ตอนที่ 2 “แหย่เสือ”
ตื่นมาอีกรอบเพื่อเห็นสุดากำลังเดินวุ่นถืออุปกรณ์เปลี่ยนสีผม
อาโชติยืนกำกับอยู่ไม่ไกล ผมมองทุกคนอย่างงง ๆ ว่าเข้ามาตอนไหน
แต่ก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ
และพบว่าวิวข้างนอกหน้าต่างได้เปลี่ยนจากตอนกลางวันเป็นตอนกลางคืนไปเสียแล้ว
“สุดาจะมาย้อมสีผมให้กลับเป็นสีดำอย่างเดิมนะครับ”อาโชติเอ่ยขึ้น
เมื่อเห็นผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนจะเกาตามร่างกาย สาเหตุเดาไม่ยากเพราะผมเอาขนมที่แอบไว้มากินแล้วมดมันขึ้น
ยิ่งเกาก็ยิ่งแดง ยิ่งแดงก็ยิ่งมันส์ อาโชติไม่ปล่อยให้การแสดงกริยาต่าง ๆ
ของผมไร้ความหมาย เขาเดินมาใกล้แล้วจ้องมองสังเกตอย่างละเอียด ปราดเดียวก็พูดออกมา
ตามวิสัยคนขี้เสือก
“แอบเอาขนมมาทานใช่ไหมครับ เศษขนมเต็มเตียงเลย”แม่บ้านหูผึ่งตกใจ
และรีบวิ่งเข้ามา
“หึหึ ที่ไม่หิวแล้วกล้าออกจากห้องอาหาร
เพราะมีขนมซ่อนอยู่นี่เองนะครับ”ผมไม่ตอบ
อาโชติหันไปพยักหน้าให้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาด ทุกคนดูไม่ค่อยกล้าเข้ามา
คงกลัวโดนผมถีบมั้ง แหม่...ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอก เห็นผมเป็นคนใจร้ายไปได้
ลุกขึ้นยืนเต็มตัว แล้วบิดขี้เกียจ บิด ๆ ๆ ๆ
“เบื่อ!!!”ผมเดินมาตะโกนใส่หน้าอาโชติ ซึ่งตั้งรับรออยู่แล้ว
สีหน้าสงบนิ่ง...และไม่พูดอะไรตอบโต้ต่อ ทำให้ผมรู้สึกดี ยักคิ้วให้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว
ออกมาก็เหลือแต่สุดายืนอยู่กลางห้อง
“อ้าว ไปกันหมดแล้วเหรอ”ผมร้องถามอย่างสนุก สุดาส่ายหน้า
เตรียมอุปกรณ์ย้อมสีผม
“คุณโชติลงไปส่งคุณท่านค่ะ”สุดาพูดเสียงเรียบ ๆ
“เขาจะไปไหน?”ผมเอ่ยถาม
นั่งลงบนเก้าอี้ที่จัดวางไว้ให้ มองผ่านกระจกสุดากำลังยิ้มน้อย ๆ
“เข้าไปประชุมค่ะ
เดี๋ยวก็คงกลับ...ระหว่างนี้ก็ไม่ต้องหาเรื่องนะคะ สุดาจะปวดหัวตายอยู่แล้ว”
“แล้วตายไหม?”ผมถามแหย่เล่น สุดาหัวเราะ
“คุณกาว!”
“เถอะน่า บอกแล้วไง...ว่าเขาไม่กล้าทำอะไรหรอก”
“ก็เป็นซะอย่างนี้เถอะค่ะ ชอบหรือไงคะ...ให้คุณท่านโกรธมาก ๆ”
“ชอบ หน้าอาเสือตอนโกรธทุเรศดี”ผมบอก
สุดาเอาผ้ามาสีขาวมาคลุม ก่อนจะเริ่มทำการเปลี่ยนสีผมตามขั้นตอน
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมทำเป็น เพราะอาชีพก่อนหน้านี้ของสุดา ทำมาแล้วร้อยแปดอย่าง
แน่นอนหนึ่งในนั้นก็เป็นอาชีพช่างทำผม ทรงผมของผม สุดาก็เป็นคนตัดให้
เก๋ดีไหม...แม่บ้านของผมคนนี้
“ระวังเถอะค่ะ จะเจ็บตัวอีก”
“หึหึ คุณท่านของสุดาแค่กลัวเสียหน้าต่อหน้าลูกน้องน่ะ”ผมบอก
ระหว่างนี้อาโชติเข้ามาเราเลยต้องหยุดสนทนาไปชั่วครู่
“ทำให้เรียบร้อยนะ”อาโชติสั่ง
“ค่ะ”สุดารับคำ แล้วมุ่งมั่นทำผมอย่างเดียว ผมก็นั่งนิ่ง ๆ
มองดูคนสำรวจห้องผม อย่างกับมีระเบิดนิวเคลียร์ซ่อนอยู่อย่างนั้นแหล่ะ
จะตรวจดูอะไรนักก็ไม่รู้
“เดี๋ยวให้คนเอายามาทาคุณกาวด้วย
เมื่อกี้เห็นเกาใหญ่...คงโดนมดกัด”อาโชติสั่งงาน ผมเล่นมือถือเพราะเบื่อ ๆ
เดินวนไปมานาน ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมมองตามประตูที่กำลังจะปิดลงอีกครั้ง
“หิวไหมคะ”สุดาเอ่ยถามขึ้น ผมเบะปาก
“หิวแล้วจะมีข้าวมาให้เหรอไง?”
“เปล่าค่ะ ถ้ายกขึ้นมาบนนี้...คงไม่ได้
แต่จะง่ายกว่าถ้าคุณกาวลงไปทานที่ห้องอาหารนะคะ”
“ผมถูกกักบริเวณนะ ถ้าคุณสุดาจะจำได้”ผมพูดประชด
สุดาหัวเราะน้อย ๆ มือก็จัดการหัวผมอยู่เนี่ย
“จำได้ค่ะ แต่คุณท่านออกไปแล้ว คุณโชติคงไม่ใจร้าย...กับคุณกาวขนาดนั้นหรอก
เพียงแค่คุณกาวเอ่ยปากพูด”
“ให้ตายผมก็ไม่มีวันขอร้องหรอก เหอะ!!”ผมพูดสะบัดเสียง สุดาส่ายหัวน้อย
ๆ
ผมชอบมือของสุดาที่กำลังละเลงหัวอยู่
เพราะทำเบาต่างจากช่างตามร้าน ที่เคยไปทำ...เพราะงั้นสุดาจึงเป็นคนดูแลเสื้อผ้า
หน้าผม ของผมมาตลอดไง
“พักไว้สัก 30 นาทีนะคะ สุดาจะขึ้นมาล้างผมให้
ระหว่างนี้คุณกาวจะรับอาหารว่างเป็นอะไรดีคะ?”
“กี่โมงแล้ว ยังเสิร์ฟอาหารว่างได้อีกเหรอไง?”
“ได้สิคะ แต่ต้องเป็นห่อเล็ก ๆ นะคะ ยกมาเป็นถาดไม่ได้...มียักษ์อยู่หน้าห้องค่ะ”สุดาพูดปนหัวเราะ
ทำเอาผมหัวเราะตาม
“ผมอยากได้บัตเตอร์เค้กสักชิ้นก็พอ”ผมบอก
ไม่ใช่เทวดานะ...จะได้อิ่มทิพย์ แล้วนี่ก็หิวมาก ๆ แล้วด้วย
“พอเหรอคะ? เอาเค้กอีกไหม...”สุดาพูดจบก็หยุดชะงักกันไปทั้งสองคน
เพราะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาก่อนประตูจะเปิดออก อาโชติอีกครั้ง
“เสร็จรึยังสุดา...”
“เหลือแต่ล้างผมค่ะ ต้องพักไว้ก่อน 30 นาที”สุดารายงาน
ผมเดินเชิดหน้าไปเปิดคอมพิวเตอร์แล้วเริ่มลงนั่งเล่นเกมส์
อาโชติมองมาก่อนจะพยักหน้า
“มีอะไรก็ไปทำไป เดี๋ยวค่อยมาล้างผมให้คุณกาว”
“ค่ะ”แล้วทั้งสองคนก็ออกจากห้องผมไป ชีวิตผมน่าเบื่อดีไหม
ครบ 30 นาทีเป๊ะ สุดาเดินเข้ามาพร้อมแม่บ้านสองคน
เตรียมห้องน้ำสำหรับล้างผม ก่อนจะแอบเอาขนมยัดใส่กล่องหน้าทีวี
การกระทำเหล่านี้สุดาทำได้อย่างรวดเร็ว ไม่เงอะงะ...และผมก็นั่งนิ่งรับรู้แค่ว่ามันอยู่ตรงนั้น
ก่อนจะเดินไปให้ล้างผม เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น ผมก็กลับมาเป็นสีดำเหมือนเดิม
เกือบสามทุ่มกว่าแล้ว อาโชติเดินเข้ามาตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง
“อืม ดี...ใช้ได้ เก็บอุปกรณ์แล้วออกไปกันให้หมดด้วยนะ”
“ค่ะ”แม่บ้านทั้งหมดรับคำ ผมยักไหล่ไม่สนใจ
เล่นเกมส์...ขณะที่สุดาเช็ดและเป่าผมให้
“สุดา”ผมเรียกก่อนจะที่สุดาจะออกนอกห้อง รีบยัดขวดเล็ก ๆ
ใส่มือสุดา
“อะไรคะ?”
“เอาเหยาะใส่อาหารของอาเสือ ใส่ให้หมดนี่แหล่ะ”ผมบอก
“อะไรคะ? มันคืออะไร?”สุดาถามเสียงตกใจ
แต่ก็เบาแทบเป็นกระซิบ ใบหน้าเนียนมีตาเบิ่งโต
“แค่ยาถ่าย”ผมหัวเราะเบา ๆ
เดินหนีห่าง...เมื่อได้ยินเสียงคนเดินมา สุดายืนตัวแข็งทื่อ
“ยังอยู่ดีไหม?”อาเสือโผล่หน้าเข้ามาถาม
สุดาหลีกทางไปยืนก้มหน้าอยู่ตรงประตู ผมนั่งหันหลังให้เพราะเล่นเกมส์ที่ค้างต่อ
“ก็ยังไม่ตาย”ผมตอบ
“แน่ละ ถ้ากาวตายแล้ว...จะคุยกับอาได้ยังไง จริงไหม?”
“...........................”ผมไม่ตอบ
“อืม สีผมเรียบร้อยดี”อาเสือเดินสำรวจห้อง
มีอาโชติเดินตามเข้ามา
“วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ อาจะให้ครูมาสอนพิเศษกาว”ผมหันควับ
จิกสายตาเล็กน้อย จ้องหน้าคนตัวสูง
“ให้คนมาสอนพิเศษ นักศึกษาที่กำลังจะจบปริญญาตรีเนี่ยนะ!?!?!?”ผมร้องออกไป
เพราะไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก อาเสือทำเหมือนกับผมเป็นเด็กเล็ก ๆ
“จะจบรึเปล่ายังไม่รู้เลย!? ถ้ากาวยังทำตัวแบบนี้...อาจะไม่ช่วยอะไร
เพื่อให้กาวได้เลื่อนชั้นอีก”
“ก็ไม่ต้องทำอะไรสิครับ จะตกก็ให้มันตกเลย หรือจะไล่ออก...กาวก็พร้อมถูกไล่ออกอยู่แล้ว”ผมหัวเราะ
คิดดูว่าจะน่าสนุกแค่ไหน ถ้าข่าวออกไปว่าหลานชายนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อ
เรียนไม่เอาไหน แถมยังถูกไล่ออก อาเสือต้องเสียหน้ามากแน่ ๆ
เพราะวางอนาคตผมไว้สูงส่งขนาดนั้น
อาเสือกัดฟันนิ่ง
“อย่ายั่วอา!!”อาเสือคำราม ผมสะดุ้งเล็กน้อย
ก่อนจะนิ่งเงียบ
“ออกไปให้หมด!!!”อาเสือสั่ง
มีเหรอที่จะมีใครหน้าไหนยืนอยู่ มีเหรอ...ที่จะมีใครหน้าไหนกล้าร้องห้าม!!!
ผมเตรียมใจรับแรงปะทะ
อาเสือเดินมากระชากผมลุกแล้วเหวี่ยงลงบนที่นอน
ผมจ้องหน้าอย่างถือดี
“จะฆ่าผมแล้วเหรอ?”
“กาว!!!!”
“อย่ามาเรียกชื่อผมนะ”
“ทำไมจะเรียกไม่ได้!?!?!”
“ชื่อผม อาม่านเรียกได้คนเดียว”
“ไอ้ม่านตายแล้ว!!!”อากาวร้องขึ้น
“ใช่!!!! อาเสือนั่นแหล่ะฆ่า อาเสือฆ่าอาม่าน!!!!”ผมตะโกนใส่หน้าอาเสือ
“ไอ้กาว!!!!!!”มือหนาเตรียมตวัดลงบนหน้าผมอีก
ผมรีบหลบหน้าลงตามสัญชาตญาณ อาเสือชะงักมือค้างไว้ ทำให้ผมลำพองใจ
บอกแล้ว...ว่าไม่กล้าตีหรอก
“อาเสือฆ่าคน อาเสือฆ่าอาม่าน!!!”ผมยั่วโทโสต่อ
ดวงตาลุกวาวอย่างคนโกรธสุดขีด อาเสือหน้าแดงจัดก่อนจะกระโดดคร่อมตัวผม
แล้วรวบข้อมือทั้งสองที่เหนือศีรษะ ผมดิ้นพล่านหวังหลุดจากพันธนาการ
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ
“อาเสือฆ่าอาม่าน!!!!”ผมร้องไปด้วย
“ปล่อย!!!!”
“แกมันดื้อ!!!”อาเสือคำราม
“แต่ไม่เคยฆ่าคน กาวไม่เคยฆ่าคน อาเสือเคยฆ่า!!!!”ผมร้องลั่น
ก่อนที่ร่างหน้าจะใช้มืออีกข้างลงมาบีบปากแล้ว.....ก็ก้มลงสั่งสอนผมด้วยปากของอาเสือเอง
“อุ๊บ!!!!!!”ผมดิ้น เพราะอาเสือใช้ลิ้นแทรกช้อนชอนไช
ไปทั่วโพรงปาก...ทั้งกัด ทั้งดูดจนเจ็บ ผมหายใจไม่ทัน อาเสือก็ดูจะไม่สนใจอะไรด้วย
“อือ!!!!”ผมดิ้น ๆ ซ้ายขวา อาเสือยิ่งบีบปากแน่น เจ็บมาก!
ผมใช้ลิ้นตัวเองดันออก อาเสือก็ดูดมันติดปาก แถมยังงับลิ้นของผมด้วย
เจ็บจนน้ำตาไหล! เกลียดอาเสือที่สุด!!!
กว่าจะโดนปล่อยก็เกือบตาย
ผมหอบหายใจหนักหน่วงพอ ๆ กับอาเสือ การต่อสู้ของเราส่งผ่านต่อทางสายตา อาเสือก้มลงมาอีกครั้ง...ผมหันหน้าหนี
คนใจร้ายหัวเราะในลำคอ ก่อนจะก้มลงมาซุกหน้าไว้ที่ซอกคอ
ผมขยับมือให้หยุดออกมามืออาเสือ แต่ทำไมไม่ได้ มือหนักอย่างกับมือของหมีควาย
อาเสือกัดและดูดจนรู้สึกเจ็บ ผมย่นคอหนี แต่จะหนีไกลก็ไม่ได้อีก
โดนคร่อมไว้ทั้งตัวแบบนี้
น้ำตาผมไหลเอง แม้จะใช้ความพยายามทั้งหมดกลั้นมันไว้มากแล้วก็ตามที
อาเสือผละหน้าออกมาสำรวจผลงานอย่างพึงพอใจ
ก่อนจะปล่อยมือผมออก แล้วลุกขึ้น...ผมตัวสั่น ถอยร่นไปติดหัวเตียง
“บอกแล้วว่าอย่าดื้อกับอา”
“เลว!!”ผมบริภาษ
“ยังเลวได้มากกว่านี้ กาวจะลองไหมละ”
“....................................”ผมเงียบ รู้ดีว่าอาเสือทำอย่างที่พูดไว้แน่
“อย่าลืมว่าวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ อาจะให้ครูมาสอนพิเศษ”
“ผมไม่ต้องการ!!!!”
“ไม่งั้นอาจะเป็นคนมาสอนกาวเอง...”อาเสือตอบโต้ทันควัน
ผมเงียบ อาเสือจ้องมองผมอยู่นาน ก่อนจะยืนดึงเสื้อตัวเองให้เข้ารูป
“ช่วงโชติบอกว่า วันนี้กาวโดนมดกัด”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”ผมตอบนิ่ง ๆ มองไปทางอื่น
ที่ไม่ใช่อาเสือ
“กาวไม่ควรเอาขนมขึ้นมากิน”
“คุณสั่งไม่ให้คนเอาข้าวมาให้ผม!!!!!!!!!!!!!!!”ผมตะโกนลั่นห้อง
กำมือแน่น เตือนสติว่าเมื่อเช้าอาเสือทำอะไรกับผมเอาไว้
“แค่กาวบอกว่าหิว ก็จะมีคนหามาให้...เพียงแต่กาวต้องลงไปกินห้องอาหารเท่านั้น”ผมหงุดหงิดและรำคาญเวลาอาเสือพูด
เมื่อไหร่จะไปสักที คนตัวสูงมองรอบห้อง ก่อนจะเดินดุ่ม ๆ ไปเปิดกล่องหน้าทีวี
อย่างคนรู้ที่ซ่อน ผมนั่งตัวนิ่ง
“หึหึ บัตเตอร์เค้กกับนม ใครเอามาให้ละ? อ่อ...จะมีใครกล้า
นอกจากสุดาสินะ”อาเสือแสยะยิ้ม ผมก็ยังนิ่ง
“กาวจะให้อาทำอะไรกับสุดาดี ไล่ออกดีไหม อ่อ ๆ คงง่ายไป
กาวคงไม่ชอบ...เพราะมันไม่สนุก ถ้าอย่างนั้นอาจะให้สุดาถูพื้นด้วยมือทั้งตึกนี่
ดีไหม...อาว่าสนุกดีนะ”อาเสือบอก ผมกัดปาก
“............................”สมองกำลังคิด ๆ
“เอายังไงดีกาว เอาแบบที่อาว่า...ดีไหม”อาเสือเร่งเร้า
ผมถอนหายใจ
“กาวบอกให้สุดาเอามาให้ เพราะหิว”กัดฟันพูดออกไป
อาเสือหัวเราะลั่น เดินเข้ามาประกบปากอีกครั้งและอีกครั้ง
“ห้ามกินบนที่นอน ถ้ากาวยังจำได้...ว่าอาไม่ชอบ”อาเสือยื่นนมกับขนมมา
ผมก็ยื่นมองออกไปรับ แล้วก้มหน้า
“โชติ!!!!”เสียงอาเสือดังลั่น อาโชติเปิดประตูเข้ามาทันควัน
“จัดอาหารให้กาวด้วย กินตอนนี้...อาจทำให้สุขภาพไม่ดี
แต่วันนี้จะละเว้นไว้แค่หนึ่งวันแล้วกัน”อาเสือพูดเหมือนใจดี ผมเบะปาก...
“แล้วคุณเสือจะรับด้วยไหมครับ”อาโชติถามกลับมา
อาเสือหันมามองหน้าผมนิ่ง สมองคิดอย่างเร็ว ภาวนาคนเดียวในใจ กิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
(เพราะสุดาจะได้เอายานั่นเหยาะใส่มันซะคืนนี้เลย)
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเด็กแถวนี้จะพาลทานอะไรไม่ลง”อาเสือพูดก่อนกดจูบที่กลางกระหม่อม
แล้วเดินออกไป อาโชติยิ้ม ๆ
“กาวจะกินบนนี้”ผมหันมาดื้อกับอาโชติ
“บนนี้ไม่ได้ครับ ต้องลงไปทานข้างล่าง”
“ขี้เกียจเดิน...”ผมบอกสั้น ๆ
“แล้วยังไงดีครับ คุณกาวจะขี่หลังผม หรือหลังสุดาลงไปดีละ”อาโชติพูดอย่างคนอารมณ์ดี
ผมแค่นหัวเราะออกมา คิดว่าไม่กล้าเหรอไง...ล้อเล่นผิดคนแล้วอาโชติ
“หลังอาโชติแล้วกัน ใหญ่อย่างกับม้าถึกดี”ผมบอก
ลุกยืนขึ้นสูงบนเตียง อาโชติทำหน้าเหวอ...เพราะไม่คิดว่าจะเอาจริง
“มาสิ”หึหึหึ....บอกแล้วว่าอย่าท้า!!!!!! ผมกระโดดขึ้นหลังอาโชติ
ย้ำกว่ากระโดด...!!!!! หึหึ ถ้ารับไม่ทันและทำผมหล่นลงไป
อาโชติก็คงรู้ว่า...เรื่องคงยาวแน่ ๆ ผมแกล้งล็อคคอ จนอาโชติไอออกมา
“หึหึ ดีไหมแบบนี้”หยิกหูอาโชติ ดึง ๆ ทั้งสองข้าง
เหมือนว่าอาโชติจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก หึหึ...สมน้ำหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น