ตอนที่ 3 “แหย่เสือ2”
เสียงดนตรีภายในผับดังกระหึ่ม
แสงไฟหลากสีสลับไปมายิ่งทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านขึ้นไปอีกเท่าตัว
ยิ่งดึกยิ่งมันส์ แก้วเหล้าแทบไม่ถูกปล่อยวางจากมือ ชนบ้างยกดื่มบ้าง
สนุกสนานเสียงกรี๊ดกร๊าดกระหึ่ม ผมดิ้นส่ายไปมาแถวโต๊ะ
โดยมีเพื่อนร่วมก๊วนอีกสองสามคน ที่มีผู้หญิงสาวสวยแนบกายไม่ต่างกัน
“ไอ้กาว...ตีสองแล้วมึง”ไอ้บอลตะโกนเรียก ผมไม่ได้ยินหรอกว่ามันพูดว่าอะไร แต่รู้ว่ามันเรียกแค่นั้น
“ไอ้กาว รีบกลับเถอะมึง เดี๋ยวพ่อมึงโผล่มาอีก”ไอ้บอล กำลังลากผมออก
ไอ้ผมก็มีสีหน้าหงุดหงิดขึ้นทันที น้องแอ้มก็ทำหน้างง...
“อะไรของมึงเนี่ย!!!”ผมสะบัดตัวหลุดออกจากไอ้บอล หลังจากออกมายืนหน้าผับแล้ว แต่เสียงเพลงยังตามมาเร้าอารมณ์ เพื่อนคนอื่น ๆ ก็เดินตามกันออกมาจนหมด
“ไป ๆ กลับได้แล้ว พรุ่งนี้ยังสนุกได้ต่อ”
“อะไรของมึง กูจะสนุกวันนี้”ผมบอกอย่างหัวเสีย ไอ้บอลจับคอเสื้อไว้
“ตีสองแล้วห่า...ถ้าไม่อยากให้พ่อมึงตามมาปิดผับ มึงก็ควรรีบกลับตอนนี้!”ไอ้บอลทำเสียงจริงจัง ผมยืนมองหน้ามันนิ่ง เออ...กลับก็ได้ว่ะ
ยอมง่าย ๆ ซะแบบนั้น พวกไอ้บอลขับรถมาส่งที่หน้าคฤหาสน์สยองขวัญ
แต่ไม่ได้จอดหน้าบ้านนะ ต้องจอดเลยออกไปนิดนึง ตรงกำแพงรั้ว...มืด ๆ
ตรงนั้น มีทางปีนขึ้นอยู่แล้ว ไอ้บอลดับรถ ไม่ใช่แค่ครั้งแรกหรอก
เรื่องนี้...เรารู้กัน คริคริคริ
“ปีนดี ๆ นะมึง ไหวป่ะเนี่ย”มันร้องถาม
“ไหว ๆ กูไม่ได้เมานะ คริคริคริ”ผมบอกพร้อมหัวเราะ แค่นี้จิ๊บ ๆ ไอ้น้อง
“หึหึ ตาเยิ้มแล้ว ไอ้เห...”
“ถึงไม่เมาตากูก็หวานอยู่แล้ว สัส”ผมหยอกมันเล่น มันผลักหัวแล้วไล่ลงจากรถ สัส...กูเพื่อนมึงนะ
“ไป ๆ กูยืนรอมึงข้ามไปฝั่งโน้น”มันบอก ช่วยพยุงผมขึ้นกำแพงสูง ผมเอาขาเกี่ยวหาบันได เพราะมองไม่ค่อยเห็น
“ได้ยังว่ะ”
“เออ เดี๋ยวเซะ!!!! บันไดไปไหนว่ะ!!!!”บ่น
ก่อนจะยิ้มร่าดีใจ เจอล่ะ...บันไดยาว รีบคลานไปหา เสียงหมาเวรเห่าดัง
อาเสือเลี้ยงไว้ครับ หมานรกไปใกล้ไม่ได้เลย เป็นลอตไวเลอร์ 5 ตัว
อเมริกันพิตบูลอีก 3 ตัว แล้วก็แมวเปอร์เซียอันนี้เลี้ยงปล่อยอีก 2 ตัว
วันไหนรำคาญมาก ๆ จะจับแม่งให้ไอ้ตาลกินให้หมด
ไอ้ตาลเป็นงูหลามที่ผมเลี้ยงไว้ครับ มันน่ารักนะครับ...ตัวสีทองอร่ามเลย
อาเสือให้คนมาทำกรงให้มันด้วย งดงามน่าอยู่มาก ๆ คึคึคึ
“ลงได้ยังว่ะ”เพื่อนไอ้บอล แม่งชื่ออะไรจำไม่ได้ละ มันเร่ง...ผมทำเสียงจึ้กให้รู้ว่าไม่พอใจ มันก็เงียบปากไป
“ไอ้เห...ใครเลื่อนบันไดว่ะ!!! ตอน
แรกไม่ได้อยู่ตรงนี้นี่หว่า”ผมโคตรเซ็ง คลานไปหาบันไดช้า ๆ
กลัวตกเหมือนกันนะเฮ้ย นี่ก็เริ่มมึน ๆ งง ๆ ละ
ไอ้บอลกับเพื่อนมันยืนลุ้นข้างนอก ผมไปถึงบันไดก็ค่อย ๆ คลานลงช้า ๆ
แต่ไม่ลืมโบกมือบ๊ายบาย เพื่อนทุกคนอย่างหรรษาเฮฮา
“พรุ่งนี้มารับพี่อีกนะน้อง”ผมทำเสียงเย้า
“หึหึ ไปนอนได้ละมึง เดินเข้าตึกดี ๆ อย่าให้พ่อมึงจับได้ล่ะ!!!!”ไอ้เห...บอล พูดถึงพ่อเดี๋ยวพ่อได้โผล่มาจริง ๆ ได้หนาวกันหมดนี่
“หึหึหึ พ่อกูไม่มีโว้ย พ่อกูตายแล้ว สัส”ผมบอกยิ้ม ๆ พ่อตายไปนานแล้ว
ไม่ใช่เรื่องเศร้าอะไร พวกเห....หัวเราะกัน
พ่อที่มันหมายถึงก็คืออาเสือแหล่ะ ก่อนผมจะปีนลงมาแล้วเดินเลาะ ๆ เข้าบ้าน
ประตูทางหลังครัวแง้มไว้นิดนึง ใครจะทำอย่างนี้ถ้าไม่ใช่สุดา
คิดว่าผมจะเข้าออกทุกคืนได้ยังไง ถ้าไม่ทำแบบนี้
ขืนเดินผ่านประตูหน้าบ้านสิ ไม่ทันพ้นประตูลูกน้องอาโชติก็ตามประกบแล้ว
รู้สึกคอแห้งจัง ผมเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่มกินก่อนจะเห็นเงายืนอยู่หน้าประตู
ตกใจจนสำลักน้ำ
“แค่กๆๆ”บ้าป่ะเนี่ย มายืนไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหัวใจวายตายไปว่าไง!!!!!
“กินเหล้าหึ่งเลยนะครับ”อาโชติเปิดไฟ ผมก็ไม่สนยกน้ำดื่มต่อ
“จะให้ผมเรียนคุณท่านไหมครับ หรือว่าผมควรปล่อยไปดี”อาโชติขู่อีกละ น่าเบื่อ ผมมองหน้า
“แล้วแต่สิ อยากเห็นกาวโดนตบโดนตีก็ตามสบาย”ปิดขวดน้ำ แล้วคุ้ย ๆ
หาของในตู้เย็นกิน อาโชติถอนหายใจ ก่อนจะจับมือผมออกห่างตู้เย็น
แล้วเอาอาหารไปอุ่นให้ ผมยักไหล่...อยากทำก็เชิญ ลงไปนั่งรอกินสบาย ๆ
“ทำไมไม่กินเข้ามาให้เรียบร้อยครับ”
“ร้านเหล้า มีแต่เหล้าไม่มีของกิน”ผมบอกอย่างยั่วยวนกวนประสาท
อาโชติกล้าเปิดไฟและกล้าทำอาหารตอนนี้
แสดงว่าอาเสือไม่อยู่...ที่ผมเห็นออกไปเมื่อเย็น ก็คงยังไม่เข้ามา
“ไม่ต้องมองแบบนั้นหรอกครับ คุณท่านกำลังจะกลับ...”
“ทีอาเสือยังไปเที่ยวได้เลย”
“มันไม่เหมือนกันนะครับ คุณกาว อาเสือของคุณกาวน่ะ...ไปเพราะธุรกิจ”
“เฮ้อ...เย็นธุรกิจ กลางคืนก็ธุรกิจ รุ่งเช้าก็ธุรกิจ อาเสือเก่งนะฮะ
ทำธุรกิจได้ทุกที่ไม่ว่าจะบนโต๊ะหรือบนเตียง”ผมบอกแกล้งทำหน้าล้อเลียน
อาโชติหน้ายังนิ่งเหมือนอย่างเคย
“บนโต๊ะน่ะใช่ครับ แต่บนเตียงน่าจะยัง”ผมหน้าแดง
“อาโชติจะไปรู้เขาได้ยังไง
คนสกปรกอย่างอาเสือ...ทำได้ทุกอย่างแหล่ะ”บอกเสียงเบา
ตักเป็ดตุ๋นเข้าปากเคี้ยว ๆ แล้วดื่มน้ำตาม
“.......................................”
“อิ่มแล้ว”
“พรุ่งนี้เช้า จะมีครูมาสอนพิเศษนะครับ
ตอนเช้าคุณท่านจะร่วมโต๊ะทานอาหารด้วย
อ่อ...พรุ่งนี้เช้าอย่าลืมตื่นให้ทันจ๊อกกิ้งด้วยนะครับ”อาโชติบอกรายการที่
ผมต้องทำยาวเป็นหางว่าว ตื่นให้ทันกินข้าวนับว่าแย่แล้ว
ไอ้จ๊อกกิ้งเพื่อสุขภาพนี่วนมาอีกละ รู้สึกเหมือนว่าเพิ่งได้ทำไปเมื่อวาน
(อาเสือให้ออกกำลังกายวันละหนึ่งอย่าง
วันก่อนไม่อยู่เลยไม่ได้ไปว่ายน้ำตามตาราง ผมก็ถือโอกาสโดดซะเลย
ไม่มีใครฟ้องปัญหาก็ไม่เกิด หึหึ)
“อาโชติบอกให้หน่อยสิ ว่ากาวปวดหัว ไม่สบาย”ผมอ้อน ตื่นไม่ไหวหรอก
อยากนอนตื่นสายสักวัน แต่เมื่อวานก็ตื่นสาย วันก่อนก็ตื่นสาย
เออ...นั่นแหล่ะ!!!! ขอตื่นสายอีกสักวัน!!!!
“อย่าดีกว่าครับ ท่านจับได้เรื่องจะยาวเข้าไปอีก”
“ชิส์!!! กะ
อยู่แล้วละ...คนขี้ขลาดอย่างอาโชติคงไม่ทำหรอก”ผมโวยวาย
เดินขึ้นห้องนอนตัวเองไป อ๊า...เตียงจ๋า
กระโดดขึ้นเตียงแล้วหลับแทบจะทันทีด้วยความ เหนื่อยอ่อน
ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาก่อนจะสติจะดับลงไม่นาน
เสียงเคาะประตูในยามเช้า เคาะแล้วก็เข้ามาเลย...ผมถึงไม่เคยล็อคห้องไง
รู้อยู่แล้วว่าล็อคก็ไขเข้ามาได้ คำสั่งขออาเสือไม่ถือเป็นมารยาท
ที่นี่ไม่มีสายยูคล้องหรือลงกลอนอะไรทั้งนั้น เซ็งชะมัด
ขนาดหลับตายังได้ยินเสียงคนเดินเข้าออก แม่บ้านคงมาทำความสะอาด
แต่มีเสียงนึงมาหยุดอยู่ข้างเตียง
“ตื่นได้แล้วครับ อาบน้ำและเปลี่ยนชุดได้แล้ว”อาโชติปลุก ผมนอนพลิกตัวมุดเข้าผ้าห่ม
“อืออออออ”ดิ้นหนี...เพิ่งจะได้นอนเองนะ!!!!!!
“คุณท่านอาบน้ำเสร็จแล้วนะครับ ตื่นได้แล้วครับ”
“ไม่ไป ปวดหัว!!!!!”ผมบอก
“ปวดก็ต้องลงไปครับ ไม่งั้นโดนซักยาวแน่ ๆ ว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมา”อาโชติบอก
“ก็บอกไปสิว่าไปเที่ยวผับ เที่ยวน่ะ...เที่ยว!!!! รู้จักไหม...แค่ไปเที่ยวกินเหล้า เต้น เจอเพื่อน แต่ไม่ได้ไปเอาผู้หญิงที่ไหน เหมือนอย่างที่อาเสือทำ!!!!”บอกอย่างหงุดหงิด
“คุณท่านเสร็จเรียบร้อยแล้ว บอกว่าจะไปรอข้างล่างค่ะ”เสียงสุดาวิ่งเข้ามาบอก
“ตื่นแถอะครับ”อาโชติทำเสียงนิ่ง ภายในห้องก็เงียบ...ก่อนจะ....
บ้าเอ้ยยยยยยยยย!!!!!!!! โต
อายุจะ 20 แล้ว มีใครเคยโดนลากลงที่นอนแบบผมไหม
ลูกน้องอาโชติมาช่วยกันลากผมไปอาบน้ำ คิดในใจว่าก็ดีนะ...มีคนอาบน้ำให้
หึหึหึ แทนที่จะทำตามอย่างที่ผมคิด
ไอ้พวกนั้นมันดันจับผมลงอ่างทั้งชุดอย่างนั้นเลยสิ!!!!
“ไอ้พวกเห...!!!!”ผมด่า แต่ชะงักนิดนึงเพราะอาโชติไม่พอใจเท่าไหร่ ลืมไปบ้านนี้ห้ามพูดเห พูดสัส
“รีบอาบนะครับ...”
“เหอะ!!!!!”ผมตีน้ำใส่หน้าอาโชติ คนหน้านิ่งเดินออก ประตูก็ไม่ปิดให้!!!!!! วุ้ย!!!! จะเป็นบ้ากันไหมหมดละ คนบ้านี้!!!!!! อาบ
ลวก ๆ แปรงฟัน ล้างหน้า พอให้หายมีกลิ่นเหล้า
ออกมาก็มีชุดเตรียมวางไว้อยู่แล้ว เป็นชุดวอร์มสีแดงสด แบรนด์ที่ผมชอบ
ทั้งเสื้อและกางเกง ผมมองนาฬิกา 6 โมงเช้า เหอะ ๆ จะบ้าตาย!!! เอามือถือเสียบหูฟัง แล้วเปิดเพลงดัง ๆ ยัดใส่หูซะ!!! ก่อนจะไปเจออะไร ๆ ข้างล่าง
แม่บ้านยืนเรียงกันหน้าห้องนอน...ตอนผมเดินออกไป ผมหยุดเท้าที่สุดา มองหน้าเธอนิดนึงก่อนจะอ้อน
“สุดาลงไปบอกอาเสือให้หน่อยสิ ว่ากาวปวดหัว!”
“ปวดเพราะที่ไปมาเมื่อคืนหรอคะ จะได้คอขาดกันหมดนี่!!!!”สุดากระซิบ
“ชิส์!!!! แล้วที่ให้ไปทำน่ะ เมื่อไหร่จะทำ!!!!”ผมสบถ แต่ก็ไม่ต่างอะไรจากกระซิบ
“สุดาไม่กล้าหรอกค่ะ”ผมส่ายหน้าอย่างผิดหวัง เมื่อได้ยิน
“จำไว้เลย!!!!”พูดอย่างงอน ๆ แล้วเดินกระทืบเท้าลงข้างล่าง ไม่ได้เรื่องสักอย่าง!!! เซ็ง!!!!
อาเสือยืนวอร์มร่างกายรออยู่ก่อนแล้ว ผมเดินหน้าเหวี่ยง ๆ ไปหา อาโชติและคนอื่น ๆ ถอยหลังนิดนึง
“คิดว่าจะตื่นไม่ไหว”อาเสือเอ่ยทัก ดึงหูฟังออกจากหูผม
“แล้วยุ่งอะไรด้วย!!!!”ผมพูดเสียงหงุดหงิด ชอบมาให้ตื่นเช้า ๆ แบบเนี้ยใครที่ไหนจะชอบ!!!! อาเสือจับแขนให้มาใกล้ แล้วเอาฮู้ดคลุมหัว ดึงโทรศัพท์ออกจากตัวไปให้อาโชติเก็บไว้
“วอร์มร่างกายก่อนสิ”
“จึ้ก!!!”ผมสะบัดแขนออก กระโดดสองสามทีแล้ว ทำหน้าเหนื่อย ๆ
“วิ่งสักชั่วโมง อาจะไม่พัก...กาวก็ห้ามพัก”คนหรือควายถึกว่ะเนี่ย!!! คนเหนื่อยหอบจะไม่มีพักบ้างเลยเหรอไง? ไม่
อยากจะบอกว่าไม่ทันวิ่งผมก็เริ่มเหนื่อยละ จะอะไรกันหนักหนา
อาเสือเริ่มวิ่งเหยาะ ๆ นำ ผมค่อยวิ่งตามไปเงียบ ๆ
ส่วนด้านหลังที่ห่างออกไป เป็นอาโชติและลูกน้องสองคน
แล้วยังมีอีกสองคนขี่สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้านำหน้า อย่างกับวิ่งทีมชาติ เวอร์สัสๆ
“แค่วิ่ง...จะเวอร์กันไปไหน!!”ผมบ่นออกมาเบา ๆ เหอะ!
ระยะทางที่วิ่งก็คือทางวิ่งในหมู่บ้านนั่นแหล่ะครับ
มันใหญ่และกว้างมากพอจะวิ่งสักชั่วโมงสองชั่วโมงคงยังไม่รอบหมู่บ้าน
ที่นี่มีแต่บ้านหลังใหญ่
กว่าจะวิ่งจากรั้วบ้านหนึ่งไปยังรั้วอีกบ้านหนึ่งได้ ก็เริ่มหอบแฮ่ก...แค่
30 นาที ผมก็ลงไปทรุดกับพื้นแล้ว อาเสือชะงักและหยุดทันที
อาโชติวิ่งตามหลังมา มาพยุงผม...
“เป็นอะไร?”อาเสือถาม
“กาวไม่ไหวแล้ว เหนื่อย...ปวดหัวด้วย!!!!”นั่งลงกับพื้น ก้มหน้าลงกับเข่า เอาดิ...ใครจะลากยังไง ก็จะไม่วิ่งละ!!! เหนื่อยจะตายห่า!!!! เมื่อคืนกินเหล้าก็ปวดหัวจะแย่
“ลุกขึ้นกาว...พื้นสกปรก!!!!”อาเสือตวาด ผมค่อย ๆ ลุกขึ้น มองหน้าอาเสือ หยิบผ้าจากอาโชติมาเช็ดหน้า อาโชติปัดฝุ่นออกจากกางเกงให้
“ไม่วิ่งแล้ว จะกลับบ้าน!!!!”ผมบ่น อยากให้วิ่งก็เอาช้างมาลากไปแล้วกัน
“แค่นี้ก็เหนื่อย เมื่อวานได้ไปว่ายน้ำรึเปล่า”อาเสือถาม ผมนิ่ง อาโชติก็นิ่ง
“เงียบแบบนี้แสดงว่าไม่ได้ไป บอกแล้วไงให้ออกกำลังกายทุกวัน กาวอ่อนแอไม่สบายง่าย...”
“โอ๊ย!!! หยุดพูดซะที ปวดหัว!!!!!”ผมเถียงแทรกขึ้น อาเสือจ้องหน้าดุ
“..........................”
ความเงียบทำให้ผมเริ่มอึดอัด เอาหลังพิงกำแพงไว้ เพราะความเมื่อย
อาเสือยกนาฬิกาขึ้นมาดู ก่อนจะพยักหน้าให้อาโชติ
อาโชติวิ่งเหยาะไปตามสกู๊ตเตอร์สองคนข้างหน้า เพราะลืมเอาโทรศัพท์มา
ลูกน้องสองคนยืนคุมเชิงอยู่ไกล ๆ
อาเสือยืนตรงหน้าแล้วเอามือแนบแก้มผมไว้
“ตัวก็ไม่ร้อน ทำไมปวดหัว!!??!”อาเสือถามเสียงนิ่ง
“ปวดก็คือปวด ปวดแล้วต้องตัวร้อนด้วยหรือไง!!! ใครกำหนดไว้มิทราบ!!!!!”ผม
เถียง อาเสือประกบ...จูบลงมา ค่อย ๆ ดูดชิมลิ้นร้อนของผม ก่อนจะผละออกช้า ๆ
แล้วลูบริมฝีปากให้ ผมก้มหน้าเฉย...ใจสั่นทุกครั้งที่อาเสือทำแบบนี้
“จะกลับใช่ไหม ดีเหมือนกันจะได้เตรียมตัวเรียนพิเศษ”ใบหน้าก้มลงมาจ้องผมระยะแค่นี้ ผมจับแขนอาเสือที่ยันกำแพงไว้นิ่ง
“ไม่อยากเรียน”บอกเสียงงุบงิบ
“ก็ช่วยไม่ได้ อาจารย์ที่มหาลัยฯ บอกว่ากาวไม่เข้าเรียนเลย แถมยังไม่เคยส่งงานด้วย แล้วจะให้อาทำยังไง”
“ลาออก”
“แล้วจะไปทำอะไรกิน แค่เรียนยังไม่จบ!”
“.....................”ผมหันหน้าหนี
“อย่าดื้อหน่อยเลยน่า
ไหนเคยสัญญากับอาม่านว่าจะเรียนให้จบไง”อาเสือพูดขึ้น
ผมไม่ชอบ...ไม่ชอบได้ยินคำว่าอาม่านจากปากอาเสือ!!!!!
“กาวสัญญาเพราะว่าอยากให้อาม่านอยู่ในวันรับปริญญาด้วยต่างหาก ถ้าอาเสือไม่ฆ่าอาม่าน...กาวก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้!!!!!”ผมเอ่ยใส่อารมณ์ อาเสือประกบปากลงมาอีกที ก่อนจะหอมแก้มด้วย
“พูดเรื่องนี้ทีไรได้ทะเลาะกันทุกที ทำไมนะ!!!”
“ก็มันจริงไหมละ!!!!!!!!!!”ผมตะโกนใส่หน้าอาเสือ คนตรงหน้ายื่นหน้ามาจุ๊บปากผมอีก
“เฮ้อ เถียงกันทีไร
อาไม่เคยชนะ...อย่างนี้เราควรดีใจและอารมณ์ดีได้แล้วสินะ”อาเสือหัวเราะ
แต่ผมหัวเสีย อะไรที่ต้องชนะเพราะอาเสือยอมอ่อนข้อให้ผมไม่ต้องการ!!!! รถสีดำคันหรูมาจอดเทียบ คนรถเดินลงมาเปิดประตู อาเสือผลักผมเข้าไปนั่ง แล้วก็กลับบ้าน
แยกย้ายกันไปอาบน้ำอีกรอบ ผมรีบลงมาก่อนคนแรก
สุดากำลังยกอาหารขึ้นโต๊ะพร้อมแม่บ้านคนอื่น ๆ มองซ้ายขวา
ยังไม่เห็นเงาอาโชติ ผมรีบพุ่งไปหาสุดา
“อยู่ไหน...”ผมถามหาสิ่งนั้น สุดากลืนน้ำลายทำหน้าไม่สู้ดี
“อย่าดีกว่าค่ะ ถ้าคุณท่านจับได้...เรื่องยาวแน่ค่ะ”
“เอามานี่...กาวจัดการเอง”ผมล้วงไปในผ้ากันเปื้อน แม่บ้านคนอื่น ๆ ก็ยืนมองเก้ ๆ กัง ๆ
“มองอะไร!! มีอะไรก็ไปทำสิ!!”ผมไล่ หยิบสิ่งนั้นออกมา โดยมีสุดาพยายามแย่งคืน
“อย่าเลยค่ะ โธ่...คุณกาว จะหาเรื่องอีกแล้ว”
“หึหึ...นี่แน่ะ!!!”ผมเทใส่หมดในอาหารของอาเสือ ผมยืนหัวเราะพอใจ โดยมีสุดาทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ข้าง ๆ
“โธ่ คุณกาว หาเรื่องแท้ ๆ”สุดาบ่น อาโชติโผล่หน้าเข้ามาพอดี ผมกับสุดาสะดุ้งตกใจ ผละออกจากกัน
“มาทำอะไรในนี้ครับ?”อาโชติถาม เราสองคนมองกันเลิ่กลั่ก
“เอ่อ...”ผมตกใจกว่า หาคำแก้ตัวไม่ทัน สุดาก้มหน้าก่อนจะหาคำแก้ตัวจนได้
“คุณกาวอยากได้ขนมปัง ไส้กรอกค่ะ”สุดาเอ่ยขึ้น
“แล้วทำไมไม่บอกผมละครับ”อาโชติซักไซ้
“เอ่อ...กาว กาว กาว เพิ่งนึกได้ว่าอยากกิน ทำให้ด้วยนะสุดา เอาขนมปังกรอบ
ๆ ละ”ผมรีบบอก แล้วรีบออกไป อาเสือกินโจ๊ก ผมกินขนมปังก็ดีเหมือนกัน
ไร้ปัญหาอาหารสลับกัน คึคึคึ
ขี้แตกแน่...อาเสือ!!!!!!
อาหารเช้าตั้งโต๊ะตามเวลา อาเสือต้องรับข่าวเช้าไปด้วย
ในห้องอาหารถึงมีทีวีไง ผมนั่งรออาหารของตัวเองเสิร์ฟ ไม่นานขนมปัง
ไส้กรอกมายกมาเสิร์ฟตรงหน้า บรรยากาศเงียบ ๆ
มีเพียงเสียงทีวีพอให้หายอึดอัดกันไปได้บ้าง ไอ้เราก็นั่งลุ้นอยู่
อาเสือจิบกาแฟและดูข่าวเงียบ ๆ เมื่อไหร่จะกิน ๆ
“โจ๊กหอมจัง”ผมเอ่ยขึ้น หันเหความสนใจของอาเสือ ได้ผล...อาเสือมอง
“เอาสักหน่อยไหม เอาของอาก็ได้”อาเสือเลื่อนชามโจ๊กมาให้ ผมรีบเลื่อนกลับ
“มะ ไม่ดีกว่า กาวอยากกินขนมปัง กับไส้กรอก”
“แบบนั้นจะอิ่มอะไร”อาเสือบ่นอีกละ ผมเห็นยังไม่ตักกินสักที เลยยื่นมือไปหยิบซอสมาเหยาะให้
“กาวปรุงให้ อาเสือจะได้กินร้อน ๆ”ทุกคนมองมาที่ผมกันนิ่ง
แม้แต่อาเสือเองก็มองอย่างแปลกใจ ผมหัวเราะแฮะ อยากกัดปากตัวเอง...
“เดี๋ยวมันเย็น ไม่อร่อย...อาเสือไม่ชอบไม่ใช่เหรอ”ผมบอก
“กาวทานของตัวเองไปเถอะ ไม่ต้องมายุ่งของอา”อาเสือบอกเสียงนิ่ง ผมหัวเราะเบา ๆ ยื่นมือกลับ
“โชติวันนี้อยู่ดูแลกาวนะ ไม่ต้องตามไป”อาเสือสั่งงานอาโชติ
“ครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก กาวอยู่ได้”ผมรีบบอก ทำหน้าสดชื่น
“ให้โชติอยู่ดูแลครู ไม่ได้ดูแลกาว อารู้ว่ากาวอยู่ได้...”อาเสือเอ่ยอย่างคนรู้ทัน ชิส์! กลัวกาวจะฆ่าครูเหรอไง!!!
อาเสือตักโจ๊กกินสองสามคำ ก็ออกจาห้องอาหารไป อาโชติเลยเดินตามออกไปบ้าง เหลือแต่สุดาและแม่บ้านอีกสองคน ผมถอนหายใจ มองโจ๊กในชาม
“โจ๊กเฮงซวย ใครทำเนี่ย!!!! อาเสือไม่ยอมกินเลย!!!! วันหลังเปลี่ยนคนทำนะสุดา”หันไปเหวี่ยงใส่สุดา สุดาให้เด็กมายกชามอาเสือออกไป
“คุณท่านทานน้อยอยู่แล้วค่ะ ไม่ใช่เพราะรสมือแม่บ้านหรอก”
“เซ็ง ๆ”รีบยัดไส้กรอกขนมปังเข้าปาก แล้ววิ่งขึ้นห้องไปนอนต่อ ครูมาตอน 10
โมง ถ้าอาเสือออกไปแล้ว ก็จะไม่มีใครมาวุ่นวายที่ห้องอีก จนกว่าจะถึงเวลา
COMMENT PLEASE
หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอบลบติดตามๆๆค่ะ >____<
5555555555555555
ตอบลบแผนล้มเหลวนะกาว
ชอบมากกกกกกๆ เขียนต่อไปน่ะคะ สนุกมวากกกกกกๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ >.,<!!
ตอบลบมันจิต้องมีซัมตองรองบางอย่างแน่ๆ
ตอบลบอาเสือนี่ยังไง เดี๋ยวโมโหเดี๋ยวยอม เดี๋ยวตบ เดี๋ยวจูบ.. อาแกเป็นยังไงกันแน่เนี่ยยย
ตอบลบ