*เลือกรูปโชว์รอยสัก แต่กาวไม่มีรอยสักนะ*
ตอนที่ 24
อาการของผมไม่ดีขึ้นเลย หลัง ๆ เริ่มอาเจียนทุกครั้งที่ทานอาหารเข้าไป จนพาลไม่อยากจะกินอะไรทั้งนั้น นอกจากขาหมูมัน ๆ ยาแก้แพ้หมดไปอย่างรวดเร็ว ต้องหาทางไปเอาอีก สุดาบอกว่าขาดไม่ได้
“ต้องดูแลตัวเองให้มากกว่าเดิมนะคะ กระโดดโลดเต้นไม่ได้อีกแล้วนะ”
“สั่งกาวเป็นสิบครั้งตั้งแต่ตื่นมาแล้ว!!”ผมบ่น
“สุดาต้องย้ำคุณกาวบ่อย ๆ อย่าดื้อนะคะ...พลาดนิดเดียว เรียกคืนไม่ได้นะ!!!!”
“รู้แล้ว ๆ แล้วนี่อาเสือไปไหน?”ผมถาม ตื่นมาก็ปล่อยให้ผมนอนอยู่เดียว! หงุดหงิด!!
“ลงไปสั่งงานคุณวินัยค่ะ หน้าซีด ๆ อยากนอนต่อไหมคะ”
“ไม่! จะหาอาเสือ!!!”ผมบอก
“คุณท่านไม่ได้ลงค่ะ เดินขึ้นลงอันตรายนะคะ”
“ไม่หรอกน่า...กาวจะระวัง!”ผมบอก
“หึหึ แน่ใจเหรอคะ? สุดาไม่เชื่อใจคุณกาวเลย โอ๊ย...บอกคุณท่านไปเถอะค่ะ”
“ไม่เอา อาเสือจะฆ่าลูกกาว”
“ไม่ฆ่าหรอกค่ะ ออกจากรักคุณกาวขนาดนี้”สุดาบอก
“ไม่จริงหรอก”
“คริคริคริ เขินเหรอคะ?”
“สุดา!!!!!!”ผมตวาด แอบยิ้มน้อย ๆ แปบเดียวอาเสือก็เปิดประตูเข้ามา สุดาเลยก้มหน้าทำงานของตัวเอง
“อะไรกัน”มาถึงก็วางอำนาจเลย ผมเบ้ปาก
“สุดาลงไปช่วยข้างล่างย้ายห้องรับแขกไป”อาเสือสั่ง
“ค่ะ”
“จะทำอะไร?”ผมถามอาเสือ อาเสือลงมาหอมแก้มก่อนจะอุ้มผมไปในห้องน้ำ
“อาบน้ำ ลงไปจะได้เห็น”อาเสือบอก ผมอาบน้ำเอง แต่อาเสือไม่ให้ปิดประตู แต่งตัวแล้วรีบลงมาข้างล่าง แทนที่จะไปห้องอาหารก่อนเหมือนทุกครั้ง แต่ผมกลับเดินเลยออกไป มีคนหลายคนอยู่ในบ้าน กำลังทำอะไรกันวุ่นวาย
“โห!!!!”ผมอุทาน อาเสือจัดห้องรับแขกใหม่ มีโซฟาใหม่ใหญ่และน่านั่ง ดูไม่เป็นทางการมากกว่าเดิม
“ชอบไหม”
“ชอบบบบบบ”ผมบอก หันมาหาอาเสือแล้วยิ้ม
“ชอบมากกกก”ย้ำให้รู้ว่าชอบจริง ๆ เป็นโซฟาขนาดใหญ่ สีครีมน่านั่งสุด ๆ
“จุ๊บ...งั้นช่วยอย่าดื้อกับอาสักพักได้ไหม อาให้คนหาหนังมาให้กาวดู เชิญดูได้ตามสบาย”
“ว้าววว”ร้องอย่างถูกใจ มีซีรี่ย์ฝรั่งด้วย ผมกำลังติด Game of thornes กับ Walikng Dead เพิ่งเริ่มมาดูไม่ยังไม่จบซีซั่นเลยด้วยซ้ำ
“กินข้าวแล้วอาจะทำงาน กาวก็ดูหนังไปแล้วกัน”
“อือ ได้”วันนี้กินอาหารได้เริ่มปกติ สุดาเอาผลไม้มาให้หลังจากนั้น ตอนเราอยู่ด้วยกันสองคน สุดาก็เริ่มกระซิบเรื่องการใช้ชีวิตอีกครั้ง
“ที่อาเจียนบ่อยเพราะว่าแพ้ท้องใช่ไหมคะ? แล้ววันที่คุณท่านพาไปรพ.ทำไมคุณท่านไม่ถามหรือไงคะ”
“ถาม...ก็บอกว่าเป็นอย่างอื่น”ผมบอก
“ถ้าเป็นบ่อย ๆ ก็คงจะถามอีก คราวนี้ไม่ต้องปิดแล้วนะคะ”
“...........................................”
“หมอได้บอกไหมคะว่ากี่เดือนแล้ว”
“อืม สอง”
“โห...สองเลยเหรอคะ”สุดาทำตาโต
“อย่าถามมากน่า! ไปเอานี่มาให้กินอีกสิ...อร่อยดี”จิ้มพริกเกลือด้วยนะ อร่อยที่สุดเลย สุดามองแล้วกลืนน้ำลาย ออกไปเอามาให้ผมตามที่ขอ
“อ่อ สุดา...ยาหมดแล้ว”
“ยาอะไรคะ?”
“ยาแก้แพ้ ที่หมอให้มามันหมดแล้ว”
“หึหึ งั้นก็บอกคุณท่านสิคะ จะได้มีคนพาไปเอาอีก”ผมจ้องหน้าสุดาแล้วใช้ความคิด
“สุดานั่นแหละ...ออกไปเอาให้กาวหน่อยสิ”
“จะบ้าเหรอไงคะ!?! ยาแบบนี้เขาเอาแทนกันได้ที่ไหน”เห็นสุดาทำหน้าตกใจขนาดนี้ ผมก็ถอนหายใจ ไม่รู้ว่าจะมีทางไหนอีก
“งั้นก็ไม่ต้องกิน”
“ไม่กินก็จะได้อาเจียนตลอดเวลาเหมือนเดิมสิคะ หมอเขาบอกว่าให้ไปตรวจครรภ์ทุกเดือนรึเปล่า”
“อือ”
“หึหึ...ใครจะพาไปละทีนี้ หาเรื่องอีกแท้ ๆ”
“สุดาหยุดบ่นซะทีได้ไหม!!!!!! กาวก็คิดไม่ออกแล้ว!!!! จะให้บอก ๆ จะบอกยังไงละ!!!! ถ้าลูกกาวเป็นอะไรใครจะรับผิดชอบ!!!!”ผมเริ่มร้องไห้ออกมา
“ฮืออออออออออออออ”
“เอ่อ...คุณกาว!!!”
“แค่นี้ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว ฮืออออออออ อาเสือจะฆ่าลูกกาว ฮือออออออออออ”
“คุณท่านไม่ทำหรอกค่ะ อย่าร้องอีกเลย”
“ฮือออออออออออออออออออออออ”คงเพราะร้องไห้เสียงดัง อาโชติเดินเข้ามาทันที สุดารีบก้มหน้า
“มีอะไรกัน”
“เอ่อ....”
“อะไรกันครับคุณกาว”อาโชติหันมาถามผม ซึ่งได้แต่ส่ายหน้าแล้วร้องไห้อย่างเดียว ก็สุดาน่ะสิ...อยู่ดี ๆ ก็มาพูดอะไรก็ไม่รู้ไม่เข้าหู
“ฮือออออ”
“สุดาออกไปทำงานไป”อาโชติบอก แล้วไปเปิดหนังให้ผมดู ทั้งนอนร้องไห้และดูทีวี จนกระทั่งหลับไป สุดาเข้ามาอีกที ตอนเอาผ้าห่มมาห่มให้
“สุดา...”
“คะ”
“อย่าบอกอาเสือนะ”
“แล้วแต่คุณกาวแล้วกันค่ะ แต่ถ้าถามความเห็นสุดา...ก็คิดว่าสมควรบอก นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ อย่างที่คุณกาวคิดนะคะ พลาดอะไรขึ้นมา...เขาจะหลุดออกจากท้องได้ง่าย ๆ”
“กาวจะระวัง”ผมให้สัญญา
“ค่ะ”
“สมหมายก็ห้ามบอกนะ...”
“...................................”
“ห้ามใครรู้ทั้งนั้น ในนี้ของกาว...กาวจะดูแลเอง”
“งั้นเชื่อสุดาหน่อยนะคะ ห้ามอาละวาด ออกแรงกระโดดก็ไม่ได้ จะวิ่งขึ้นวิ่งลงบันได...ห้ามเด็ดขาด!!!! ปีนกำแพงก็เหมือนกัน ห้ามเข้ากรงงู มีอะไรอีกนะ?”
“ทำไมข้อห้ามมันเยอะจัง”ผมทำหน้ามุ่ย
“ก็ถ้าอยากเก็บเขาไว้ ก็ห้ามทำตามที่สุดาบอกค่ะ!!!”เพิ่งเห็นสุดาเสียงแข็ง ผมทำปากหมุบหมิบ...ล้อเลียน
“อ่อ ถ้าหมอนัดก็ต้องไปตามที่เขาบอกด้วยนะคะ”ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วเดินออกไป หมอนัดงั้นเหรอ? ใบอยู่ข้างบนห้อง จึงเดินขึ้นไปเอาแต่สวนกับอาเสือที่หน้าห้องซะก่อน
“จะไปไหน”
“เอ่อ ขึ้นห้อง”
“ไม่ดูหนังแล้วเหรอ”
“อืม”กำลังคิดอย่างอื่น เลยไม่สนใจอาเสือ ผมเดินขึ้นห้องมา...หาสมุดที่หมอให้ไว้ จำไม่ได้ว่าเอาไว้ไหน...แต่คิดว่าอยู่ในห้อง
“หานี่เหรอครับ?”อาโชติถือสมุดเล่มนั้นในมือ ผมตาเบิ่งโต...วิ่งมาคว้าสมุดแต่ไม่ระวังสะดุดขาตัวเอง
“เฮ้ย!!!!!!”อาโชติตกใจ ผมก็ตกใจ!!! แต่ดีที่อาโชติรับไว้ทัน
“ฟู่!!!!”
“เป็นอะไรไหมครับ”อาโชติถาม
“ของกาว!!!!”ผมไม่ตอบ
“กาว!!!!!!!”อาเสือเดินขึ้นมาเห็นพอดี ตวาดผมเสียงดัง เพราะเห็นผมล้มอยู่ในอ้อมกอดอาโชติ
“อะไรกันช่วงโชติ!!!!!”
“คุณกาวเดินสะดุดครับ”ผมซ่อนสมุดไว้ แล้วเดินเอาไปไว้ที่ลิ้นชักหัวเตียง
“แล้วต้องรับกันขนาดนี้เลยเหรอไง?”อาเสือต่อว่า
“ก็คุณกาว.....”
“อาโชติ!!!!”ผมตะโกนใส่หน้างอ รู้ความจริงแล้วถ้าพูดมันออกมาละก็
“มีอะไรกัน???? กาว!!!!”
“เอ่อ กาวแค่สะดุดแค่นั้นไม่มีอะไร!! มีอะไรก็ไปทำสิครับ”หันไปบอกอาโชติ
“กาวปวดหัว”ผมอ้อน อาเสือลงมานั่งข้างเตียง บีบแขนผมจนเจ็บ
“บอกอามานะ...ว่าไปนั่งตักไอ้โชติทำไม”
“นั่งบ้าอะไรล่ะ!!! กาวสะดุดเกือบล้ม!!! อาโชติแค่มารับไว้”ผมบอกหน้างอ
“แน่ใจ?”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ อาเสือไม่เคยเชื่ออะไรกาวอยู่แล้วนี่ ปล่อย...ไม่ต้องมาจับ!”ผมสะบัดมือออก อาเสือหายใจแรงมาก สีหน้าก็น่ากลัว
“กาวปวดหัว เวียนหัวอีกแล้ว”บอกออกไปก่อนที่อาเสือจะทำอะไร อาเสือลงมานั่งข้างเตียง
“อาว่ามันไม่ค่อยดีแล้วนะ ไปหาหมออีกรอบเถอะ”
“อืมมมมม ตอนเย็นแล้วกัน”ผมบอก จะได้ไปเอายาด้วย
“ฟอดดดด”อาเสือกดจูบ
ก๊อก ๆ
“ขอโทษค่ะ มีเพื่อนคุณกาวมาขอพบค่ะ”
“เพื่อน?”อาเสือถาม
“ใครเหรอ”
“คุณบอลกับคุณโรลค่ะ”
“อ่ออออออ กาวให้มันเอาชีทมาให้ เรียกขึ้นมาสิ”ผมบอก แต่แม่บ้านมองหน้าอาเสือ
“อาเสือออออออ”ผมร้องออกมา ถ้าอาเสือไม่บอกว่าให้เข้ามา แม่บ้านก็ไม่กล้าลงไปเชิญพวกมันขึ้นมาหรอก
“เปิดประตูห้องไว้แล้วกัน”อาเสือบอก พอแม่บ้านออกไป เลยจุ๊บปากอาเสือ
“ทำอย่างกับพวกมันจะมาทำอะไร ออกไปได้แล้ว แล้วห้ามแอบฟังกาวคุยกับเพื่อนนะ!”
“หึหึ....”อาเสือออกไปจากห้อง ไม่นานไอ้สองคนก็เดินขึ้นมา อ่อมีอีกคนนึง ผมมองอย่างแปลกใจ
“เลม่อนสวัสดีลุงกาวก่อนเร็ว”ไอ้โรลหัวเราะ ส่วนเลม่อนมองอย่างงง ๆ ไม่ได้ทำตามอย่างที่บอก
“ไอ้....เชี่ย”คำหลังผมพูดออกลม สองคนมันหัวเราะ
“เดี๋ยวเถอะ ๆ นี่เด็กน้อยนะครับ...”
“ทำไมพามาด้วยอ่ะ”ผมถาม โรลมันปล่อยเลม่อนวางบนเตียง เด็กน้อยมองรอบ ๆ ห้องก่อนจะทำตัวเป็นนักสำรวจ โดยไม่กลัวเลยว่ามาแปลกที่
“พี่ฟ้ามาส่ง...ไปคุยงาน เดี๋ยวกลับมารับ”เลม่อนกระโดดที่นอนนุ่ม ๆ เล่น
“อ่อ”ผมพยักหน้า
“อะโห!!!! ป่วยจริงโว้ย หน้าโคตรซีด”ไอ้บอลทักคำแรก
“เออดิ เรียนเป็นไงมั่งว่ะ”
“นี่ชีท นี่รายงาน คลิปสีฟ้าเดี่ยว อีกอันกลุ่ม...แบ่งมาให้แล้ว ทำด้วยล่ะ”ไอ้โรลบอก
“เออ ขอบใจ”
“ถ้าไม่ทำก็บอกกูได้ แต่ควรบอกแต่เนิ่น ๆ ใกล้ส่งกูไม่ทำนะ”มันรีบออกตัวก่อนเลย
“เออน่า เดี๋ยวให้อาโชติช่วย”
“ตกลงมึงไปยังไง”
“อะไร”ผมถาม
“ก็เรื่องค่าย รถจะออกวันพรุ่งนี้แล้วนะ”
“อ่อ....นานละคิดว่าลืมไปแล้ว”
“ของไปโน่นครบแล้ว...ไอ้นาวมันนั่งเครื่องไป มึงละจะเอายังไง”
“ก็นั่งรถทัวร์กับพวกมึงไง”ผมบอก
“แน่ใจ! มันนานนะโว้ย หลายชั่วโมง”ไอ้โรลบอก แม่บ้านยกน้ำมาให้เราเลยเงียบลงไปแปบนึง
“มึงจะหายทันเหรอวะ”ไอ้บอลถาม
“ก็น่าจะทันนะ...เออน่า บอกว่าไปได้ก็ไปได้ดิว่ะ อาเสือไม่ว่าหรอก”
“เออ ๆ ตามใจแล้วกัน...”
“น้อง....”เลม่อนนอนทับพุงผมแล้วชี้ที่ท้อง ทุกคนเงียบ ผมส่งสายตาล่อกแล่กให้เพื่อนสองคน
“ม่อนรักน้อง”เลม่อนพูดอีก
“เอ่อ....”เลม่อนสัมผัสหน้าท้องผม อย่างเบามือ
“เฮ้ยมะ มึง?”
“บ้าน่า...ไป ๆ มานอนอะไรเนี่ย”ผมผลักเลม่อนออกเบา ๆ เลม่อนเอียงตัวไปหาไอ้โรล ซึ่งอ้าแขนรออยู่ แล้วเลม่อนก็กระโดดใส่
“อุ๊ปส์!!! ถ้ารับไม่ทันนะเลม่อนเอ้ยยยยย อานาวแกฆ่าพี่โรลแน่ ๆ”
“อานาว?”
“พี่ฟ้าเป็นพี่ไอ้นาว”
“อ่อ...ถึงว่าสิ ดองกันอยู่นี่เอง”ผมกับไอ้บอลแซว เรื่องนี้ไม่เคยรู้มาก่อน
“ม่อนอยากกลับ”
“อ้าว...เพิ่งจะมาเอง”ไอ้โรลหัวเราะ มีเด็กก็น่ารักดี เผลอเอามือจับท้องตัวเอง ในนี้จะออกมาน่ารักเหมือนคนตรงหน้านี่รึเปล่า ผมยิ้มขึ้นเองเมื่อเห็นเลม่อนกับไอ้โรลหยอกกัน
“กาว...หรือว่ามึง?”
“เลอะเทอะ!!!”
“กูกว่ามันมันดูผ่อง ๆ ขึ้นนะ”ไอ้โรลพูด
“อ้วนขึ้นด้วย”ไอ้บอลพูดบ้าง
“ไปเลยไอ้พวกเชี่ย!!!”ผมด่า ไอ้โรลรีบเอามือปิดหูหลานทันที
“อย่าหยาบครับ ๆ สงสารม่อนน้อยด้วย”
“อยู่กินข้าวกับกูก่อนนะ”ผมช่วย ไม่มีเพื่อนคุยนานละ...ไหน ๆ มาทั้งทีก็อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนเลย แต่มันสองคนส่ายหน้า
“ไม่อ่ะ รีบเอาเลม่อนไปส่ง”
“อ้าว”
“กูไปบ้านไอ้แชมป์ด้วย”ไอ้บอลบอก
“อ้าววววว”
“เหอ ๆ อยู่คนเดียวต่อไป”
“จึ้ก อะไรว่ะ!!!!!”เคืองอ่ะ แต่พวกมันบอกว่าจะกลับไปจัดเสื้อผ้าด้วย พรุ่งนี้รถออกหกโมงเช้า ผมรับปากแน่นอนว่าจะไปให้ทัน พอพวกมันกลับไป เลยเรียกสุดาขึ้นมาจัดกระเป๋าให้
ในห้องเปิดเพลงเสียงดัง...ผมกำลังอารมณ์ดี อาเสือเดินเข้ามาถาม
“จะไปไหน?”
“ไปค่ายไง...พรุ่งนี้รถออกตอนหกโมงเช้า”
“อาว่า...กาวอย่าไปดีกว่าไหม”อาเสือจ้องหน้า ผมชะงักมือ ก่อนจะกัดปากตัวเอง
“สุดาเอาหมวกสีครีมไปด้วยนะ”หันไปบอกสุดา
“เอ่อ...คุณกาว”
“มีอะไรอีกนะ อ่อ...ยาสระผมเอาขวดใหม่ได้รึเปล่า”
“กาว....”อาเสือจับข้อมือไว้ ผมแกะออก
“อาเสือสัญญาแล้วนะ!!!!”
“แต่กาวไม่สบาย!”
“กาวดูแลตัวเองได้ นี่ก็หายแล้วด้วย...”
“เมื่อเช้ายังอ้วกอยู่เลย”
“ก็ตอนนี้หายแล้วไง”
“งั้นเดี๋ยวไปหาหมอกับอา...ให้หมอตรวจดูให้แน่ใจ”
“เอ่อ...”ชิบหายกันละ ผมเงียบ ไม่รู้จะเอาตัวรอดยังไง สุดาก็มองไม่ช่วยอะไรเลย อาโชติเดินเข้ามาตามอาเสือ ผมยิ่งหายใจไม่ทั่วท้องเข้าไปใหญ่
“ผมขอคุณธุระหน่อยได้ไหมครับ”อาโชติบอก
“มีอะไร”
“ขอเชิญที่ห้องทำงานดีกว่าครับ”อาโชติยืนอยู่ข้างหลัง จ้องหน้าผมนิ่ง ตัวเองตื่นเต้นก็ยิ่งเหงื่อไหล กลัวอาโชติจะบอกอาเสือ เรื่องของผม
“เดี๋ยวอามาคุยด้วย”
“อาเสือ!!!!”ผมจับมืออาเสือไว้
“อาไปคุยงานแปบเดียว”
“อาเสือ!!!!!”ผมลากแขนอาเสือเอาไว้
“กาว!!!! ทำไมดื้ออย่างนี้!!!”
“กาวไม่ให้ไป”ผมลากอาเสือสุดแรง แน่ละ...อาเสือไม่พอใจ
“อาจะไปคุยงาน!!!! ทำไมเราเป็นคนอย่างนี้ จะเอาแต่ใจนู่นนี่!!! นี่อาก็ทำให้ทุกอย่างแล้ว มีอะไรไม่พอใจอีก เคยคิดบ้างไหม...คนอื่นเขาจะเดือดร้อนยังไง”
“ยังไงละ! กาวไม่ให้ไปคือไม่ให้ไป!!”ผมเถียง อาโชติกับสุดามองหน้ากัน
“เอ่อ”
“ปล่อย! ไปโชติ”หันไปเรียกอาเสือ ผมเกาะแขนอาเสือไว้ อาเสือก็แงะออก กลายเป็นยื้อยุดฉุกกระชากกันอยู่ตรงนั้น สุดาร้องห้าม
“คุณกาว อย่าค่ะ...คุณกาวอย่าค่ะ”
“ปล่อยอา!!!!”อาเสือตะโกน
“ไม่ กาวไม่ให้ไป!!!!”ความลับแตกแน่เลย อาเสือสะบัดมือทีเดียว ผลักผมตัวเซ สุดากับอาโชติสิ่งร้องวี้ดว้ายเสียงดัง เข้ามาช้อนตัวผมไว้ ผมตกใจมาก...น้ำตาไหล
“ฮึก....”
“หยุดร้องเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!!!! ถ้ากาวไม่ดื้ออาคงไม่ผลัก!!!!!!!! แล้วเราก็ไม่ต้องเจ็บตัว”
“ฮึก ฮือออออ ฮืออออออ”ผมเอามือกุมท้องตัวเองไว้ พูดอะไรไม่ออก ถ้าล้มลงเมื่อกี้...จะเกิดอะไรขึ้น? ตัวชาวาบ ถ้าเขาไม่อยู่กับผมแล้ว ผมต้องบ้าตายแน่ ๆ
“คุณกาว!!!! คุณกาว!!!!!!”อาโชติกับสุดาร้องสลับกัน อาโชติเขย่า ๆ ตัวผม เหมือนตัวเองได้สติ จ้องหน้าอาโชติกับสุดาไปมา แล้วร้องไห้โฮ
“ฮืออออออออออออออออออออออ”
“ไม่ต้องโอ๋สุดา!!!!! เด็กทำผิดควรได้รับโทษ”อาเสือตวาดดังลั่น
“ตะ แต่ว่า...คุณกาว”เกิดภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ผมตัวสั่นมาก...แต่ข่มเอาไว้ อาเสือเรียกอาโชติออกไปคุยห้องทำงาน ก่อนออกไปผมส่งสายตาขอร้อง อ้อนวอนให้อาโชติ ภาวนาในใจว่า อย่าบอกนะ...อย่าบอกนะ อย่าให้อาโชติคุยอะไรเกี่ยวกับผมให้อาเสือฟังเลย
“เป็นยังไงบ้างคะ”สุดาถามเสียงยังตกใจ
“อือ ไม่เป็นไร”เอามือจับท้องตัวเองไว้ แล้วไปนั่งบนเตียง
“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ สัญญานะคะ...”สุดาน้ำตาไหล
“อือ...”ผมตอบรับ ยังรู้สึกมึน ๆ และงงกับเหตุการณ์เมื่อกี้ ความผิดผมเองด้วย...อาเสือสะบัดมือออก ผมคงไม่ล้ม ถ้าไม่สะดุดเท้าตัวเอง ถ้าสุดากับอาโชติมารับไม่ทัน....คง....คง....
คิดแล้วก็ร้องไห้ออกมา ตกใจกลัว
“ไม่เป็นไรนะคะ ไม่เป็นไรแล้ว...”สุดากอดปลอบ ผมเพลียมาก ขออาหารยกขึ้นมาบนห้อง...ไปรพ.ไม่ไหว อาโชติเลยโทรตามหมอประจำตัวเข้ามารักษา
“เขายังอยู่ไหม”ผมรีบถาม
“ครับ”ฟู่ ถอนหายใจโล่งอก
“แต่ถ้ากระทบกระเทือนมากกว่านี้ไม่แน่นะครับ”
“ผมจะระวังให้มากกว่านี้”รับปากหมอ ได้ยาแก้แพ้และยาบำรุงมากิน แต่หมอยังไม่ลืมย้ำว่าควรไปตรวจครรถ์ตามหมอนัด ผมเอาสมุดนั้นมาดู ระบุว่าเป็นวันที่ใกล้จะถึงนี่แล้ว
“แต่ผม...ต้องไปต่างจังหวัด จะเป็นไปได้ไหม..ถ้าผมตรวจที่โน่น แล้ว...”
“อ่อ ได้ครับ ไม่มีปัญหา...เดี๋ยวผมจะให้คนติดต่อข้อมูลไว้ให้แล้วกันนะครับ”
“ขอบคุณหมอมาก ๆ ครับ ผมมีเรื่องอีกอย่าง...อยากขอร้องหมอ อาเสือยังไม่รู้เรื่องนี้...ถ้ายังไงหมออย่าบอกนะครับ นี่เป็นคนไข้ของหมอ หมอต้องปกป้องผมนะ”
“เอ่อ....”
“รับปากสิครับ!”ผมร้อง
“ถ้าท่านถาม ผมก็ต้องเรียนไปตามตรงแหละครับ”
“โธ่หมอ!!!!!”ร้องออกมา ที่ถูกขัดใจ แต่หวังว่า..อาเสือจะไม่ถามอะไร พออาโชติไปส่งหมอ อาเสือก็ขึ้นมาที่ห้องพอดี ผมเห็นหน้าอาเสือแล้วหงุดหงิด ลงมานอนที่เตียง แล้วคลุมโปง
“พรุ่งนี้อาจะไปส่ง”
“................................”ผมเงียบ
“กาว”
“.................................”
“ตามใจแล้วกันนะ!!!! เรามันดื้ออยู่แล้วนี่”อาเสือพูดก่อนออกจากห้องไป เออดี!!! ไปไหนก็ไปซะที...เบื่อขี้หน้าจะแย่!!!!!!
ประเมินสถานการณ์เอาเองว่าอาเสือน่าจะยังไม่รู้...ผมค่อยหายใจโล่งอกไปได้ประมาณนึง สุดาก็บอกว่าอาเสือกินข้าว เข้าห้องทำงานปกติ ให้สุดาหลอกถามอาโชติ แต่อาโชติไม่ตอบ
ตอนเช้าผมไม่ยอมให้อาเสือไปส่ง ทั้งที่อาเสือตื่นขึ้นมาดูแลความเรียบร้อย ทั้งข้าวของเสื้อผ้าที่จะเอาไป อาหารมื้อเช้าของผม ก่อนลงมาก็ยังอาเจียนไม่เลิก แต่ไม่เสียงดังให้คนอื่นจับได้ สุดาย้ำว่า...ถ้ามีอะไรให้รีบบอกอาโชติกับลูกน้องทันที อาโชติจะขับรถตามหลัง ส่วนอานัยเข้ามาดูแลอาเสือแทน
“ลืมอะไรอีกรึเปล่า”อาเสือถาม ผมไม่ตอบ ไม่มองหน้า
“ไปเถอะ”
“กาว!”โดนบีบข้อมือ อาเสือทำหน้าดุ ๆ
“ปล่อย กาวเจ็บ!”พูดเสียงนิ่ง อาเสือปล่อยมือ
“ไปอยู่ที่โน่นหวังว่ากาวจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง!!!!! ดีเหมือนกัน...กาวจะไม่รู้จักใจเขาใจเรา อาเบื่อจะสั่งสอนเราแล้ว”อาเสือทำเสียงเหนื่อย ๆ
“อาพูดไม่เคยจะฟัง! ทำอะไรให้ก็ต่อต้าน! เพราะอะไรกาว!!?”
“จะชวนทะเลาะใช่ไหม”ผมถามเสียงกร้าว
“อยากให้ไปอยู่แล้วใช่ไหมละ? จะได้ไกลหูไกลตา...ทำอะไรให้สะดวกขึ้น จะบอกไว้ก่อนเลยนะ...สัญญาเรื่องหุ้นยังไม่ได้เซ็น แต่ตัดสินใจได้แล้วละ ถ้าอาเสือเล่นตุกติกด้วยการปลอมลายเซ็นกาว เราจะได้เห็นดีกันแน่”
“คิดว่าอาเป็นคนแบบนั้นเหรอ”
“ยิ่งกว่านั้นอีก อาเสือละโมบ...สมบัติได้ไปเท่าไหร่ไม่เคยพอ”
เพลี๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อาเสือตวัดมือตบหน้าผมจนหัน ตัวเองตกใจถอยหลังมาหนึ่งก้าว ทุกคนยืนอึ้งกันหมด อาโชติจับบ่าผมแน่นแล้วยกมือห้าม
“ใจเย็น ๆ ครับ”อาโชติบอก ทุกคนเงียบมองกันไปมา อาเสือยกมือลูบหน้าตัวเอง ก่อนจะโบกมือไล่
“ไปเถอะ...เราจะคุยทุกอย่างหลังจากที่กาวกลับมา”
ผมไม่ตอบ เดินไปกอดสุดาและแม่บ้านคนอื่น ๆ
“ดูแลรักษาตัวนะคะ มีอะไรโทรมานะคะ”ผมพยักหน้า แล้วเดินขึ้นรถ เกลียดอาเสือที่สุด!!!!! ขึ้นมาบนรถน้ำตาก็ไหลออกมา เอามือจับหน้าท้องตัวเองไว้
“อย่าโกรธคุณท่านเลยนะครับ...”
“อือ”ขี้เกียจพูดอะไรถึงอาเสืออีกต่อไป อาโชติก็เหมือนรู้...จึงเงียบลง
“......................................”
“พ่ออย่างนี้...อย่ามีเลยดีกว่าเนอะ”ผมพูดลอย ๆ พอถึงที่นัดหมายกับเพื่อน ก็ลงรถแล้วขนแต่ของติดตัวนิดหน่อย ยังไงอาโชติก็ขับรถตามอยู่แล้ว
“เออ...วันนี้มาเร็วนะ”ไอ้บอลทัก พยักหน้าให้มันอย่างเหนื่อย ๆ ไม่พูดอะไร ผมขึ้นไปนั่งข้างหน้า เวียนหัวอยากนอนพัก ไอ้โรลก็เดินมาถามว่าไหวไหม
“ไหว...อาโชติขับรถตาม”
“อ่อ...เออ ๆ มีอะไรบอกแล้วกัน”
“อืม”คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ไปนั่งข้างหลังรถกันหมด เพราะส่งเสียงเพลงเจี๊ยวจ๊าว ดิ้นกันสนุกสนาน สุดท้ายไอ้คิ้วมันเปลี่ยนเพลงฟังสบาย อะไรของมันไม่รู้ ผมก็ฟังไปเพลิน ๆ คนทั้งหมดนี่ก็เพลินมาก หลับกันเป็นแถวอีก 6 ชม.แวะกินข้าวที่ลำปาง กินข้าวแล้วเดินทางต่อ ผมนั่งรถทัวร์ไม่ไหวอีก ลงมานั่งรถตัวเอง ไอ้บอลเลยมานั่งเป็นเพื่อน ตรงนี้หลับสบายกว่าเดิม อาเสือโทรมาถามอาโชติเป็นระยะ แต่ไม่ได้ขอคุยกับผม
COMMENT PLEASE
โอยยย กาวอ่ะ ยั่วโมโหอาเสือ ถ้าอาเสือมารู้เรื่องลูกทีหลังได้เสียใจแย่เลย เกือบทำร้ายลูกตัวเอง อาเสือก็ใจเย็นๆๆหน่อยนะคะ
ตอบลบสุดากับอาโชติสิ่งร้องวิ้ดว้าย. น่าจะ ส่งเสียงร้อง น๊ะ
ตอบลบกาวนิสัยเด็กมาก... ไม่เหมาะจะเป็นแม่คนเลยค่ะ
ตอบลบโอ้ยย มึงจะใหญ่แค่ไหนกูไม่สนแช้วเว้ยไอ้อาเสือ ขอได้ตบได้เตะได้ถีบได้ยิงได้แทงมึงสักครั้งสองครั้งก็พอ!!! -*-
ตอบลบกาว เมื่อไหร่แกจะโตจะมีความติดสักทีว่ะ มัวแต่โทษอาเสืออยู่นั่นแหนะ ชอบยั่วโมโห
ตอบลบ