ตอนที่ 22
หมอกำลังเดินทางมา และผมก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ลุกไปไหน แต่ก็ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว...เพราะว่าตอนนี้เวียนหัวมาก อาเสือนั่งจับมือไม่ปล่อย ผมดึงมือตัวเองออกตอนลืมตาตื่น พบว่าตัวเองเปลี่ยนใส่ชุดอื่นเรียบร้อยแล้ว ได้ยินเสียงเครื่องดูดฝุ่นทำงาน คนอื่นคงจะทำความสะอาดบ้านกันให้วุ่นทีเดียว
“ตื่นแล้วเหรอ ปวดหัวไหม”อาเสือถาม ผมส่ายหน้า มองไปดูรอบ ๆ ห้อง เป็นห้องของอาเสือ...และไม่มีใครอยู่นอกจากเราสองคน
“น้ำมะนาวปั่น อาให้คนทำไว้ให้...อยากดูดให้ชุ่มคอหน่อยไหม”ผมพยักหน้า อาเจียนจนท้องว่าง ตอนนี้ก็หิวน้ำมาก ๆ อาเสือเดินไปหยิบน้ำเปล่ามาให้จิบก่อน แล้วตามด้วยน้ำมะนาวปั่น ผมดูดปืด...ไปเอือกใหญ่ เพราะว่ารสชาติถูกคอดี
“หมอกำลังมานะ...เดี๋ยวกาวบอกอาการกับหมอให้ละเอียดเลย อาบอกเขาคร่าว ๆ แล้ว”อาเสือบอก ผมตวัดผ้าห่มหันนอนตะแคงอีกด้าน ขี้เกียจมองหน้าอาเสือ เซ็งสุด ๆ
“คืนนี้นอนห้องอาไปก่อน สุดาทำความสะอาด...คืนนี้คงยังเข้าไปนอนไม่ได้”เอาผ้าห่มอุดหูตัวเองไว้ เตียงหนายวบลง อาเสือนั่งข้าง ๆ คร่อมผมเอาไว้ ร่างหนาโน้มตัวลงมากอด
“งอนอะไรอา...เรื่องที่ร้านใช่ไหม อาไม่ได้ตั้งใจชวน แต่ถ้าปฏิเสธเลยมันก็จะดูเสียมารยาทไปหน่อย ไม่ได้ตั้งใจทำให้กาวโกรธ”อาเสือบอก ฟังขึ้นไหม? นังอรนี่ไม่กล้าปฏิเสธเลยนะ...ตอนมาบ้านคราวนั้นก็คงไม่กล้าปฏิเสธเหมือนกัน คิดแล้วโคตรโมโห! คนอื่นจะไม่ว่าแต่คนนี้เป็นคนที่เขารู้กันทั่ว ว่าเป็นคู่เดทของอาเสืออย่างที่ข่าวเขาลง ทำไมต้องทำแบบนั้น?
“เด็กดื้อของอา”อาเสืองับหูเบา ๆ ผมทำเสียงไม่พอใจ ขยับตัวออก..แต่ก็ไม่พ้นวงแขนหนาอยู่ดี
“ออกไปไกล ๆ ซะที!!!! กาวรำคาญ!!!!”ผมเหวี่ยงใส่ อาเสือยิ้มก่อนจะกดจูบที่ข้างแก้ม
“จะอาละวาดแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ อยากจะอาละวาดให้บ้านพัง!!!! เกลียดอาเสือ!!!! เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แค่ก ๆ”ผมตะโกนใส่ก่อนจะไอเพราะสำลักน้ำลายตัวเอง อาเสือจับข้อมือเอาไว้
“ใจเย็น ๆ สิกาว!!!”
“ปล่อยไม่ต้องมาจับ!!! เกลียดอาเสือแล้ว...ทำให้กาวอาย แถมยังเจ็บใจสุด ๆ”ร้องไห้สะอื้น อาเสือไม่พูดอะไร ก้มลงมาจูบหนักหน่วง แถมน้ำตาก็เปื้อนหน้าอาเสือ
“อาขอโทษ...เอาไว้เราแก้ตัวกันใหม่นะ คราวนี้อาจะไม่ทำพลาดอีก”
“ฮึก มันจะไม่มีครั้งต่อไป เพราะกาวผิดหวังและก็เสียใจมาก!!!!”ผมบอกน้ำเสียงหนักแน่น
“จะมีทางไหนที่ทำให้กาวหายโกรธอาได้บ้าง?”
“ไม่มี!!!”
“อาทำผิดร้ายแรงขนาดให้อภัยไม่ได้เชียวเหรอ?”
“ใช่!!!!”
“งั้นอาก็ไม่มีอะไรจะพูด”ผมเงียบลง ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด แล้วแต่อาเสือเลย!!! อาเสือทำอะไรไม่รู้อยู่ในห้อง ส่วนผมก็นอนรอหมอมา พอมาถึงก็เข้ามาตรวจร่างกายโดยละเอียด
“อาการมันคุ้นๆ?”หมอทำหน้าไม่แน่ใจ
“มีอะไรรึเปล่าครับ”อาเสือถาม ผมเบะปาก...
“ไม่ต้องมายุ่ง นี่ตัวของกาว!!!!”ผมตวาดออกไป
“กาว!!!”รู้ว่าอาเสือไม่พอใจ แต่นี่มันเรื่องของผมจริง ๆ
“อาเสือออกไปเลย!!! กาวไม่อนุญาตให้อยู่”
“อาการมันคุ้นๆ?”หมอทำหน้าไม่แน่ใจ
“มีอะไรรึเปล่าครับ”อาเสือถาม ผมเบะปาก...
“ไม่ต้องมายุ่ง นี่ตัวของกาว!!!!”ผมตวาดออกไป
“กาว!!!”รู้ว่าอาเสือไม่พอใจ แต่นี่มันเรื่องของผมจริง ๆ
“อาเสือออกไปเลย!!! กาวไม่อนุญาตให้อยู่”
“เชิญตรวจต่อได้เลยครับ”
“ผมขอซักประวัติคนไข้หน่อยนะครับ”หมอบอก อาเสือพยักหน้า
“บอกให้อาเสือออกไปก่อน!!! ไม่งั้นกาวไม่ตอบ!!!”เล่นแง่ให้อาเสือโมโหซะหน่อย ตัวเองยิ้มกริ่มเพราะตั้งใจอยู่ว่าจะแกล้งนั่นแหละ อาเสือถลึงตามองจะดุก็ดุไม่ได้ เพราะวางมาดเป็นคุณสรณัฐอยู่
ยิ้มอย่างผู้ที่เหนือกว่า อาเสือเดินออกไป
“งั้นผมขอคุยกับหมอหลังจากตรวจคนไข้เสร็จแล้วด้วยนะครับ”ประตูปิดลง ผมก็นอนยิ้ม รอหมอซักประวัติได้ตามสบาย
“มีอาการแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ก่อนหน้านี้ก็แค่เวียนหัว แต่วันนี้อาเจียนด้วย ทำไมเหรอครับ??? ผมเป็นโรคร้ายแรงอะไรเหรอ”ถามหมอเสียงรัว หมอส่ายหน้า
“เคยไปตรวจที่รพ.ไหมครับ”ผมส่ายหน้า
“แค่เวียนหัว นอนพักก็หาย”ผมบอก หมอจับ ๆ ที่ท้อง
“ปัสสวะบ่อยไหมครับ”
“ห๊ะ อ่อ...ผมก็ฉี่บ่อยเป็นปกติละครับหมอ แฮะ ๆ”ผมบอก ไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ไหม ผมกินน้ำเยอะจะตาย มันฉี่บ่อยก็ต้องปกติอยู่แล้ว ชักอยากรู้แล้วสิ...
“รู้สึกอยากทานอะไรแปลก ๆ บ้างไหมครับ”
“แปลกแค่ไหนละครับหมอ ไข่ดิบ? หมูดิบ?”ผมหัวเราะ ไม่เคยโดนซักประวัติแบบนี้ ถ้าไปรพ.ก็แค่ถามว่า มีอาการอย่างไร แพ้ยาบ้างไหม
“อะไรทำนองนั้น”ผมส่ายหน้าหัวเราะ
“ไม่อ่ะ ผมไม่ใช่เด็กประหลาดนะครับคุณหมอ!!!”โดนตรวจร่างกายอีกหน่อย หมอควานหาอะไรในกระเป๋าตัวเอง แล้วเดินมาหาผม
“อะไรเหรอครับ”
“เขาเรียกว่าเครื่องวัด.....”หมอใหญ่ทำหน้าครุ่นคิด แล้วเงียบลง ทำให้ผมต้องมองตาม
“วัดอะไรครับ”เป็นผมที่ถามออกไป
“ลองดูนะครับ ปัสสวะใส่ถ้วยนี่มาให้ผม”หมอบอก ผมพยักหน้า เดินเข้าห้องน้ำ...ดีเลยกำลังปวด แค่ต้องเยอะแค่ไหนไม่รู้ เสร็จแล้วหมอก็ใส่ถุงมือ ปิดผ้าปิดปาก ขอเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วย ผมดูหมอกำลังเอาที่ดูดปัสสวะ จุ่มแล้วบีบใส่เครื่องมือ รอสักแปบ..เครื่องมือก็ขึ้นแถบ 2 ขีด
“คุ้น ๆ แฮะ”ผมบอก เหมือนเคยเห็นแบบนี้ที่ไหน แต่นึกไม่ออก หมอตาโต...ก่อนจะชูให้ผมดู ไอ้ผมก็ยืนทำหน้างง ๆ แล้วยังไงวะ? มันหมายถึงอะไร?
“มันคงทำงานผิดพลาด ถ้ายังไงไปตรวจที่รพ.จะดีที่สุดนะครับ”หมอบอก
“สรุปแล้ว มันเครื่องตรวจอะไรกันละครับหมอ มะเร็ง????”
“..................................”หมอเงียบจ้องหน้าผม
“มะเร็งเหรอหมอ!?!?!?!”ผมโวยวาย อาเสือรีบเปิดประตูเข้ามา
“อะไรกาว!?!?!”
“กาวเป็นมะเร็งแน่เลย อาเสือแย่แล้ว...กาวเป็นมะเร็ง!!!!!!!”ผมร้องโวยวาย หมอเอาอุปกรณ์ทิ้งทั้งหมด
“ไม่ใช่ครับ ใจเย็น ๆ ก่อน”หมอบอก
“หลานผมเป็นอะไรคุณหมอ!!!!!”อาเสือคำรามดังลั่น ดึงผมเข้าไปกอด
“ผมยังไม่แน่ใจครับ แต่ไปตรวจที่รพ.จะดีที่สุด”อาเสือหันมามองหน้า อย่างตัดสินใจ
“ไปรพ.ดีกว่ากาว ความจริงอาน่าจะพาไปตั้งแต่ทีแรก”
“กาวไม่ไป...กาวเริ่มกลัวแล้ว ไม่อยากเป็นมะเร็งนะ!!!”ผมบอก
“อาจไม่ใช่อะไรร้ายแรงอย่างที่คิดหรอกครับ”
อาเสือมองหน้าหมอ ผมก็เหมือนกัน...มันไม่เข้าใจ แต่หมอก็ให้คำตอบที่แน่ชัดไม่ได้ จนกว่าจะได้รับการตรวจอย่างละเอียด ด้วยเครื่องมือที่พร้อมกว่านี้
“งั้นไปรพ.”อาเสือบอก
“ไม่เอา!!!”
“ไปดีกว่าครับ เชื่อผมเถอะ อ่อ...ถ้าจะให้ดีตอนนี้ห้ามทำอะไรที่รุนแรงกับตัวเองเด็ดขาดนะครับ”หมอบอก
ก่อนกลับหมอจดชื่อบางสิ่งให้ผมเก็บเอาไว้ แล้วบอกว่าถ้าไม่แน่ใจกับผมตรวจ ผมสามารถซื้อเจ้าสิ่งนี้ที่ร้านยาเภสัชได้
“โชติ!!!”อาเสือเรียกอาโชติเข้ามาเพื่อไปส่งหมอ แล้วเดินมานั่งข้าง ๆ เตียง
“จะไปเลยไหม อาอยากรู้ว่ากาวเป็นอะไร”
“วันนี้ขี้เกียจไปไหนละ พรุ่งนี้แล้วกัน...กาวเบื่อ”
“แต่อาว่า...”
“อาเสืออย่าเพิ่งขัดใจกาวได้ไหม เดี๋ยวก็เวียนหัวอีกเนี่ย!!!!”
“โอเค ๆ งั้นไปนอนพัก อาจะลงไปดูสำรับอาหารให้”
“กาวอยากกินขาหมู”ผมรีบบอก
“ขาหมู? ไม่ได้มันมีมันเยอะ!!!!”โดนบังคับอีกแล้ว
“ก็กาวจะกิน เอาแบบหนังเยอะ ๆ นะ ไข่ต้มด้วย เอาไส้ แล้วก็คากิ เอามาให้หมดเลย”อาเสือจ้องหน้า
“นะ ๆ ๆๆ”อ้อนสุด ๆ
“โอเค ๆ แล้วอยากกินอะไรอีกรึเปล่า”
“ยังนึกไม่ออก...”ผมบอก อาเสือพยักหน้า ตัวเองเลยนอนได้อย่างสบายใจ ตื่นมาอีกทีเพราะอาเสือปลุกอาบน้ำ แล้วลงไปห้องอาหาร
อาหารหลากหลายวางเรียงกันน่าทานที่สุด ผมเดินลงไปนั่งประจำที่ตัวเอง ข้างหน้าเป็นชามขาหมูขนาดใหญ่ ได้ตามที่ร้องขอ
“อาให้อูคั้นน้ำมะนาวไว้แก้เลี่ยน แล้วอย่ากินแต่ขาหมูละ!”
“คร๊าบบบบ”รับปากอาเสือ แต่ผมก็ไม่ทำตาม ขาหมูเจ้าไหนไม่รู้...อร่อยจริง ๆ ผมเขี่ยข้าวทิ้ง ก่อนจะยกซดน้ำขาหมูจนอาเสือและคนอื่น ๆ มองตามตาค้าง
“กาว!!!”อาเสือร้องตกใจ ผมเลิกคิ้วงง ๆ
“กินเข้าไปได้ยังไง!!! ไม่ใช่น้ำซุปนะ!!!!”อาเสือตวาด รั้งชามออกจากมือ
“ก็มันอร่อยนี่ มีอีกไหม...กาวยังไม่อิ่มเลย!!!”ผมบอก
“พอ!!!! วันนี้เป็นอะไร...หรือเสียใจที่อาทำไม่ดีใช่ไหม ไม่ต้องประชดอาแล้ว...เอาไว้อาจะชดเชยให้”
“เปล่า มันอร่อยจริง ๆ กาวจะเอาอีก”
“พอได้แล้วกาว!!! ไม่มีดีต่อสุขภาพ...ดื่มน้ำมะนาวซะ”
“อาเสือใจร้าย กาวอยากกินอีก...ยังกินไม่อิ่มเลย วันนี้เจอเรื่องเสียใจยังต้องมาโดนอาเสือห้ามกินอะไรอีกเหรอ!!!”ผมตวาดออกไปน้ำตาไหล
“อาห้ามเพราะห่วงสุขภาพ เดี๋ยวจะให้คนยกอย่างอื่นมาเสิร์ฟ ซุปข้าวโพดดีไหม...สุดาบอกให้ป้านิดทำให้หน่อย”
“ค่ะ”
“กาวไม่อยากกิน!!!!”ผมรีบบอก
“ไปจัดมา”อาเสือไม่ฟัง ไม่นานซุปข้าวโพดที่เหม็นหืนก็ถูกยกเสิร์ฟตรงหน้า ผมไม่ไหวกลิ่นมันแรงมาก จะบอกอาเสือหรือใครก็ไม่ทัน ทันทีควันลอยแตะจมูก ตัวเองก็ยกมือปิดปาก
“อุ๊บ!!!!!”จ้องหน้าพร้อมกันกับอาเสือ ก่อนที่ผมจะรีบลุก ไปโก่งคออาเจียนกับอ่างล้างจานในครัว
“อ๊วกกกกกกกก”
“กาว!!!!”อาเสือวิ่งตามมา คราวนี้แม่บ้านวิ่งวุ่นกันใหญ่ ป้านิดคนทำรีบเอาถ้วยเก็บกลับมาสำรวจ
“ก็ปกตินี่คะ”ผมอาเจียนทุกสิ่งที่เพิ่งกินเข้าไป แทบจะหมดแรง...อาเสือเข้ามาประคอง ลูบหลัง เอาน้ำให้ดื่มกลั้วคอ
“เตรียมเอารถออก”อาเสือสั่ง
“อาเสือ”
“ไหวไหม...จะเปลี่ยนเสื้อก่อนไหม”ผมส่ายหน้า ยอมรับว่าไม่ไหว
“เอารถออก!!!!!!!!!!!!!”อาเสือตวาดอีก พรุ่งทุกคนยืนนิ่ง คราวนี้อาโชติรีบเดินไปข้างนอก ให้คนเตรียมสตาร์ทรถรอ
“ไปถึงบอกอาการหมอให้หมดเลยนะ อาไม่ชอบเลย!!!”
“กาวเหม็นซุปนั่น มันเหมือนอย่างกับกลิ่นอะไรเน่า”
“...........................”อาเสือเงียบไม่พูดอะไร
“เวียนหัวอีกแล้ว”ผมบ่น
“ทนหน่อย...เดี๋ยวก็ถึงรพ.”อาเสือกอดแทบจะตลอดทาง ทำให้ผมอึดอัดไม่น้อย แต่ไม่ได้พูดออกไป ตัวเองเริ่มสั่น รู้ทันทีว่านี่ไม่ปกติ กลัวจะเป็นโรคอะไรร้ายแรง
“อาเสือถ้ากาวตายก่อน....”เงยหน้าพูดกับคนที่กอดอยู่
“แค่อ้วกไม่ตายหรอก!”อาเสือตัดบท ทำให้ผมไม่กล้าพูดอะไรต่อ ถึงรพ.ก็แทบจะไม่ได้เดิน อาเสือเรียกหารถเข็น ก่อนจะเอาผ้าคลุมหัวผมเอาไว้
“คลุมไว้”อาเสือบอก ผมก็ทำตาม ไปถึงก็ได้เข้าห้องตรวจเลย เพราะเป็นคุณสรณัฐไง ทุกอย่างเลยรวดเร็วดังใจ ตรวจร่างกายขั้นพื้นฐาน ผมถูกส่งไปนั่งรอที่ห้อง ๆ หนึ่ง
“คุณเสือครับ...”อาโชติเรียกอาเสือ
“เอ่อ คุณประพตก็อยู่ที่นี่ด้วยครับ”อาโชติบอก อาเสือหันมามองหน้า ก่อนจะยกมือลูบหัวผม
“เดี๋ยวอามา”อาเสือเดินออกไปทันที อาโชติก็ด้วย เหลือแต่ลูกน้องยืนรอหน้าห้อง หมอคนเดิมเข้าเวรแล้วยิ้มให้ผม
“ตกลงผมเป็นอะไรครับ”ผมถาม หมอนั่งตรงหน้าแล้วเอาให้ผมดู
“คืออะไร?”
“ยินดีด้วยครับ คุณท้องได้ 2 เดือนแล้ว อาการที่คุณเป็นเรียกว่าอาการแพ้ท้อง เป็นอาการปกติของคนที่เริ่มตั้งครรภ์”คำพูดของหมอทำให้ผม อ้าปากค้าง เหมือนถูกค้อนปอนทุบที่หัว แล้วในหัวตัวเองก็ได้ยินเสียงดัง ตึ้ง!!!!!!!
“นี่ผลตรวจครับ หมอจะจัดยาบำรุงครรภ์ให้ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ยังไม่ค่อยคงที่ ยังไงผมอยากจะแนะนำว่าอย่าทำอะไรที่ผาดโผนนะครับ จะเป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง แล้วจะจัดเวลาสำหรับการเข้ามาตรวจทุกเดือนด้วย ระหว่างนี้จำไว้นะครับ ต้องระวังให้มาก ๆ ”เดินออกจากห้องคนไข้อย่างเอ๋อ ๆ อาเสือเดินกลับมาพอดี
“เป็นยังไงบ้างกาว”ผมเงียบไม่ตอบ
“หมอว่ายังไงบ้าง”อาเสือถามอีก
“ก็....พะ แพ้ อาหาร”ผมกลืนน้ำลาย ตอบออกไป
“ไม่เป็นไรนะ อาจะระวังให้มากกว่านี้”อาเสือลูบผม ประคองพาไปที่รถ ลูกน้องอาโชติไปเอายามาให้ ผมได้รับแล้วก็นำมากำไว้ที่มือ ไม่ให้อาเสือเห็น
ท้องงั้นเหรอ!!!??!?! เป็นไปไม่ได้!!!!!! แล้วผมจะทำยังไงดี!!?!?!?!?!
น้ำตาไหลออกมาตลอดทางที่ถึงบ้าน อาเสือเฝ้ามองก่อนจะเอ่ยปากถาม
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
“กาวไม่ไหว อยากพัก”
“งั้นขึ้นห้องเถอะ”อาเสือพาผมขึ้นห้อง จะเข้าห้องตัวเอง แต่ผมเดินเลยห้องอาเสือมา
“กาวอยากนอนพักเงียบ ๆ คนเดียว จะล็อคห้องแล้ว อย่าให้ใครรบกวน”ผมบอก อาเสือเข้ามากอดแล้วจูบที่ข้างแก้ม
“คนเก่งของอา ไปนอนพักให้สบาย...พรุ่งนี้อาจะเข้าไปหาแต่เช้า”สุดาเดินตามขึ้นมา พอดีอาเสือเลยสั่งว่าให้ทุกคนลงไปนอนพักผ่อน คืนนี้ไม่มีอะไรแล้ว
ผมเข้าห้องได้...ก็นอนร้องไห้ เอามือจับท้องตัวเองแน่น มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในนี้งั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง!?!?! แล้วผมควรจะทำยังไง!?!?!?!?!?!?!?!
COMMENT PLEASE
มันสั้นไปหน่อยเนอะ...แฮร่ๆ
พยายามตัดทอนรายละเอียดว่าท้องได้ยังไงออกไปนะ
คือถ้าใครถามก็คงตอบไม่ได้ในรายละเอียด เพราะเรื่องจริงมันเป็นไปไม่ได้!
เพราะฉะนั้นอย่าถามเลยเนอะ
สั้นกุดนิดเดียวเพราะฟาดฟันกับแทนธารอยู่ ใจเย็น ๆ เน้อ พยายามไม่ทิ้งช่วงนานอยู่แล้วละ
เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ ถ้ามีคำผิดยังไง...บอกได้
อ้ากกกก กาวท้องงง ทำไมไม่บอก อาเสือล่ะ กาววววว
ตอบลบเอารถออกกกก. อาเสือตวาดอีก. พรุ่งทุกคน. เอ เพราะทุกคน หรือป่าว
ตอบลบทำไมไม่บอกอาเสือหรือเพราะยังช็อค
ตอบลบ