนอาเสือจนอาเสือหัวเราะ
“วันนี้กาวมีความสุข....”ผมบอก
“แล้ววันอื่นไม่มี?”
“มีแต่นิดหน่อย...วันนี้มีความสุขมาก...”ผมยิ้ม
“เพราะ?”
“เพราะ....อาเสือตามใจกาว”
“หึหึ อาก็ตามใจเราอยู่ทุกเรื่อง”
“ไม่ทุกเรื่องซะหน่อย”ผมเถียง
“หึหึ...”ระหว่างทางไปร้านอาหาร มีเรื่องพูดกับอาเสือมากมาย ไม่รู้อาเสือจะนึกเบื่อฟังรึเปล่า แต่ผมก็พูด ๆ ไม่หยุด อาเสือก็ยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง วันนี้ดีจังเลย...
COMMENT PLEASE
ขอบคุณที่อ่านและคอมเม้นค่ะ ^^
นุ้งกาวคะ ไม่รุ้อะไรซะแล้ว นุ้งกาวน่ะอาจจะขี้วีนเหวี่ยงแต่ก็ทำได้เฉพาะกับอาเสือและคนทีบ้าน แต่มะนาวเปรี้ยวน่ะไม่ใช่ค่ะ นางเหวี่ยงได้ทุกคน เพราะงั้นนาวนาวจึงเป็นข้อยกเว้นของทุกคนค่ะ
ตอบลบ