ตอนที่ 8 – “อะไรก็ไม่รู้”
อาบน้ำและลงมาทานอาหารเช้า
แต่ว่าอาเสือออกไปทำงานแล้ว ใกล้ ๆ กับชามโจ๊ก มีกล่องสองใบ
และกระดาษหนึ่งแผ่น ผมเดินไปนั่งลง
มองหน้าอาโชติ...ซึ่งวันนี้จะมาเป็นคนดูแล ทำเป็นหน้าเข้ม
ผมมองตามแล้วทำเป็นไม่ใส่ใจ ทันทีที่นั่งสุดาก็เอาน้ำส้มแช่เย็นมาให้
ผมชอบกินแบบที่เป็นเกร็ดน้ำแข็ง ต้องแช่ให้พอดีถึงจะเป็น
ถ้าแข็งมากไปก็ไม่ชอบ ถ้าไม่เย็นก็ไม่ชอบอีก
เปิดกล่องนาฬิกาขึ้นมาดูเพราะหน้ากล่องมีโลโก้แบรนด์ติดไว้อยู่ อดใจไม่ไหว...ขอเปิดก่อน ทันทีที่เปิดออกก็ต้องร้องว้าว TAG HEUER ตัวเรือนสีดำแบบที่ชอบ รุ่น CALIBRE 36 หน้าปัดจะคล้าย ๆ แผงหน้าปัดรถ
สายหนังมีรูระบายอากาศ เคยดูรุ่นนี้ไว้สองเดือนที่แล้ว ตอนไปสิงค์โปร
ผมยิ้มกว้างออกมา...เพราะได้ของถูกใจ
“สวยจังเลยค่ะ”สุดาเอ่ยชม
ผมยิ้มลอยหน้าลอยตา อวดสุดาคนแรก และหันไปสบสายตาอาโชติ ก่อนจะทำหน้าเชิด ๆ
ทำเป็นเฉย ๆ กับของที่ได้มา อาโชติยิ้มขำกับท่าทางของผม
“ทานอาหารก่อนดีไหมคะ...”สุดาบอก
ผมดูนาฬิกาตัวเองไป กินไป...จึงกินได้หลายคำ ได้มาแล้วก็ใส่เลย
ยิ่งอยู่บนข้อมือผม ยิ่งดูเท่ห์ขึ้นไปอีก
“สุดาเอากล่องขึ้นไปวางไว้บนห้องให้ด้วย”ผมบอก เก็บทุกอย่างแหล่ะถ้าเป็นของที่ชอบ
“ค่ะ”
กล่องต่อมาอาเสือบอกแล้วว่ากระเป๋าสตางค์
ผมเปิดกล่องดูอันนี้จะกล่องใหญ่กว่ากล่องนาฬิกา
เลยทำให้สงสัยนิดหน่อยว่าแค่กระเป๋าสตางค์ทำไมกล่องใหญ่กว่า
เปิดมาก็พบว่ามันเป็นของแบรนด์ BALLY สีดำ
ทั้ง 4 ใบ แต่ลายแตกต่างกัน ก็โอเคชอบ ปกติเปลี่ยนไม่บ่อยอยู่แล้ว
ผมหยิบมาดูทีละใบจนครบ สุดาก็คะยั้นคะยอให้กินข้าวไปด้วย จนหมดชาม
“เอาขึ้นไปเก็บให้ด้วยนะ”ผมบอก
“ค่ะ”
ส่วนกระดาษที่วางอยู่...แน่ละผมหยิบขึ้นมาอ่าน มันเป็นสัญญาซื้อขายหุ้น
มีชื่ออาเสือเซ็นไว้อยู่แล้ว เหลือเพียงแต่มีลายเซ็นผมกำกับลงไป
เอกสารฉบับนี้...ก็จะครบถ้วนสมบูรณ์ ผมกัดฟันนิ่ง! จะไม่เซ็นเด็ดขาดจนกว่าจะได้โฉนดที่ดินบ้านสวนคืน!!!! หงุดหงิดขึ้นมาทันที
“อิ่มแล้ว!!”หยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมา ให้รู้ว่าผมพร้อมจะไปเรียนแล้ว อาโชติมองอยู่ไม่พูดอะไร แล้วก็เดินออกไปเตรียมรถอย่างรู้งาน ผมหันไปมองสุดา
“นี่ไง คนดีของสุดา!!!!”ผมหันไปพูดกับสุดาเสียงดัง สุดาก้มหน้าไม่พูดอะไร กัดฟันตัวเอง...น้ำตาแทบไหล จะมาเอาไปอีกแล้ว!!!!! ของที่ซื้อมาให้เหมือนเอาของมาล่อเด็กยังไงไม่รู้ ความดีใจที่ได้ของเมื่อกี้แทบหมดสิ้น อยากจะปานาฬิกาทิ้งซะด้วยซ้ำ!
ผมถือกระดาษออกมาตรงหลังครัว มองหาสมหมายที่สวน สุดาวิ่งตามออกมา
“จะไปไหนคะ”
“สมหมายไปไหน?”
“รดน้ำต้นไม้อยู่ค่ะ คุณกาวอยากได้อะไรคะ?”สุดาถาม
“ไปตามสมหมายมา”ผมบอก สุดามองหน้าผมกลับ ก่อนจะวิ่งไปตามสมหมายให้ พอมาถึงผมก็ยัดกระดาษของอาเสือใส่มือสมหมาย
“เอาไปซีร๊อกให้ที 5,000 ใบ”
“ห๊ะ!?!?!?!?”สมหมายกับสุดาร้องออกมาพร้อมกัน
“โธ่คุณกาว...อยู่เฉย ๆ บ้างเถอะค่ะ เดี๋ยวก็ได้เจ็บตัวอีก”สุดาพูดเสียงเหนื่อย ๆ สีหน้าก็เหนื่อย
“แล้วคุณท่านของสุดา เคยหยุดให้กาวมั่งไหม!?!?! ดูเอาเถอะนะ...ว่าใครเริ่มก่อน!!!!”ผมบอก สมหมายกับสุดาจ้องหน้ากัน
“เย็นนี้...กลับมาหวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”ผมบอก
“โธ่ คุณกาว”รู้ว่าทั้งสองคนลำบากใจ
อาโชติเดินกลับเข้ามาทำให้ผมต้องรีบออกไป
ปล่อยให้สมหมายกับสุดายืนหน้าแบกโลกไว้ข้างหลัง
“เบื่อ!!!! เบื่อ!!!! เบื่อ!!!!”ตะโกนใส่หน้าอาโชติแล้วกระแทกเท้าขึ้นรถอย่างหงุดหงิด อาโชติไม่พูดอะไรสักคำ ชีวิตช่างน่าเบื่อเหลือเกิน
ลงจากรถคันหรู อาโชติกับลูกน้องคงรอแถว ๆ นี้ ปกติไม่ค่อยวุ่นวายกับผมมากนัก แต่ก็ไม่เคยปล่อยให้คลาดสายตา
“มาแล้วๆ”เสียงไอ้บอลกับไอ้กอล์ฟดังลั่นอยู่ที่โต๊ะใต้คณะ
ส่วนคนอื่นก้มหน้าทำการบ้านกันอยู่ ไอ้โรลก็ลอกงานยิก ๆ
เงยหน้ามามองแล้วก้มลงไปจดต่อ
“ไงครับ คุณหนูกาว...บอดี้การ์ดมาส่งเหมือนเคย”ไอ้บอลทัก
“เออ เอามาลอกบ้างดิ๊...”ผมทักมันนิดนึง
ขี้เกียจต่อปากต่อคำ แต่ใช้เวลานี้ลอกการบ้านจนเสร็จ
ดูจากลายมือคงของไอ้น้ำแน่ ๆ มันคิดมาละเอียดดี ผมอ่านทวนนิดนึง
ก่อนจะจดให้ทันเข้าเรียน
“โฮ
ๆ ๆ คอแดง ๆ ถูกดูดเลือดมาเหรอจ๊ะ”ไอ้บอลแหวกคอเสื้อดู ผมรีบตะครุบเอาไว้
ลืมไปเลยว่าเมื่อคืนถูกทำอะไรมา เพื่อน ๆ คนอื่นทำหน้ายิ้มกระอักกระอ่วน
ผมเอาปากกาฟาดหัวไอ้บอลไปที
“เดี๋ยวกูจะฟ้องอาโชติ”
“อุ๊ยตาย...สายโหดโว้ยวันนี้”
วิชาพื้นฐานที่ทุกคณะต้องเรียนอยู่แล้วอย่างบุคลิกภาพ
ทำให้ผมเจอเพื่อนต่างคณะมากมาย แน่นอนว่าต้องเจอ
ไอ้คิ้วผู้ซึ่งเป็นรองประธานค่ายยืนดักอยู่หน้าประตู หลังจากเรียนเสร็จ
“เฮ้ย...ใครจะไป ก็ส่งรายชื่อด้วยโว้ย
จะได้ของบประมาณถูก”มันแหกปากตะโกนแข่งกับนักศึกษาคนอื่น ๆ
ผมนั่งหัวเราะมันกับไอ้โรล ไอ้กอล์ฟกำลังจดรายชื่อกลุ่มเราอยู่
แน่นอนว่าต้องมีชื่อผมด้วย
“กี่คนว่ะ”ไอ้โรลถาม เสียงดังเพราะส่งงานกันอยู่ด้วย
“1..2...3...7...8...11 เออ
แค่นี้ก็พอ...นอกนั้นใครจะไปให้มันไปลงกันเอาเอง”ไอ้บอลบอก
ผมก้มลงดูเห็นชื่อตัวเองในลำดับที่ 4 แล้วหยิบกระดาษเดินไปหาไอ้คิ้ว
“อ้าว มาเรียนด้วยเหรอมึง! ไปกันกี่คน...อ่อ มีมึงด้วย...ไปได้แน่ใช่ไหม?”มันหันมาถามหน้าจริงจัง
“ไม่ได้...จะเขียนเหรอว่ะ!!!!”มันก็ถามแปลก ๆ ไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิง (โหดๆ) กูสวนไปละ...
“เออ!!!! ให้ดีละ!!!!! ต้องออกใบขออนุญาตจากทางมหาลัยฯไปให้ผู้ปกครองไหมว่ะ?”ไอ้คิ้วพูดขึ้น ไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งหลายก็หัวเราะกันเสียงดัง ผมยกนิ้วกลางให้ไอ้คิ้ว มันแล่บลิ้นแล้วเก็บรายชื่อไป
“แล้วได้ครบยังว่ะ ขาดอีกกี่คน”ผมถาม
“ก็ว่าจะเอาสัก 50 คน กำลังสวย ขาดไม่เยอะหรอก...ทำไม มึงจะพาใครไปอีก?”
“เปล่า! กูถามไม่ได้เหรอว่ะ มึงนี่...จะพูดเบา ๆ เหมือนผู้หญิงคนอื่นเป็นไหมนี่”ผมบอก
“ทำไม!?!?! พูดดังอย่างกูทำไม!?!?!?!”มันยืนเท้าสะเอวถาม
“เปล่าครับพี่!?!?! เปล่าครับ!?!?!”ผมแกล้งก้มหัวให้มัน พวกไอ้บอลหัวเราะใหญ่
“ไอ้นาวไปไหนว่ะ คิ้ว”แยมโรลมันถามเพื่อนมันครับ ไอ้คิ้วมองหาตรงทางเดินพอดี
“อ้าว...นี่ไง
พูดถึงก็มา...ตายยากนะมึง”มันทักเพื่อนมัน ที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู
และหน้าผม ตัวแม่งเตี้ยได้อีก...แต่มองใกล้ ๆ แล้วโคตรน่ารัก ตาหวาน
หน้าใส...แต่ติดงอเล็กน้อย
“อยู่กันหลายคนอย่างนี้ ไปกินสุกี้กัน”ไอ้กอล์ฟเอ่ยชวนเสียงดัง ทุกคนเห็นด้วย
“ไปด้วยกันไหมว่ะ คิ้ว”ผมชวนมัน ไอ้คิ้วหันไปทางเพื่อนมัน
“กูไม่ไป...ร้อน! ไอ้ติณฑ์แม่งก็ไม่มารับสักที!!!!!”เพื่อนมันตรงหน้าเริ่มขมวดคิ้ว ไอ้แยมโรลก็เดินออกมากอดคอเพื่อนมัน
“งั้นมึงโทรไปบอกเฮียว่าให้ไปหาร้านสุกี้ก็ได้ กินในห้าง ไม่ร้อนหรอก”
“เอาไงดีว่ะ
โทรหามันก่อนแล้วกัน...เดี๋ยวแม่งแดกหัวกูอีก”ไอ้เตี้ยพูดจาน่ารัก
ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร สงสัยแฟนมัน
เพื่อนผมทั้งหลายก็ออกมายืนรอหน้าห้อง
“โคตรคุณหนู”ผมหัวเราะหึหึ พูดเบา ไอ้คิ้วยังได้ยิน...หันมาหา
“น้อยกว่ามึง”
“แหม ๆ แตะไม่ได้นะคะ...”แกล้งหยิกแก้มมัน มันตบหัวกูทันที อะ...ไอ้...ผู้หญิงโหดเอ้ยยยยย
ลงมาใต้ตึกกับลิงอีกฝูง อาโชติยืนมองผมอยู่ก่อน ผมกวักมือเรียก...ก่อนจะบอกว่าจะไปกินข้าวกับเพื่อน
“ทานที่บ้านดีไหมครับ”
“จะไปกับเพื่อน”ผมย้ำคำเดิม อาโชติพยักหน้าหน่อย ๆ
“งั้นผมจะขับรถตามนะครับ”ผมพยักหน้า
ห้ามไม่ให้ตามไปก็คงไม่ได้ รอเพื่อนมากันครบ ก็นั่งรถออกมา ผมนั่งคันไอ้บอล
ไอ้กอล์ฟ ไอ้รัน ไอ้เอก ส่วนอีกคันเป็นพี่กาวใหญ่แฟนไอ้คิ้ว แยมโรล ไอ้ชัด
ไอ้นาว
ที่ห้างคนเยอะ แถมรถยังเยอะสุด ๆ อาโชติต้องขึ้นไปจอดรถอีกชั้นนึง แต่โทรคุยกับผมตลอด ทำอย่างกับผมจะหนีไปไหนระหว่างนี้
“คนของพ่อมึงนี่...อาการหนักนะ”ไอ้บอลพูด ผมหัวเราะก่อนจะวางสายไป แล้วอาเสือก็โทรมาตอนมันขับรถวน ๆ จะเอาที่จอดชั้นนี้
“ว่า....”
“เรียนเสร็จรึยัง? ช่วงโชติบอก...จะไปกินข้าวกับเพื่อน”
“ก็คนมันหิว”
“กินที่ไหน ให้อาไปหาไหม...”
“ไม่ต้อง! อย่าทำเหมือนกาวเป็นลูกแง่หน่อยเลยน่ะ...อามา กาวก็ได้อายเพื่อนอีก!!!”ผมพูดอย่างใส่อารมณ์ คนอื่นบนรถก็นั่งเงียบกันหมด
“โอเค ๆ ดูแลตัวเองด้วย”ผมกดตัดสาย
โทรมาถามทั้งที่ไม่เคยโทรมา...รู้หรอกน่า ว่าจะเอาใจ
จะได้ให้ผมเซ็นอิกระดาษใบนั้นเร็ว ๆ
“มึงทำถูกต้องแล้ว ที่ไม่พาพ่อมาด้วย ใจเย็น ๆ นะฮับ”ไอ้รันพูดติดตลก
“แมร่งเซ็ง!! บีบกูมาก ๆ คอยดูกูจะหนีออกจากบ้าน”ผมพูดกระแทกเสียง
“มึงจะหนีไปไหนได้ มึงก็รู้...”ไอ้บอลพูดแล้วเงียบ ให้ผมได้คิด...นั่นดิ จะออกไปไหนได้ ออกก็ตาย...ไม่ออกก็เหมือนตาย
ร้านสุกี้แต่เรากินเหมือนอยู่ร้านหมูกระทะ โต๊ะยาวใหญ่สุดของร้าน
แม้แต่ไอ้คิ้วผู้หญิงหนึ่งเดียวของกลุ่ม
มันก็ยังกินทันหมู่กระเพาะหมูอย่างพวกเรา ฮ่าฮ่าฮ่า
ผมนั่งดูไอ้มะนาวมันนั่งเงียบ ๆ หยิ่ง ไม่คุยกับใครเลย มันกินของมันคนเดียว
อร่อยอยู่ริมโต๊ะคนเดียว
“เอ้า...มองอยู่นั่น นั่นนะ...เขามีผัวแล้ว”ไอ้บอลพูดเสียงดัง หันมาทั้งโต๊ะ ผมหัวเราะเขิน ๆ
“เฮ้ย ชอบเพื่อนกูเหรอว่ะ”ไอ้ชัดแซว
“ก็น่ารักดี”ผมแซวกลับ
ไม่มีอายครับ...หน้าด้านอยู่แล้ว ไอ้มะนาวแสยะยิ้มทั้งที่อาหารเต็มปาก
ก่อนจะส่งสายตามองผมอย่างสมเพช เห็นวิธีมองมันแล้ว...กูรู้สึกตกต่ำลงทันที
“มีผัวแล้วค่ะ เชิญป้ายต่อไปค่ะ”ไอ้ชัดแซวเพื่อนมัน ไอ้มะนาวเอาตะเกียบเคาะหัว
“ปากดี!!!!”ทุกคนหัวเราะ นั่งกินกันอย่างอร่อย
หารเงินกันออกมาแล้วก็ไม่แพงมาก กินเสร็จแฟนไอ้มะนาวก็มารับที่หน้าร้าน
ผมอึ้งนิดหน่อย...แฟนมันก็คือแบบ โคตรหล่ออ่ะ...อุ้มเด็กมาด้วย
หน้าเหมือนมันเปี้ยป บอกว่าเป็นลูกกูก็เชื่อ แต่ไอ้โรลกระซิบแล้วว่าหลานมัน
“กลับเลยเหรอ”ไอ้คิ้วถามเพื่อนมัน
“กลับเลยใช่ไหม?”มันหันไปถามแฟน
“ม่อนยังไม่ได้กินข้าว
เดี๊ยวพาม่อนไปกินข้าวก่อน”แฟนมันบอก แล้วมันก็หันมาพยักหน้าให้พวกผม
คือว่าแบบดูดีอ่ะ ทั้งสองคนเลย เห็นมันหยิ่ง ๆ เวลาอยู่มหาลัยฯ แต่จริง ๆ
แล้วผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นคนยังไงแน่ ข่าวลือก็บอกว่ามันเป็นเด็กขาย
แต่ผมไม่เชื่อหรอก ยิ่งมาเห็นมันกับแฟน ยิ่งไม่เชื่อ..
“มอง ๆ อยากได้ผัวหรืออยากได้เมียจ๊ะ”ไอ้แยมโรลหันมาแซวผม
“หึหึ เดี๋ยวกูจะฟ้องผัวมึงให้จัดการ ปากดีนัก!!!!”ผม
ใส่กลับ ไอ้โรลขยี้หัวผม แล้วเดินหนีไปเลย เหอ ๆ สุดท้ายเราเลยเดินแยกกัน
ไอ้คิ้วไปกับแฟน ไอ้ชัดไปเตะบอลกับไอ้เอกไอ้รัน ไอ้กอล์ฟกลับบ้าน ส่วนผม
ไอ้บอล ไอ้โรล จะเดินเล่นกันสักพัก
ระหว่างที่เดินอยู่ก็เห็นอาโชติกับลูกน้องเดินอยู่ไม่ไกล
“มึงอย่าลืมไปขอพ่อมึงด้วยนะเนี่ย!”ไอ้บอลพูดครั้งที่ร้อย
“เออน่า!!”
“ทำปากดีตลอด ชัวร์ไหมว่าจะได้ไป?”
“เออ ได้ไปแน่มึงไม่ต้องห่วง กูนี่ระดับไหน”
“ถุ้ย....”ไอ้โรลหัวเราะ
“มีปัญหาอย่ามาลากกูไปเอี่ยว เข้าใจ๋”ไอ้บอลพูด
“เออน่า...มึงนี่พูดมาก”ผมพูดทำเป็นหงุดหงิด แต่จริง ๆ ก็มีนิดหน่อย
ขี้เกียจฟังมันย้ำ ๆ เหมือนเวลาอาเสือพูด มันน่ารำคาญ
เสียงเพลงโทรศัพท์ดัง
ไอ้โรลมันรีบรับแล้วคุยกับผัวมัน เหอะ...ว่างไม่ได้เลย เห็นคุยกันตลอด
มันเดินถอยไปอยู่ข้างหลัง ผมเดินนำกับไอ้บอลสองคน จู่ ๆ
มีใครไม่รู้มาจับแขนผม แล้วจะดึงให้ไปด้วย ผมตกใจมาก...เพราะมาถึงตัวไว
“มานี่!!!”มันพูด ไอ้บอลยังไม่รู้ตัว มองโน่นมองนี่
“บอล!!!!”ผมตะโกนเรียกมัน ไอ้บอลหันมา ตกใจ...คว้ามือผมไว้อีกข้าง ไอ้โรลชะงักเท้า...
“เฮ้ย อะไรว่ะ!?!?!”ไอ้บอลเสียงดัง
ผมพยายามสลัดมือหนีแต่มันกำแน่นมาก มองหาอาโชติ...อาโชติวิ่งเข้ามาหา
แต่มันมองตามสายตาผม เห็นอาโชติด้วย ก็วิ่งหนีไป
ปล่อยให้ลูกน้องอาโชติวิ่งตาม คนในห้างก็มอง
“อะไรคุณกาว!?!?!”อาโชติจับแขนผมไว้
“ไม่รู้ใคร จู่ ๆ ก็มาดึงแขน”ผมบอก
“เป็นอะไรเปล่า?”ไอ้บอลถาม ผมส่ายหน้า ไม่ได้กลัว...แต่งง ๆ มากกว่า
“อะไรว่ะ?”ไอ้โรลถามเสียงเครียด
“มันเดินมาจากไหนว่ะ”ผมไม่ตอบ แต่ถามมันกลับ เพราะมันเดินมาจากข้างหลัง ไอ้แยมโรลก็เดินข้างหลัง
“กูก็ไม่รู้ มันเดินเบียดไหล่กูขึ้นมา...กูก็คิดว่ามันรู้จักกับมึง”ไอ้โรลพูด ผมส่ายหน้า
“ไม่รู้จัก จู่ ๆ ก็มากระชากแขนกู”ทุกคนเงียบ...ลูกน้องอาโชติวิ่งกลับมา
“ไม่ทันครับ”อาโชติจับมือผมไว้แน่น ไม่พูดอะไรต่อสักคำ
“กลับเถอะครับ”แล้วลากผมออกมาจากเพื่อน
แต่ไอ้บอลกับไอ้โรลมันรู้...เดี๋ยวเราค่อยคุยกันทีหลังนอกรอบ ขึ้นมาบนรถ
อาโชติก็โทรรายงานอาเสือทันที เหตุการณ์เป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย
มันเป็นใครอะไรยังไง...ก็เดาไม่ออก แต่อาเสือเม้งแตกไปละ
อาโชติมาส่งผมที่บริษัท อาเสือยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“เป็นยังไง มันเป็นใคร?”
“อย่าเวอร์น่า เขาอาจแค่ทักคนผิด”ผมบอก เดินเข้าห้องทำงานกว้างอย่างตามสบาย
“แน่ใจเหรอ?”อาเสือพูด ผมไม่อยากจะคิดอะไรที่น่ากลัวต่อตัวเอง
“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง?”ผมถาม ขณะที่อาเสือทำหน้าเครียด
“.....................................”ไม่ได้พูดอะไรกันอีก
อาเสือก็กรุณามากพอที่จะไม่บังคับให้เซ็นสัญญาวันนี้ ตอนนี้ ผมนั่งเล่นคอมฯ
ของอาเสือในห้อง ส่วนผู้เป็นอาออกไปประชุม
COMMENT PLEASE
"ลุ้นกันต่อเนอะ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก อยากให้รู้จักสภาพแวดล้อมของกาวก่อน อิอิ"
ใครอ่ะ ที่มาจับกาว อย่ายุ่งกีบกาวของอาเสือน้าา กรี้ดด ตินตินนาวนาวกับหนูม่อน แบบว่าอรมณ์พ่อแม่ลูกมว้ากก แต่นาวจ้ะ เนื้อหอมนะเรา นุ้งกาวจีบด้วย ตินตินอีกคน ขำกาว จะจีบคนผัวหรือจะจีบคนเมีย เล่นมองทั้งคู่ คึคึ เดี่ยวเจออาเสือจัดการหรอก
ตอบลบ