ตอนที่ 50
เป็นเช้าที่สายกว่าทุกวัน ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาโดยลืมไปว่าตัวเองไม่ได้นอนกับลูก ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาด้านล่างทันที เดินผ่านห้องอาหารอาโชติก็รั้งไว้บอกว่าให้ทานอาหารซะก่อน จะขัดขืนคงไม่เป็นผลเมื่อกลิ่นอาหารมันโชยแตะจมูก จะรีบกินก่อนก็ได้...
“แฝดตื่นแล้วเหรอสุดา?”ถามสุดา
“ค่ะ คุณท่านพาตื่นแต่เช้า”คำว่าพาตื่นแต่เช้านี่หมายถึงอาเสือปลุกลูกรึเปล่า!??! แล้วไม่ร้องกันหรือไง??
“แล้วไม่ร้องไห้กันหรือไง”
“ร้องค่ะ”
“เห็นไหม!!!”ผมรีบพูด
“แต่...นิดเดียว แค่ตอนตื่นค่ะตอนนี้อาบน้ำแต่งตัวกันอยู่”
“อาเสือทำให้เหรอ”ถามอย่างไม่น่าเชื่อ
“ก็จะใครซะอีกละคะ รีบทานอาหารเข้าเถอะค่ะ...ได้ยินว่าวันนี้คุณท่านจะพาเด็ก ๆ ไปข้างนอกกันด้วย”
“อาเสือไม่เห็นบอก!”ผมพูดอย่างน้อยใจเล็ก ๆ แต่ยอมนั่งทานอาหารโดยไม่กล้าอาละวาดอีก แค่เมื่อวานที่ไม่ได้นอนกับแฝดก็ยังเสียใจไม่หาย วันนี้ป้านิดทำผัดผักใส่หมูหมัก น้ำข้นจนอยากจะให้ผัดเส้นใหญ่กินเป็นราดหน้าเหลือเกิน บอกป้าแกที่เดินผ่านมาป้าแกเลยขอยกเป็นมื้อกลางวันแทน ส่วนผลไม้ที่ปลอกวางไว้เป็นแก้วมังกร ผมทานไปแค่สองชิ้น เพราะอยากกินบัตเตอร์เค้กที่วางอยู่ในถาดตรงหน้ามากกว่า
“ทำไมมีชิ้นเดียวละ”ผมถาม สุดามองแล้วทำท่าเข้าใจทันที
“เมื่อเช้าคุณท่านแกะทานไปชิ้นนึงค่ะ”
“จึ้ก! วันนี้อาเสือเป็นอะไรนะ จะแย่งงานกาวทุกอย่างเลย!”หงุดหงิดเล็ก ๆ มื้ออาหารนี้กระซิบถามสุดาถึงนมที่แช่ช่องฟรีสเอาไว้ ดูเหมือนมันลงน้อยลงมากและน้ำนมผมเริ่มจะหมดปั๊มยังไงก็ปั๊มไม่ออก
“คงต้องกินนมผงแล้ว”ผมพูดเบา ๆ
“มีนมผงของ xxx ที่จัดมาเป็นของขวัญให้ จะลองให้น้องแฝดทานไหมคะ”
“อืม จริงด้วย งั้นสุดาช่วยเอามาให้กาวดูหน่อยละกัน”เอาไว้ค่อยโทรไปถามทามว่าจะเปลี่ยนนมนี่ยังไง เปลี่ยนได้เลยหรือต้องผสมอะไรก่อน
เดินหลบมุมเข้ามาแอบมองแฝดที่กำลังหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจได้เล่นกับปะป๊าเค้า แปบเดียวก็คุ้นกันเหมือนเดิมแล้ว
“จ๊ะเอ๋!!!”ผมเล่นบ้าง โผล่หัวเข้าไประหว่างที่ทั้งสามคนเล่นกันอยู่แล้วหลบตรงมุม เอามือป้องหน้าตัวเองไว้เพื่อดูว่าแฝดจะจำตัวเองได้รึเปล่า วันนี้กลิ่นสีผมจางลงมากแล้ว เมื่อเช้าก็ยังสระผมไปตั้งสามครั้ง
“อุ๊ย เสียงใครนะ?”อาเสือมองหน้าลูกแล้วยิ้ม เด็ก ๆ ก็ยิ้มให้
“คิคิคิ”สกายเริ่มหัวเราะออกมา
“จ๊ะเอ๋!!!!”เล่นอีกที คราวนี้เด็ก ๆ หันมามองอย่างสนใจ
“เสียงใครกันนะ ใช่มะม๊าของแฝดรึเปล่า”อาเสือหยอก ผมเดินปิดหน้าเข้ามาทำเอาแฝดหัวเราะดิ้นกันใหญ่ เสียงหัวเราะของเราดังลั่นไปจนถึงห้องข้างนอก
“จ๊ะเอ๋”ผมเปิดหน้าตัวเองออก แฝดก็หัวเราะยื่นมือจะให้อุ้มกันใหญ่ เลยอุ้มมาฟัดด้วยความคิดถึงทีละคน
“โอ๊ยย ซบกันด้วย”เจ้าเกลเหมือนจะรู้ว่าผมหายไปหนึ่งคืน กอดนิ่งทำตัวอ้อนแบบนี้จะไปไหนได้ละ ผมยิ้มให้อาเสือเหมือนได้รับชัยชนะที่เหนือกว่า ทำเอาอาเสือหัวเราะออกมา ส่วนสกายอยากให้อุ้มบ้างเลยต้องประคองกันไว้ เด็กสองคนทำคะแนนผลัดกันซบผมไม่ยอมให้ปล่อยวาง
“มีกลิ่นสีผมอยู่ไหม”ถามอาเสือระหว่างที่เด็ก ๆ กอดแบบนี้ อาเสือลุกขึ้นมาดมฟุดฟิดแล้วเลยมาจุ๊บแก้มเย็น ๆ ของผม
“มีกลิ่นยาสระผม”
“กาวกลัวว่าเด็ก ๆ จะได้กลิ่นไม่หอมเลยสระไปตั้งหลายครั้ง ขอโทษน้า...จะไม่ทำอีกแล้ว”ผมบอกสองคนในอ้อมกอด รู้สึกผิดต่อแฝดมาก ๆ
“ดีนะมันไม่ออกสีมาก ไม่งั้นอาคงไม่ยอมด้วยอีกคน”อาเสือเอามือปัดผมให้เข้าที่
“เอาไว้แฝดโตเรามาทำด้วยกันนะ”พูดกระซิบให้ลูกฟังแต่อาเสือได้ยิน ถึงกับตีปากผม
“เจ็บนะ!”ผมตะคอกแต่ก็เกือบเท่ากระซิบ สายตานี่จิกอาเสือเต็มที่
“ไม่ต้องหาเรื่องอีก! ถ้าทำนิสัยไม่ดีอาจะจับจัดการทั้งสามคนเลย!”
“จะตีกาวอีกเหรอ”
“ตีแน่ถ้าทำไม่ดี อาไม่ตามใจกาวแบบผิด ๆ อีกต่อไปแล้วนะ เรื่องไหนอายอมก็อาก็ยอมให้สุด ๆ แต่เรื่องไหนอาขอ กาวต้องฟังอาบ้าง”อาเสือบ่นยาว
“กาวพูดเล่นเฉย ๆ”ยิ้มหวานให้อาเสือ
“เหรออออ”คนตรงหน้าทำหน้าไม่เชื่อ ก่อนจะยื่นหน้ามาจูบ
“แล้วนี่เป็นอะไรกันเนี่ย เมื่อกี้ยังหัวเราะกันอยู่พอมะม๊ามากลายเป็นออเซาะกันซะงั้นนะครับ”อาพยายามจะดึงแฝดไปอุ้ม แต่เด็กสองคนมือเหนียวกำเสื้อผมเฉยเลย ปฏิกิริยาทีเกิดขึ้นมันทำให้เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ในหัวใจ เหมือนว่าความรู้สึกของผมได้รับการใส่ใจจากเด็กทั้งสอง รู้สึกตื้นตันจนหุบยิ้มไม่ได้
“ไปทานข้าวกันได้แล้วครับ”อาเสือบอก
“อาทานหรือยัง”ผมรีบถาม เพราะนึกขึ้นได้ว่าถ้าอาเสือตื่นมาทำคนเดียวคงจะยังไม่ได้ทาน
“อาดื่มกาแฟไปแล้วครับ”
“อ่อ มิน่าถึงกินบัตเตอร์เค้กกาวไป”อดทวงไม่ได้ ก็คนมันขี้หวงนี่ อาเสือบิดจมูกผมไปมาหยอกล้อ
“อากินแค่ชิ้นเดียวเอง...คนขี้หวง ถ้าลูกโตแล้วขอกินจะให้กินไหมเนี่ย”
“ก็ต้องให้สิ อาเสือนี่พูดตลก”สายตาอบอุ่นส่งผ่านจากคนตรงหน้า ผมตบหลังคนตัวเล็กสองคนเบา ๆ พร้อมโยกตัวไปด้วยเล็กน้อย สร้างความอบอุ่น
“ลูกให้ไม่บ่นสินะ”แววตากลั่นแกล้งทำให้ผมต้องอมยิ้มและพยักหน้าอย่างขี้เล่น
“ถ้าไม่อยากให้กาวหวง อาก็ต้องซื้อมาเก็บไว้ให้กาวเยอะ ๆ”ผมบอก
“หึหึหึ อาก็ให้คนซื้อมาใส่ตู้ไว้ไม่เคยขาดไม่ใช่หรือไง”
“ก็ใช่ แต่เวลาไอ้บอลมามันชอบหยิบไปกินแถมเอากลับบ้านด้วย”
“กาวก็ห้ามสิครับ”
“ห้ามได้ที่ไหน มันหน้าด้านจะตาย”อาเสือหัวเราะ
“วันนี้อาหยุดกาวอยากให้อาทำอะไรรึเปล่า”มือหนาลูบหัวลูก ๆ ความอบอุ่นมันแผ่มาถึงผมจนรู้สึกได้ ผมใช้เวลาคิดไม่นานอาจเพราะรอวันหยุดอาเสืออยู่ก่อนแล้ว
“อยากไปเที่ยวข้างนอก”ผมรีบบอกหน้าตาชื่นบาน อาเสือหัวเราะ
“เอาสิ อยากจะไปไหนทำอะไรวันนี้อาจะตามใจทุกอย่าง”
“เย้ ๆ ๆ”ผมร้องดีใจ แฝดคิดว่าเล่นด้วยหัวเราะก๊ากกันออกมา คนตัวเล็กดีดดิ้นเมื่อถูกหยอกล้อ อาเสือรับเกลไปอุ้มต่อ และอาโชติก็ยกของขวัญเข้ามาวางไว้ในห้อง
“นี่ของลูกเหรอ”ผมร้องด้วยความตื่นเต้นสุด ๆ เป็นกล่องขนาดใหญ่สองใบ โดยมีอาโชติ สุดา พี่อู ช่วยกันยกเข้ามา อาเสือหันมายิ้มและยักคิ้วให้เท่ห์ชะมัด
“กาวแกะได้เลยไหม”
“เอาสิ”สิ้นคำผมอุ้มกายขึ้นเพื่อไปนั่งตักปะป๊าอีกคน แล้วเดินมาแกะของขวัญ
“เกล ดู ๆ ๆๆ”เรียกร้องความสนใจจากลูก ผมแกะกระดาษห่อมันออก พอเด็กสองคนได้ยินเสียงก๊อบแก๊บของกระดาษ ก็เกิดความสนใจจ้องตาไม่กระพริบ
“โอ๊ะ!?”พอจะรู้แล้วเป็นอะไร ผมรีบแกะมันออกแล้วอาโชติก็ช่วยดึงออกมา
“ระวังมันมีแม็กคมนะครับ”อาโชติร้องบอกแต่ไม่ทัน โดนข่วนเข้าที่แขนเกือบถึงศอกไม่ยาวแต่ก็มีเลือดไหลซึมออกมา
“เจ็บ”ผมทำหน้านิ่ว
“ไม่ระวังเลย!!!!!”อาเสือดุ
“กาวไม่ทันเห็นนี่นา”
“มันก็ควรต้องระวังไว้ก่อน อาเคยบอกหลายครั้งแล้วของแบบนี้เวลาแกะแพ็คต้องดูดี ๆ”บ่นอีกแล้ว สุดาวิ่งออกไปเอากล่องยาสามัญมาทำแผลให้
“ก็กาวไม่เห็นนี่!”แก้ตัวอีก อาเสือถอนหายใจแล้วก้มมองเด็กแฝด
“ให้สุดาทำแผลให้ไวเลยครับ”ผมไม่เถียงอะไรต่อ วางของให้อาโชติดึงมันออกมาวางและเดินออกมานอกห้องเพื่อให้สุดาก็ช่วยทำแผล
“เจ็บไหมคะ น่าจะระวังตัวหน่อย”
“กาวมองไม่เห็นตรงนั้น ซี้ดดดดด โอ๊ยยยย”
“เจ็บเหรอคะ”
“มันแสบ ๆ”ระหว่างนั้นอาเสือเดินออกมาดู
“เข้าลึกไหม”ถามเสียงนิ่งจนน่ากลัว สุดาตัวลีบไปเรียบร้อยแล้ว
“ไม่ลึกค่ะ”
“ซี้ดดดด”ผมร้องเสียงเบา พับข้อแขนเพื่อมองแผลตัวเอง อาเสือเดินเข้ามาจับและมองอย่างพิจารณา
“สุดาเอากล่องไปเก็บก่อนนะคะ”รีบชิ่งเลย!
“เจ็บไหม”อาเสือถามหน้ายังนิ่ง
“นิดหน่อย”
“อาห่วงกาวมากรู้ไหม ไม่ชอบใจเลยที่เห็นกาวเป็นแผลอีก”
“กาวเจ็บตัวมาเยอะแค่นี้ไม่เป็นหรอกน่า”จะปลอบกลายเป็นสร้างความไม่พอใจให้อาเสือเข้าไปอีก
“เมื่อก่อนก็คือเมื่อก่อน แต่ตอนนี้กาวเป็นแม่คนแล้ว...ต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้น”
“................................”กัดปากตัวเอง เมื่ออธิบายไปแล้วอาเสือยังบ่นก็เริ่มทำให้ผมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง
“อธิบายไปแล้วทำไมไม่ฟัง?”ทำเสียงนิ่งใส่ ทำเอาอาเสือนิ่งและจ้องหน้าบ้าง
“อาเป็นห่วงกาวนะ”
“กาวก็รู้ กาวก็บอกไปแล้วไงว่ามันเป็นอุบัติเหตุทำไมอาเสือถึงต่อว่ากาวซ้ำซาก”สิ่งเล็ก ๆ ที่ก่อให้เกิดความหงุดหงิดใส่กัน พูดออกไปแล้วผมก็เสียใจด้วยตั้งใจมาตลอดตั้งแต่ท้องแฝดกว่าจะใจเย็นขึ้น อาเสือมากวนอารมณ์แท้ ๆ ทำให้แสดงนิสัยเดิมออกมา ผมกัดปากน้ำตาคลอ
“ชู่ววววว”
“ฮึก กาวก็บอกว่ากาวไม่ได้ตั้งใจ ฟังไม่เข้าใจเหรอทำไมต้องมาบีบคั้นให้กาวรู้สึกแย่ด้วย ไอ้อาเสือบ้า!!!”แขนหนารัดกึงรวบกอดผมไว้ ผมดิ้นแต่ไม่หลุดกลายเป็นซบบ่าอาร้องไห้
“สัญญากับอานะว่าจะระวังตัวมากกว่านี้”
“อืม”
“ครับสิ! พูดไม่เพราะเลยนะ...”
“ครับ!”ผมหันไปกัดแก้มอาเสือ จนคนตัวโตสะดุ้ง
“เป็นคุณแม่แล้ว...ต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ไม่งั้นอาจะวางใจให้กาวดูลูกได้ยังไง”
“กาวดูแลเค้าดีที่สุดอยู่แล้ว”อาเสือยิ้มอบอุ่นคอยเช็ดน้ำตาที่เปื้อนออกให้ เราสองคนเดินกลับเข้ามาให้ห้องเด็กแฝดก็นั่งอยู่เก้าอี้โยกเรียบร้อย
“ขำกันใหญ่”เข้าไปกอดเด็ก ๆ เอาไว้ ท่าทางจะชอบเพราะมีของเล่นติดมาด้วยเสียงกรุ๊งกริ๊ง วันนี้ดีหน่อยไม่งอแงผมเลยมีเวลาจัดเตรียมของใช้ลงตะกร้า อยากพาแฝดไปน้องจีนที่ระยอง เพราะไม่ได้เตรียมตัวตั้งแต่เมื่อวานวันนี้เลยฉุกละหุกอยู่เล็กน้อย แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
อาเสือเป็นคนขับรถและผมก็นั่งข้างหลังกับแฝด
“โทรศัพท์อยู่ไหน กาวจะโทรถามว่าทามอยากได้อะไรรึเปล่า”
“นี่ครับ”อาเสือยื่นมาให้ ผมได้ทีเลื่อนหาดูสิ่งผิดปกติทันที อาเสือมองกระจกหลังมาก็ไม่สนใจยังคงกดดูที่ตัวเองอยากดู มีรูปแฝดกับผมเยอะแยะเลยไปถ่ายตอนไหนเนี่ยผมยิ้มออกมา
“คนนี้หล่อจัง”ผมพูดขึ้นเมื่อเลื่อนไปเจอชายหนุ่มสุดเท่ห์อย่างกับนายแบบ เครื่องแต่งตัวที่เขาใส่บอกให้รู้ว่ามีรสนิยมดีไม่เบา อาเสือผมกระจกหลังอีกครั้งหลังจากที่ผมหันโทรศัพท์ให้ดู
“อาราม คนที่ซื้อของฝากกาวบ่อย ๆ”
“อ๋อ คนนี้เหรอ...”อาเสือเคยพูดถึงอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เคยเจอกันสักครั้งอาบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทที่ทำงานมาด้วยกันตั้งแต่เริ่มธุรกิจใหม่ ๆ น่าแปลกที่เขาไม่เคยมาบ้านมาเยี่ยมแม้กระทั่งตอนมีน้อง
“จะโทรก็โทรสิครับ”
“กาวสงสัย...ทำไมอารามไม่เคยมาหาอาเสือที่บ้านละ”
“แล้วทำไมมันต้องมา”อาเสือหัวเราะคล้ายไม่ใส่ใจ
“ก็ไม่รู้สิ เป็นเพื่อนกันก็ควรต้องมาเยี่ยมกันบ้างไม่ใช่หรือไง”
“กาวคิดว่ายังงั้นเหรอ”
“อืม”รอคำตอบอย่างใจจดจ่อ
“เพราะอาหวงกาวละมั้ง”อาเสือพูดเป็นเล่น!
“ชิส์!”ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ แม้ไม่ได้คำตอบจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ขุ่นข้องหมองใจแต่อย่างใด กดโทรศัพท์โทรหาทามเพื่อถามว่าอยากให้ซื้ออะไรเข้าไปให้บ้าง ทามเป็นเด็กขี้เกรงใจสุด ๆ บอกแต่เพียงว่าตามใจผมและแนะนำตลาดที่มีของถูกขาย ทำเอาผมหัวเราะก่อนวางสาย
“ทามบอกให้ไปที่ตลาดด้วยละ”
“งั้นเราตรงไปซื้อของก่อนแล้วกันนะ”อาเสือบอกและผมก็เห็นด้วย วันนี้เด็กแฝดจะได้เดินตลาดกันแล้ว มองเด็กสองคนที่หลับตาพริ้ม โดนจับแต่งตัวเป็นชุดเอี๊ยมกระต่ายสีชมพูกับสีส้มแถมผ้าห่มก็ยังเป็นสีฟ้าซะอีก วัยแบบนี้จะทำอะไรก็น่ารัก
ผมนั่งดูโทรศัพท์อาเสือไม่ได้ตั้งใจจับผิดแต่ก็ไปสะดุดเอาผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างดีตั้งแต่หัวจรดเท้า ถ่ายคู่กันกับอาเสือเหมือนจะออกงานอะไรสักอย่าง ซึ่งผมไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน
“ผู้หญิงคนนี้ใครกัน?”ชะโงกหน้าไปถาม
“อ่อ”
“ใครเหรอ”
“อาไม่บอกหรอกเพราะว่าหม่าม๊าของแฝดพูดไม่เพราะ”เล่นตัว!!
“ใครกันเหรอฮะ”
“หึหึหึ เป็นภรรยาของผู้ชายที่ใส่สูทอีกรูปนึงน่ะ”ผมรีบเลื่อนไปดู เห็นมีรูปถ่ายอีก
“แล้วไป”เอนหลังตามเดิม
“หึหึหึ ถ้าอาไม่มีคำตอบกาวคงจะไม่ยอมง่าย ๆ แบบนี้ใช่ไหม”
“แน่นอนสิ กาวเป็นแบบนี้เพราะกาวใส่ใจ อาเสือจะไม่ชอบก็ได้...แต่ถ้ากาวไม่สนใจอาเสือเมื่อไหร่ อานั่นละจะหนาว”ผมพูดยาวแกมขู่ไปด้วยนิดนึง คึคึคึ
“ฮ่าฮ่าฮ่า อาควรจะชอบใจใช่ไหม”
“อืม”ผมหัวเราะออกมาอีกครั้ง เหมือนว่าเสียงของเราสองคนจะทำให้สกายร้องแง ๆ ออกมา แต่อีกฝั่งยังหลับเงียบ ผมค่อยปลอบให้หยุดร้องแต่ก็ยังไม่หยุดเลยต้องจับยกออกมาอุ้มบนตัก
“แงงงงงง แงงงงงงง แงงงงงงง”
“น้องกายร้องไห้ทำไมครับ ชู่ววววว”สงสัยจะหิวนม ผมแกะกระดุมเสื้อตัวเองออกแล้วให้สกายดูดน้ำนม ทันทีที่ปากเล็กแตะโดนก็ดูดกินใหญ่ ไม่นานเกลก็ตื่นและบอกให้รู้ว่ากำลังหิวอีกคน
“แปบนึงนะครับเกล กินพร้อมกันไม่ได้นะรอก่อน ๆ”ผมร้องบอก กายยังไม่หยุดแต่ก็ต้องเอาไปวางบนเบาะนอน เปลี่ยนสลับกันให้เกลมากินนมบ้าง ผมเอาผ้าชุบน้ำอุ่นและซับทำความสะอาดก่อนจะให้เกลดูด
“ชู่ววววววว”การเลี้ยงลูกน้อยพร้อมกันสองคนบนรถ สร้างความวุ่นวายให้ผมมากทีเดียว ถึงตลาดอาเสือลงไปซื้อของคนเดียวแล้วรีบไปบ้านอาฐาทันที แฝดเริ่มงอแงมากขึ้นกว่าเดิม
บ้านหลังนี้ของอาฐาไม่ได้อยู่บนเกาะเพราะฉะนั้นเราจึงไม่ต้องข้ามฝั่งไป ถึงอยากไปก็คงไปไม่ได้เพราะแฝดเล็กเกินกว่าจะให้นั่งเรือ น้องจีนวิ่งมาหาทันทีที่เห็นรถคงจะรออยู่ก่อนแล้วแน่ ๆ ทามกับอาฐาเดินตามออกมาติด ๆ
“สวัสดีคร๊าบบบบบ”น้องจีนยิ้มร่า เพิ่งเห็นว่าตัดผมหน้าม้าเพิ่งความหวานของใบหน้าตุ๊กตามากเข้าไปอีก อาเสือลงจากรถแล้วอุ้มน้องจีน
“สวัสดีครับ”
“เหนื่อยไหมฮะ”ทามร้องถาม
“งอแงมาระหว่างทางเกือบต้องแวะพักแน่ะ”ผมยิ้มให้ ทามชะโงกหน้าเข้าไปดูแฝด
“โอ๊ยยยย ตัวโตกว่าเดิมเยอะเลยนะฮะ”
“กินเก่งอย่างกับอะไรดี”ผมเอ่ยยิ้ม ๆ
“เข้าบ้านเถอะฮะ น้องจะได้นอนกลิ้งสบาย”
“น้องจีนอยากอุ้มน้อง”
“หืม ไม่ได้นะครับน้องตัวเล็กอยู่”ช่วยกันขนของเข้าบ้าน น้องจีนเกาะติดหนึบไม่ยอมห่างน้องทั้งสองคนเลย เป็นภาพที่น่ารักมาก ๆ สงสัยจะอยากมีน้องละมั้ง
“น้องจีนอย่าไปใกล้น้องมากสิครับ น้องยังนอนอยู่เลยนะ”ทามเตือนด้วยนุ่ม น้องจีนยิ้มหวานและขยับถอยห่างออกมาเพียงเล็กน้อย เด็กแฝดนอนไม่นานก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เจอหน้าพี่จีนก็ยิ้มทั้งคู่ผมเลยสบายเพราะมีคนช่วยดูเด็กสองคนอย่างขยันขันแข็ง
“ท่าทางจะเหงามาก”อาเสือพูดขึ้น มองดูน้องจีนกำลังเล่นกับน้องสองคน มันน่ารักตอนที่น้องแทนตัวเองว่าพี่ แล้วแฝดก็มองดูพี่จีนอย่างสนใจไม่ละสายตากันเลย
“อ้อนขอมีน้องทุกวัน”อาฐาบอก
“ก็มีสิฮะ”
“หึหึหึ ง่ายแบบอาเสือของกาวก็ดีสิ อาจะได้ไม่ต้องคิดมาก”
ผมเดินมาช่วยทามล้างผลไม้ใส่ตะกร้า ยิ่งเห็นยิ่งชอบที่เห็นทามทำโน่นทำนี่เพราะมันเพลินดี แอบสังเกตไว้ไปบริการเด็กแฝดด้วย ผมเลื่อนตะกร้าให้ทามใส่
“ย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ ไหมฐา จะได้อยู่ใกล้ ๆ กัน”
“คิดอยู่นะ บางทีอาจจะให้เข้าเรียนที่โน่น”
“อืม ไปอยู่นั่นถ้านึกเบื่อยังไปมาหากันได้ง่าย น้องจีนจะได้มีเพื่อนด้วย”
“ไอ้พุทมันจะบินกลับมาสิ้นเดือนแล้ว คงจะมีอะไรให้คุยกันเยอะแยะ”
“จริงเหรอว่ะ”
“อืม มันติดต่อติณฑ์มา...เดี๋ยวให้น้องจีนไปอ้อนขอบ้านมันดีกว่า ไม่รู้มันจะเปลี่ยนใจไปแล้วหรือยัง”
“เอาดิว่ะ นัดเจอกันไหมนาน ๆ เจอกันที”
“คงได้เจอแหละ เห็นว่าจะบินกลับมาเตรียมงานแล้วก็เรื่องบ้านใหม่มัน”
“จะกลับมาแต่งงานที่นี่ว่างั้นเถอะ”อาเสือถาม
“ใช่ ถ้ามันคิดจะขายให้ก็คงดีติดบ้านเลม่อนด้วย ยังไงก็ข้ามรั้วไปเล่นกับเลม่อนได้อยู่แล้ว”
“บอกน้องจีนไปหรือยัง”อาเสือหันไปมอง น้องจีนกำลังเล่นของเล่นให้แฝดดู
“ยังเลย กลัวถ้ามันเกิดไม่ขายมาแล้วน้องจีนจะเสียใจ”คำตอบนั้นทำให้ผมหันไปมองหน้าน้องจีน เด็กน้อยเหมือนไม่ค่อยมีเพื่อนจริง ๆ อย่างว่า ถึงได้ดี๊ด๊าเวลาเห็นแฝดขนาดนี้ ทามกับอาฐาคงเป็นกังวลถึงขนาดหาทางออกเตรียมไว้ ผมเริ่มซึมซับความทุ่มเทอะไรบางอย่างที่สองคนนี้มีเข้าทีละน้อย
คนเป็นพ่อเป็นแม่ทำได้ทุกอย่างเพื่อลูก แม้จะเป็นเรื่องไม่สำคัญสำหรับคนอื่นเลยก็ตาม
“น้องจีนทานผลไม้ครับ”ผมถือไปให้นั่งทานตรงหน้าแฝด อุ้มสเกลขึ้นมานั่งตักเล่น
“น้องน่ารักไหมครับ”
“น่ารักครับ น้องจีนให้น้องกินแอปเปิ้ลได้รึเปล่า”ถามเสียงอ่อน ผมส่ายหน้า
“น้องยังเล็กอยู่ยังกินไม่ได้นะ”
“แอ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ”สกายส่งเสียงร้องเหมือนต้องการอะไรสักอย่าง ผมหัวเราะ
“อุ้มไม่ได้เลยน้องกาย หม่าม๊าอุ้มได้ทีละคน”ผมคุยกับสกาย น้องจีนวางผลไม้ในมือแล้วเกาะเข่า
“น้องจีนอุ้มได้”
“หืม”
“ขอน้องจีนอุ้มได้ไหมครับ”น้องจีนอ้อน โอ๊ยน่ารักมากเถอะ...ผมเองก็ยิ้มตามไปด้วย ดีที่คนอื่น ๆ เดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ นี่แล้ว อาฐาส่งเสียงเล่นกับสกายให้คุ้นก่อนจะจับอุ้มด้วยความเอ็นดู น้องจีนรีบเข้าประกบคุณป๊าขอหอมแก้มตุ้ยนุ้ยของน้อง
“อยากอุ้มไหม”อาฐากระซิบ
“อยากครับ”
“นั่งลงดี ๆ แบบคุณป๊า”อาฐาเพียงแค่บอกน้องจีนก็รีบทำตาม ผมนั่งมองด้วยความลุ้นคงไม่ปล่อยลูกผมกระแทกพื้นกันหรอกมั้ง อาฐาเอาหมอนรองข้าง ๆ แล้วให้น้องจีนทำมือยื่นออกมา
“น้องจีนเอาแขนรองหมอนไว้สิครับ”ผมเห็นแล้วว่าหมอนมันไม่พอดี ทามเดินถือหมอนรองเวลาให้นมลูกออกมา
“เอาใบนี้ดีกว่า”ทามจัดการวางให้อย่างลงตัว คราวนี้อาฐาก็วางสกายลงบนหมอนโดยมีแขนเล็กของน้องจีนประคองเอาไว้
“จับดี ๆ นะ”อาเสือเองก็ลุ้นพอกัน
“เธอหยิบโทรศัพท์ฉันที่วางในห้องทำงานให้หน่อย”อาฐาหันไปบอกทาม
“คริคริคริ”น้องจีนชอบใจกอดและหอมแก้ม เจ้ากายก็ดิ้น ๆ สนุกสนาน
“เกลไปนอนตักพี่จีนไหมลูก”ผมหัวเราะอีกคน อาฐาถ่ายรูปใหญ่เป็นภาพที่สร้างรอยยิ้มได้มากจริง ๆ ผมจับเกลคล้ายยืนเกาะไหล่พี่จีนร่วมเฟรม
“น้องจีนขอน้องได้ไหมครับ”เด็กตัวเล็กหันมาทำหน้าอ้อนกับผม
“น้องจีนจะเลี้ยงไหวเหร้อ? น้องกินจุนะ”ผมบอก
“ไหวครับ น้องจีนจะแบ่งขนมให้น้องแล้วก็ให้น้องนอนบนเตียงด้วย”
“โห น้องแฝดอยากอยู่กับพี่จีนกันไหมนะ”ผมทำเสียงตื่นเต้น
“น้องจีนมีของเล่นเยอะ ๆ แล้วก็มีขนมเต็มเลย”เด็กน้อยพูดโอ้อวดอย่างน่าชัง ทามลงมานั่งข้าง ๆ ผมและยื่นมือมาขอเกลไปอุ้ม
“ลูกจะแบ่งหนังสือให้น้องอ่านไหมละ น้องชอบอ่านหนังสือนะ”อาฐาถามจริงจัง
“แบ่งสิครับ น้องจีนมีหนังสือเยอะแยะ”
“หน้าซีเรียสเลยนะนี่”อาเสือหัวเราะ สเกลก็ดิ้นแรงอยากคลานแย่แล้วทามต้องเอาลงนอนเบาะ
“จุ๊บ ๆ ๆ”ท่าทางจะอยากได้มาก น้องจีนบ่นเมื่อยหลังจากน้องนอนบนตักได้สักพัก พอผมเอากายลงนอนเบาะ แกก็วิ่งขึ้นไปชั้นสองและอยู่ที่นั่นอย่างนาน
“กินนมกันดีกว่าแฝด”ผมบอกและเข้าไปให้นมทีละคน ส่วนทามเห็นว่าน้องจีนไปนานจึงเดินขึ้นไปดู
“น้องจีนทำอะไรเหรอทาม”ผมร้องถาม
“ขึ้นไปจัดห้องใหญ่เลยครับ บอกจะให้น้องนอนด้วย”
“โอ๊ยยย คืนนี้ไม่นอนต้องมีเด็กเสียใจแน่เลย”อาเสือยิ้มร่า เดินขึ้นไปหาน้องจีน
“บางทีทามก็สงสารลูกนะฮะ”ทามบอกเสียงเศร้า
“ไปอยู่กรุงเทพฯ นะ เราจะได้อยู่ใกล้ ๆ กัน”ผมบอกพร้อมยิ้มให้ คืนนี้เหนื่อยจากการเดินทางเลยไม่ได้ไปเล่นน้ำทะเล อาฐากับทามพาไปกินอาหารที่ริมชายหาด ผมกินอย่างไม่อยู่ดีเพราะแฝดร้องไห้งอแง ทั้ง ๆ ที่มีมุ้งครอบรถเข็นแต่ยุงก็ยังมากัดแฝดจนได้ตุ่มคนละสองสามตุ่ม ตอนกลับมาทามก็เอายามาให้ทา
“กัดตรงไหนไม่กัด โดนหน้าเลย”บ่นเล็กน้อย อาเสือเป็นคนทาให้ลูก
“กาวก็ว่ากาวดูดีแล้วนะ”ผมเองก็ไม่ค่อยชอบใจ แต่ทามบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาน้องจีนก็เคยโดนเหมือนกัน เป็นรอยแดงแบบนี้แต่ไม่กี่วันก็หาย
“แอ๊ ๆ”ผมอุ้มกายขึ้นนอนทาบอกอาเสือ
“นอนเล่นกับปะป๊าก่อนแล้วกัน กาวอาบน้ำนะ”
“ครับผม”จะเปิดประตูออกไปนอกห้อง เห็นน้องจีนเดินวนอยู่
“อ้าว ยังไม่นอนเหรอครับ”ผมร้องถาม น้องจีนมองเข้ามาในห้อง
“น้องนอนแล้วเหรอครับ”
“ยังเลย เข้ามาเล่นกับน้องสิ”
“เย้ น้องจีนมีของเล่นมาให้น้องด้วย”
“แฝดใครมาหากันเน้อ?”น้องจีนกระโดดขึ้นไปเล่นกับน้อง จนเกือบสามทุ่มแฝดงอแงอยากกินนมนอนแล้วแต่น้องจีนก็งอแงพอกัน จะนอนใกล้ ๆ น้องไม่ยอมห่าง อาเสือต้องหอบที่นอนลงไปนอนเบาะเรียงกันข้างล่างพื้น
“น้องจีนกวนรึเปล่าครับ”ทามมาถาม
“ไม่ ๆ ให้นอนกับน้องแหละดีแล้ว”ผมยิ้ม
“อย่าลืมเอาหมอนข้างกั้นน้องจีนไว้ด้วยนะครับ บางทีแกก็นอนดิ้น”
“อืม ทามไปนอนเถอะ...คืนนี้ทางสะดวกแล้ว”ผมล้อ
“บ้าพี่กาว! สะดวกอะไรกันละ หึหึหึ”ทำเป็นอายหน้าแดง ผมนอนข้างสกาย สเกล หมอนข้าง น้องจีน แล้วก็อาเสือนอนติดริมผนังจนน่าอึดอัด แต่บอกให้นอนเตียงก็ไม่ยอม
“เดี๋ยวบ่นปวดหลังอย่ามาพูดให้กาวได้ยินนะ”ขู่ออกมางั้นแหละ แต่อาเสือก็ยอมขึ้นมานอนบนเตียง
“ปะป๊าขอหอมลูก ๆ ก่อนนอนนะ”
“น้องจีนหอมด้วย”
“แน่ะ เนียน ๆ เลยนะน้องจีน”ผมหัวเราะ อาเสือทำน้องจีนก็เลยทำตามบ้างก่อนจะนอนหันข้างยื่นมือมาโอบน้องเกล
“ทำไมน้องใส่หมวกด้วยครับ”น้องจีนถาม
“เดี๋ยวน้องเป็นหวัด น้องจีนก็ห่มผ้าดี ๆ อย่าถีบออกนะ”
“คร๊าบ”ผมหันหน้ามาหาอาเสือ
“เลี้ยงแฝดเป็นเด็กดีแบบน้องจีนได้คงดีเนอะ”กระซิบกับอาเสือ
“อาว่ากาวก็ทำได้”อาเสือพูดให้กำลังใจ ทำให้ผมมีความมั่นใจขึ้นมาก
“อาเสืออย่าทิ้งกาวนะ...กาวดื้อก็ห้ามทิ้ง”
“หึหึหึ อาจะทิ้งคนรักของอาได้ยังไงละ”ผมพยักหน้ามองเด็กสามคนที่หลับไปแล้ว อาเสือนอนเล่นอีกสักพักจึงลุกไปอาบน้ำและลงมาจุ๊บแก้มผมก่อนหลับฝันดี
เป็นเด็กดีแบบพี่จีนนะแฝด สัญญาว่าจะเลี้ยงให้ดีที่สุดและจะทุ่มเทให้แฝดสุดตัวเลย
ครบ 50 ตอนแล้ววววววววววววววววววววว
จุดพลุปุงปัง ๆ ๆ ๆ ขอบคุณที่อ่านกันมาถึงตอนนี้ค่ะ
ขอบคุณที่ช่วยติชมคอมเม้นต่าง ๆ นานา ชินจะพยายามมากขึ้นไปอีกนะคะ
เรื่องตอนที่แล้วที่ถามกันเข้ามาว่าไม่ลงที่นี่แล้วจะลงที่ไหน
ชินอยากจะบอกว่าชินมีหน้าเพจนะคะ แปะลิงค์ไว้แล้วที่หน้าแรก
ที่ไม่ตอบและไม่อธิบายใด ๆ ด้วยกลัวว่ามันจะซุ่มเสี่ยงก็การที่นิยายชินหายแว้บ
ชินจะไม่ลงมันซ้ำอีก เพราะฉะนั้นชินก็จะปกป้องมันให้ได้ถึงที่สุดค่ะ ^^
ขอโทษที่ทำให้ต้องลำบากกันนิดนึงนะคะ
