วันอังคารที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ตอนที่ 48 อย่าแตะลูกKU 100% (ปรับคำใหม่)







ตอนที่ 48
            ระหว่างที่มีเรื่องให้ต้องครุ่นคิดอีกมากมาย แต่ลูกก็มาดึงความสนใจออกไปเสียหมด สิ่งที่อยากถามก็ไม่ถามอีกต่อไป เมื่อคำตอบที่ได้ทำให้เห็นสีหน้าอาเสือที่บ่งบอกว่าไม่พร้อมจะพูดเลยสักอย่าง คงไว้แต่เพียงคำถามเดียว ที่คิดอยากจะหาคำตอบแม้คำตอบที่ได้อาจทำให้ผมเจ็บปวดก็ตาม
            คนตัวโตนอนเรียงอยู่กับแฝดตรงหน้าทีวี พี่กล้าบอกจะมาหาแต่สงสัยว่าจะติดฝนเลยยังมาไม่ถึง ให้อาเสือโทรตามเจ้าตัวก็บอกขอพามีนแวะที่บ้านมีนก่อน ผมยังไงก็ได้แต่ก็อยากมีเพื่อนมาอยู่ด้วยหลาย ๆ คน
            “แอ๊ แอ๊...อึก อึก”เสียงสกายสะอึกออกมาสองที ก่อนจะตื่นลืมตาผมรีบหยุดมือที่กำลังปั๊มนมแล้ววิ่งไปหาให้เค้าเจอหน้าคนแรก
            “ตื่นแล้วเหรอครับบบบ”ยิ้มให้ลูกอย่างสดชื่นที่สุด แฝดตัวทำลูกหมูยิ้มกลับมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนตื่นนอนแบบนี้ต้องกินน้ำให้สดชื่น
            “จู๊บ ๆ ให้เร็ว”ผมยัดขวดน้ำเข้าไป ตอนนี้เริ่มจะจับขวดเป็นบ้างแต่ยังไม่มั่นคงเท่าไหร่มือป้อม ๆ เวลาประคองขวดนมช่างน่าชังจนอดยิ้มตามออกมาไม่ได้ พอคนหนึ่งตื่นก็ต้องรีบเอามาอาบน้ำเปลี่ยนชุดทันทีก่อนที่อีกคนจะตื่น สุดาไม่อยู่แบบนี้ต้องเวียนทำกันไปเพราะไม่มีใครเตรียมของวางไว้ให้ ตอนนี้ผมอาบน้ำให้เด็กแฝดคล่องแล้ว ผมน้อย ๆ ก็จะสระให้หอมฟุ้งแฝดมีเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนแบบอาเสือ ขอผมเยอะ ๆ นะลูกอย่าล้านเหมือนพ่อ คริคริคริ อันนี้แอบคิดในใจ
            “แอ้ ๆ ๆ ๆ”สกายดิ้นถูกใจเจอน้ำอุ่น ๆ เวลานี้มันควรใช้สกิลขั้นสูงในการในหนึ่งมือจับอีกหนึ่งมือราดน้ำจากฝักบัวและถูสบู่
            “มันจะสะอาดไหมเนี่ย”บ่นให้สกาย เด็กน้อยยิ้มกว้างชอบนะนั่น
            “แอ้ ๆ ๆ”
            “ชอบมาหรือไง...ตอนอยู่ในท้องก็ดิ้นแบบนี้ใช่ไหม มิน่าม๊าถึงเจ็บนัก!
            “แอ้”เหมือนตอบโต้ด้วยแน่ะ
            “หืมมม คึกอะไรเนี่ยน้องกาย...หม่าม๊าเปียกหมดแล้ว”การจับเจ้าแสบอาบน้ำตอนนี้เริ่มยากขึ้นทุกที เด็กสองคนชอบน้ำมาก อากาศจะเย็นแค่ไหนถ้าได้โดนน้ำเป็นต้องดีดดิ้นให้สะเก็ดน้ำกระเซ็นใส่ผมทุกครั้ง ทำแบบนี้มันจะยิ่งช้านะลูก!
            “แอ๊...แงงงงงงง แงงงงงงง”
            “นั่นไงสเกลตื่นแล้วแน่ ๆ เลย น้องกายคร๊าบบบพอแล้วนะ....”บอกสกายแล้วรีบล้างตัว ผมรีบจับเจ้าหมูห่อผ้าแล้วอุ้มออกมาวาง วันนี้ไม่ได้เปิดพัดลมระบายอากาศเพราะข้างนอกฝนยังตกหนักอยู่เลยกลัวมันจะเย็นเกินไป ไม่อยากให้ลูกไม่สบาย อาเสือเพิ่งจะรู้สึกตัวขยับตัวลุกขึ้นอุ้มสเกลขึ้นมา
            “แง ๆๆ”
            “อยู่นี่ครับ ๆ”ร้องเรียกเสียงไปก่อนตัว ให้แฝดเจอหน้ากัน
             “โอ๊ะอยู่นี่ไงพี่กายของเกล จะร้องทำไมครับบบบบบ”ผมร้องปลอบ
            “ตื่นแล้ว ๆ”อาเสือยังอุ้มไม่คล่องดี จะประคองแบบไหนวางมือแบบไหน กอดรัดเกินไปลูกก็อึดอัดอีกทำเอาผมหัวเราะ
            “เอาน้ำให้กินก่อนอาเสือ”ผมบอก อีกคนก็ทำตามน้องเกลมองหน้าผมนัยย์ตาชุ่มฉ่ำ พ่อตัวเองนอนอยู่ข้างกันแท้ ๆ จะร้องไห้ทำไมนะเกล ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจอุ้มกายมาวางแล้วเช็ดตัวให้แห้ง สเกลยื่นมือออกมาหา
            “หม่าม๊าแต่งตัวให้กายอยู่นะครับ”อาเสือพูด สเกลดิ้นมากจนคุณพ่อต้องปล่อยให้เกาะไหล่ผม
            “อาเสือไปอาบน้ำให้ลูกได้ไหม”
            “ห๊ะ?
            “กาวเปิดน้ำอุ่นแล้ว ใส่น้ำเย็นไปอีกหน่อย...แล้วเอาออยล์บีบลงไปสักหยดสองหยด”อาเสือจับเกลนิ่ง
            “เร็วสิครับอาเสือออออ”
            “กาวไปอาบดีกว่า เดี๋ยวอาจัดการสกายให้”
            “หึหึหึ บ่ายเบี่ยงอีกแล้ว”ผมหัวเราะ ถ้าจะมีเรื่องไหนที่อาเสือทำไม่ได้คงเรื่องนี้ละมั้ง แผ่นหลังกว้างกำลังก้มเงยช่วยผมเต็มที่ อาเสือก็คงพอ ๆ กันที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ พอมีเค้าแล้วการที่ต้องทำอะไรหลายอย่างให้เด็กแฝดเป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้ ผมอุ้มน้องเกลไปอาบน้ำ
            “อาบน้ำ ๆ แพมเพิร์สเต็มพอดีเลย...ทำไมขาหนูมีรอยแดง ๆ ละครับ?”น่าจะเป็นรอยจากแพมเพิร์สรึเปล่าผมขมวดคิ้วทำหน้ากังวล
            “อาบน้ำและไม่ต้องใส่มันแล้วดีกว่า จึ้ก!!!!”อารมณ์โมโหขึ้นมาอย่างง่ายเพียงเพราะคนตัวเล็กนี่
            “ฟ้องคุณป๊าเลยนะแพมเพิร์สนี่มันแย่จริง ๆ ทำเกลขาแดงได้ยังไง”ผมยังคงบ่นไปเรื่อย ๆ ระหว่างอาบน้ำให้สเกล เด็กตัวน้อยร้องอ๊อแอ๊เอาขาตีน้ำเล่นไม่ต่างจากสกายเลยสักนิด
            “คิกคิกคิก”เสียงหัวเราะของลูกหมูทำเอาผมตลกไปด้วย
            “ชอบใจอะไรนักนะ? หึหึหึ”ผมหัวเราะ รีบอาบแล้วห่อผ้าเช็ดตัวอุ้มออกมาวางข้างสกายที่อาเสือยื่นของเล่นให้นอนกัดแล้ว
            “ดิ้น ๆ ๆ”ผมแกล้งขย้ำพุงให้เกลหัวเราะเอิ๊กอ๊าก
            “วันนี้กาวอยากทำอะไร?”อาเสือถาม
            “อืม ฝนตกแบบนี้แต่กาวก็อยากออกไปเที่ยวกับแฝด...ถ้ากลับกรุงเทพฯ ก็ไม่รู้ว่าต้องเจออะไรบ้าง กาวอยากใช้เวลาที่มีกับเค้าให้เต็มที่”ผมพูดตอนแต่งตัวให้เกล อาเสือยื่นมือมาบีบให้กำลังใจ
            “เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”เสียงอบอุ่นพูด ไม่รู้ว่าอาเสือคิดจะทำอะไรต่อไป อีกไม่กี่วันเรื่องจะส่งถึงชั้นศาลอาเสือกำลังดำเนินการฟ้องล้มละลายกับลุง ผมก็จะกลายเป็นคนเนรคุณในพริบตา
            “กาวไม่ต้องคิดอะไรแล้ว อาจะจัดการทุกอย่างให้มันถูกต้อง”
            “รวมทั้งเรื่องอาน้ำมนต์ด้วยรึเปล่า?”ผมถามเสียงเรียบ ในใจอดคิดถึงความรู้สึกเปราะบางตัวเองไม่ได้ อาเสือจะยังรู้สึกอะไรกับอาน้ำมนต์ไหมช่างเป็นความคิดที่น่ารังเกียจที่ผุดขึ้นมาท่ามกลางเวลาที่น่าลำบากใจอย่างนี้ ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว ยิ่งเป็นคนที่ผมรักมาก ๆ แล้วผมยิ่งจะเห็นแก่ตัวเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า
            “เกี่ยวอะไรกับเขา”อาเสือมองหน้าเอาใจ
            “ก็อาดูแลเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ”
            “อืม”อาเสือรับคำสั้นเกินจนผมหงุดหงิด ทั้งที่ทำหน้าบึ้งแต่เด็กแฝดก็ยิ้มและหัวเราะออกมาคล้ายให้กำลังใจ
            “หึหึหึ ลูก ๆ ดูหน้าคนขี้หวงแบบนี้ไว้นะครับ”อาเสือบีบหน้าผมเข้าหาแฝด
            “อื้ออออ ไม่ต้องมาจับเลย...นี่ ๆ คนแบบนี้ดูหน้าไว้นะ คนนิสัยไม่ดี”ผมฟ้องเด็กแฝดบ้าง
            “อาไม่ดีตรงไหน ออกจะแสนดีขนาดนี้”อาเสือยิ้ม
            “แฝดรู้ไหม...พ่อเคยตบแม่ด้วยนะตบแบบแก้มบวม....”ยังพูดไม่จบอาเสือรีบเอามือมาปิดปากแทบหายใจไม่ออก แฝดมองเราสองคนอย่างงง ๆ
            “จะรื้อฟื้นเรื่องเก่า ๆ มาทำไมกันนะ”อาเสือดุไปด้วยหัวเราะไปด้วย
            “อื้ออออ อื้อออออ”ผมพยายามดึงมือหนาออก พอหลุดได้ก็อุ้มเกลขึ้นมานั่งบนตักตามด้วยสกายอีกคน
            “โกรธอาอีกเหรอ”คนตรงหน้าทำเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะกดจูบที่ข้างแก้ม
            “ตอนนี้ไม่ทำแล้ว...กาวอย่าไปพูดถึงมันอีกได้ไหม กาวเองก็มีส่วนผิดอยู่”
            “อืม กาวไม่ได้ตั้งใจ”อาเสือหอมแก้มโชว์เด็กแฝดอีก คราวนี้ดูเหมือนเด็กสองคนจะไม่ยอมดิ้นลุกขึ้นจนเกือบล้ม อาเสือตีวงแขนกว้างคอยระวังกันพลาด
            “หวงแต่หม่าม๊าละนะ!! มาหาป๊าสักคนสิ”อาเสืออุ้มสกายไปนั่งตัก สงครามระหว่างเราเลยเริ่มต้นขึ้นเสียงหัวเราะดังลั่นบ้าน แต่สกายอยู่กับป๊าได้ไม่นานก็อยากให้ผมอุ้มอีก
            “แฮ่ก ๆ หม่าม๊าเหนื่อยแล้ว...ไม่เล่นละ”
            “แอ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ”แฝดไม่ยอม
            “เหอ ๆ”อาเสือแกล้งกระโจนเข้าใส่ทำให้แฝดกรี๊ดกร๊าดดิ้นหนีกันใหญ่ ผมเองก็หัวเราะสนุกสนานจนอาเสือลงมานอนลง แฝดเห็นปะป๊านิ่งไปเลยมองตาม ผมอุ้มแฝดนอนที่อกอาเสือทั้งสองคน
            “กาว...ขออาสักห้าคนนะ”
            “ห๊ะ????
            “มีให้อาอีกสามนะครับ”
            “พูดตลก!! ท้องนะอาเสือไม่ใช่เล่น ๆ ใครจะเลี้ยงไหว”
            “อาจะหาคนมาช่วยเลี้ยง เรื่องเลี้ยงไม่ต้องห่วงอาจะจัดการให้กาวดีที่สุด มีให้อาอีกเถอะนะ”พูดเป็นเล่นน่า ผมหัวเราะออกมา หอมแก้มแฝด
            “กาวอยากเลี้ยงเค้าให้ดีก่อน ทำไมถึงอยากมีอีกละ”ถามเสียงอ่อย อาเสือพูดเป็นเรื่องจริงจังขึ้นมาแสดงว่าต้องเป็นเรื่องที่คิดมาดีแล้ว
            “อาแก่ลงทุกวันนะครับ เวลาที่เหลืออยู่ก็อยากใช้ชีวิตให้มีความสุข แล้วเวลาที่ไม่มีอาอยู่ด้วยกาวจะได้มีเพื่อนอยู่เยอะ ๆ”คำตอบจากอาเสือทำให้น้ำตาแทบพุ่ง ลงไปนอนกอดอาเสือพร้อมลูก ๆ
            “เลือกแล้วใช่ไหมว่าจะไม่แก่ตาย...”ผมพูดไปไม่ได้คิด แต่อาเสือหัวเราะลั่น
            “พูดอะไรน่ะกาว!?”อาเสือขำจนลูกตกใจ รีบกอดปลอบทั้งคู่ใหญ่เลย
            “ก็อาเสือพูดเหมือนจะไปทำอะไรสักอย่าง”ผมตีอกหนา
            “อาก็จะอยู่กับกาวเนี่ยแหละ แต่ว่าอาอยากมีผู้หญิงอีกสักสองคน ผู้ชายอีกสักคน...เป็นเพื่อนเล่นกัน”
            “แค่แฝดสองคนกาวก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”
            “นะครับ ๆ หมดเรื่องแล้วอาพาไปปรึกษาหมอเลย”ผมเงียบไม่พูดต่อดีกว่า อาเสือจะเอาให้ได้เลยนับว่ามีปฏิธานอันแรงกล้ามาก ทีให้ช่วยอาบน้ำลูกละทำกลัว!
            “แฝดอยากมีน้องไหม”อาเสือถาม
            “แอ๊ ๆ ๆ”สองคนตอบรับเหมือนคุยเป็น ผมหัวเราะใหญ่เลย เป็นแบบนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว

            พี่กล้ากับมีนมาหาในอีกวันถัดมา ซื้ออาหารมาให้เราเต็มไปหมดเมื่อวานต้องกินมาม่าเพราะอาเสือหุงข้าวเละและดิบกินไม่ได้เลยเททิ้งเป็นอาหารให้นก
            “มีขนมปังด้วยยยยย”ถือล่อสเกลที่อามีนกำลังอุ้ม ส่วนสกายนั่งอยู่บนตักผมพยายามจะคว้ามือหยิบขนมปัง บอกตรง ๆ ว่าผมไม่ไว้ใจให้พี่กล้าอุ้มเพราะว่าเขาชอบแกล้งและทำเป็นเล่น จับแฝดโยนอย่างงี้เหวี่ยงไปเหวี่ยงมาอย่างงี้ ถึงแฝดจะชอบใจแต่มันก็สร้างความหวาดเสียวให้ผมไม่น้อย
            “แอ๊ ๆ”
            “อยากกินนะเนี่ย งั่มๆๆๆๆ”มีนแกล้ง
            “กินไม่ได้ ลูกยังเล็ก จุ๊ๆๆ”ผมกินขนมปังเล่น มีบัตเตอร์เค้กด้วยกินไปสองชิ้นอร่อยดี เด็กแฝดอยากกินเลยมองตามพอผมกินหมดก็ทำหน้าอึ้ง ๆ ตามประสาเด็ก
            “แงงงงง แงงงงงงงง”โดนขัดใจก็ร้องไห้แล้ว มีนยิ้มจาง ๆ
            “ร้องซะแล้ว”
            “ไอ้มีนแกล้งเด็กเหรอ?”พี่กล้าร้องถาม
            “ตลกเถอะ น้องจะกินขนมปังต่างหากพี่กาวไม่ยอมให้กิน”
            “กินได้ที่ไหนละ น้องเกลยังเล็ก”ผมแก้ต่างมองหน้าเด็กแสบที่ร้องไห้จ้า ปลอบยังไงก็ไม่เป็นผลจนอาเสือเดินเข้ามาหาและดุจนเกลร้องไห้แบบช้ำใจมาก
            “น้องเกลนิสัยไม่ดีเลย!!”ปะป๊าดุเสร็จก็อุ้มออกจากมีน ยิ่งดุยิ่งร้องผมเองก็ยังนั่งทานไม่เสร็จ แต่ได้มองตาม
            “ไม่ต้องโอ๋เลยนะ แบบนี้ต้องฟาดให้แหลก!!!!”พี่กล้าแกล้ง
            “ไปฟาดลูกพี่เถอะ!!!”ผมเสียงดังออกไป ยิ่งทำให้พี่กล้าหัวเราะ
            “กินนมอีกว่า นมอยู่ไหนมีนไปหยิบให้”
            “ในตู้เย็นอุ่นก่อนนะมีน เอาน้ำร้อนเทใส่แก้วแล้วแช่นมไปสักสองสามนาที”ผมร้องบอก เอาสกายไปวางบนเบาะนอนข้างกัน
            “ลูกหลับแล้วเดี๋ยวอาพาออกไปข้างนอก”
            “ไปไหน?”อาเสือไม่ตอบ
            “อาอยากพากาวกลับไปหาน้ำมนต์”ผมชะงักค้าง มองหน้าอย่างไม่เข้าใจอาเสือรีบประคองกอดมือและอธิบายว่าทำไมต้องไป
            “อาไม่เคยไปที่นั่นสักครั้ง คิดไว้ว่าถ้ากาวโตจะพากาวไป...เราไปด้วยกันนะ”คำชวนอย่างกับไปออกเดทแน่ะ ผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้ จนคนตัวโตเริ่มขมวดคิ้วบ้าง
            “อาพูดอะไรผิดไป?
            “นี่อากำลังชวนกาวออกมาเดทใช่ไหม?”พูดอย่างล้อเล่น ทำเอาอาเสือหัวเราะลั่น
            “เข้าใจคิดนะเรา!”ถ้าอยากให้มันคลี่คลายผมควรทำตัวสบาย ๆ กับเรื่องที่อาเสือกำลังจะจัดการ แม้ไม่อยากกลับไปอีก ไม่อยากให้อาเสือมองเค้า ไม่อยากรับรู้เรื่องราวที่เคยไล่หาคำตอบมาตลอด ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเชื่อใจคนตรงหน้า
            “อาเสือจะไม่ทำให้กาวเสียใจใช่ไหม?”ถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ อาเสือยิ้มรับ
            “ไม่มีวันครับ”
            ผมโยนความเชื่อใจไว้ในกำมืออาเสือ บอกไม่ได้ว่าทำไมถึงยอมรู้เพียงแต่ว่าถ้าไม่ใช่อาเสือ ชีวิตนี้คงไม่กล้าฝากไว้กับใครอีกต่อไปแล้ว
            “คนเก่งของหม่าม๊า...ขอพลังให้หม่าม๊าด้วยนะครับ”กระซิบบอกสองแฝดและกล่อมให้สองคนหลับไปเร็วไว
            มีนช่วยได้มากแต่พี่กล้าเหมือนจะไร้ประโยชน์ ผมอยากกราบไหว้ให้เลิกแกล้งมีนอย่างน้อยก็ตอนที่ยังต้องเลี้ยงเด็กแฝด จัดของเตรียมไว้ให้แฝดวางไว้ให้มีนทั้งผ้าอ้อมและน้ำอุ่น เด็ก ๆ ตื่นมาถ้าไม่เห็นผมจะชอบงอแงแต่ถ้าได้นอนเต็มอิ่มจะอารมณ์ดี ขอให้เป็นอย่างหลังเพราะช่วงนี้ใครจะอุ้มก็ได้ อาเสือเคยเจอแบบกรีดร้องช้ำใจมากจากแฝดมาแล้ว เอาไม่ไหวต้องให้ผมรับช่วงต่อด่วน
            “มีอะไรโทรมาเลยนะ อย่าลืมตื่นมาให้กินน้ำก่อน อย่าใส่แพมเพิร์สละ...ขาน้องเป็นรอยแดงเหมือนแพ้”ผมพูดยาว
            “ทราบแล้วครับ ๆ รีบไปรีบมาเถอะ”มีนบอก
            “ฝากด้วยนะกล้า...”อาเสือทำเสียงเหี้ยม พี่กล้าพยักหน้าเป็นงานเป็นการขึ้นมา แล้วเราสองคนก็มุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลที่ว่าเพื่อไปหาอาน้ำมนต์
            เขาเป็นเหมือนเดิม พูดเหมือนเดิมแบบที่เคยพูดกับผม เขายังจำอาเสือไม่ได้และนั่นทำให้ผมหดหู่เมื่อความกลัวจากครั้งก่อนทำให้อาเสือบอกให้ยืนอยู่ริมประตู มองจากมุมนี้เข้าไปกลางห้องถ้าอาน้ำมนต์ยังปกติคนทั้งคู่ก็จะสมกันที่สุด แต่คนที่เหมาะสมกันที่สุดอาจไม่ใช่คนที่รักมากที่สุดก็ได้ (คิดปลอบใจตัวเอง)
            อาเสือยืนเงียบไม่พูดอะไรอยู่นานสายตาเหมือนรู้สึกผิดอย่างที่สุด ผมอยากกอดปลอบแต่ทำไมได้เนื่องจากไม่อยากเดินเข้าไปตรงนั้น อาน้ำมนต์เหมือนคนพูดรู้เรื่องชั่วครู่แต่ก็กลับไปเป็นแบบเดิมอีก
            “อามีส่วนทำให้เรื่องมันผิด กาวรู้ใช่ไหม”อาเสือหันมาพูดกับผม ผมพยักหน้า
            “อายอมรับว่าอาก็อยากทำธุรกิจในตอนแรก ถ้าไม่มีอา...อาม่านของกาวคงจะทำอะไรหลาย ๆ อย่างไม่ได้ กว่าอาจะแก้ไขมันก็สายไปซะแล้ว”
            “กาวเข้าใจ”ผมแสดงสีหน้าเข้มแข็งให้คนตรงหน้า เราต่างก็ได้รับกรรมของตัวเอง เพียงแต่จะมาให้รูปแบบไหนอย่างไรเพียงเท่านั้น
            “อาเคยรักเขา”ผมกลั้นหายใจค้าง ฟังคำนี้ออกจากปากคนที่ตัวเองหวงมันรู้สึกแย่นะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาเสือคงได้เจ็บตัวหลังพูดไปแล้ว ผมคงอาละวาดบ้านพังแน่
            “แต่มันผ่านไปนานแล้ว”เสียงอาเสือแหบลง ผมค่อย ๆ เดินเข้าไปหาแล้วกอดคนร่างสูงเอาไว้
            “อาเสือทำดีที่สุดแล้ว แล้วตอนนี้กาวก็ภูมิใจกับอาเสือมาก”เป็นครั้งแรกที่เด็กบ้าอย่างผม อาจหาญให้กำลังใจราชสิงห์ตัวเขื่อง อาเสือยิ้มอบอุ่นจับมือผมเอาไว้
            “กาวโตขึ้นแล้ว”
            “อือ โตแล้ว”ผมตอบ เราจากที่นั่นมาและสัญญาว่าจะย้ายอาน้ำมนต์ไปโรงพยาบาลต่างประเทศ ถ้าหากอาดีขึ้นกว่านี้ โรงพยาบาลที่นี่ดีก็จริงแต่ก็รักษาตามสภาพและไม่มีผู้เชี่ยวชาญ
            “อาจะให้ช่วงโชติติดต่อญาติเค้า...บางทีคงต้องถึงเวลาปลดปล่อยอะไรหลาย ๆ อย่าง”อาเสือบอก
            “ก็ดี กาวหวงอาเสือนะ ไม่อยากให้อาเสือมองอาน้ำมนต์”
            “ฮ่าฮ่าฮ่า เมื่อกี้ยังชมว่าโตแล้วตอนนี้ทำไมเอาแต่ใจเหมือนเด็กต่อละ?”อาเสือยิ้ม
            “โตแล้ว หึงไม่ได้หรือไง????”ผมโพล่งออกไป จนอาตาลุกวาว
            “เหอ ๆ ๆ ๆ”สายตาร้ายกาจแบบนี้ทำให้ผมต้องเอามือดันหน้าอาเสือหนี
            “บอกลาอาน้ำมนต์แล้วกลับกันเถอะ กาวคิดถึงลูกจะแย่แล้ว”
            “ครับ ๆ”
            หลังจากนั้นเราก็จากที่นั่นมาอาเสือขับรถตรงกลับบ้าน ยังไม่ทันจอดรถดีมีนวิ่งออกมาสีหน้าเครียด
            “มีอะไรว่ะ?”อาเสือกระโดดออกจากรถทันทีที่จอดสนิท ผมก็ตกใจรีบวิ่งไปหาเช่นกัน
            “พะ พะ พี่เสือ...”
            “มีอะไรมีน????”อาเสือรีบถาม
            “ลูกกาวอยู่ไหน ลูก!?!?!?!??!?!?!”ผมถามออกไปด้วยสัญชาตญาณ วิ่งเข้าไปด้านในเห็นลุงกับลูกน้องสองคนกำลังเอาปืนจ่อหัวพี่กล้า เป็นภาพที่มองแล้วทำให้ใจหล่นหายไปไหนไม่รู้ คิดอยู่แต่ว่าลูก ๆ ๆ ๆ แล้วเด็กแฝดก็อยู่ตรงนั้นใกล้พี่กล้าและลุง
            “มากันแล้วเหรอ”อาเสือกับมีนวิ่งมาตามหลัง ผมแทบน้ำลายเหนียว ๆ ลงอย่างยากเย็น
            ลูกนอนหลับตาพริ้มกันอยู่ตรงนั้นไม่รู้เรื่องรู้ราว!!
            “ละ ลูก”ผมจะวิ่งเข้าไปแต่ถูกอาเสือกระชากกลับมา
            “ใจเย็น ๆ กาว”อาเสือร้องบอกแต่ผมหันไปจ้องหน้าอาเสือไม่พอใจ
            “ลูกกาว!!!!!!”ผมคราง อาเสือกับมีนล็อคตัวผมเอาไว้ ไอ้เชี่ย!?!?!?! ถ้าทำให้ลูกกูตกใจนะ!!!! ลุงก็ลุงเถอะจะไม่ให้ความเคารพอีกต่อไปแล้ว!!!!
            “ต้องการอะไร!?”อาเสือทำเสียงเข้มจ้องหน้าลุงนิ่ง
            “ผมมาไม่ได้การสร้างความเดือดร้อนอะไร แค่อยากให้คุณถอนฟ้องผมซะ”
            “คุณโกงบริษัท แถมยังค้าของผิดกฎหมาย ถึงผมไม่ฟ้องตำรวจเขาก็ดำเนินการต่ออยู่แล้ว”คนตัวสูงกำลังเจรจา พี่กล้าส่งสายตาล่อกแล่กคล้ายต้องการบอกอะไรบางอย่าง
            “ผมจะไม่ทำอะไรรุนแรง ไม่งั้นไอ้เด็กสองคนนี่...”สีหน้าเลือดเย็นจากคนตรงหน้าทำให้ผมร้องไห้น้ำตาพุ่ง
            “อย่าทำอะไรเขานะ!!!!!”กัดฟันพูดออกไป มีนใช้ทั้งตัวล็อคผมเอาไว้
            “ปล่อยดิว่ะมีน!”ผมหันไปด่าไอ้มีน
            “ใจเย็น ๆ พี่”มีนมันบอก
            “ว่าไงกาว จะบอกลาลูกแกเป็นครั้งสุดท้ายไหม?”ลุงเอามือเกลี่ยแก้มเกล ผมทนไม่ไหวสะบัดไอ้มีนหลุดวิ่งกระโดดไปข้างหน้า พุ่งตัวหาลุงก่อนใครจะรั้งไว้ทัน!!!
            “บอกว่าอย่าแตะ!!!!!”ผมกระโดดถีบลุงตัวลอยอัดข้างฝาเสียงดังโครมใหญ่ ปืนกระเด็นไปอีกทางพี่กล้าลุกขึ้นตัวสูงใหญ่ตบลูกน้องสองคนของลุงคว่ำอย่างคนระวังภัยไว้ก่อนแล้ว ไอ้พวกนั้นช้ากว่าเลยเสียงทีล้มตึงลงพื้น เสียงเกลกับกายตกใจตื่นกลัวร้องไห้จ้าเสียงดัง
            “แงงงงงงงงงงงงงง แงงงงงงงงงงง แงงงงงงงงงงงงงงงง”ผมไม่สนใครทั้งนั้น มองแต่สเกลสกาย
            “แฝด!
            “เพล้ง!!!!”อาเสือกระชากคนนึงแล้วโยนมันไปนอกบ้าน บานกระจกแตกละเอียด
            “มีนโทรเรียกตำรวจ!!!”พี่กล้าสั่ง มีนลุกลี้ลุกลนไปกดโทรศัพท์ ผมดึงเบาะเกลกับกายออกห่าง แต่ลุงพยายามจะวิ่งมาอุ้มลูกผม!!!
            “อย่านะ!!!!”สติขาดกระเจิงผมใช้ทั้งตัวโอบเด็กสองคนไว้
            “มานี่!!!!”อาเสือกระชากลุงไปต่อย ร่างกายก็ต่างกันมากแล้ว ลุงสู้อาเสือไม่ไหวหรอกปืนกระเด็นหล่นอยู่ตรงผม ผมหยิบมันขึ้นมา
            “หยุด!!!!!!!!!!!”ผมร้องสติเริ่มแตกไปแล้ว ลูกน้องอาเสือเพิ่งจะวิ่งโพล่งกันเข้ามาหน้าตาตื่น พาเห็นสถานการณ์ก็เริ่มจะเข้ามาช่วยจับลุง
            “หยุดดดดดดดดดด!!!!!!!!!”ผมกรีดร้องมือสั่น 
            “อย่ากาว!!!!!”อาเสือหันมาเห็นร้องตกใจ วิ่งมาแย่งดึงปืนไปจากมือผม พี่กล้าถีบไอ้ลูกน้องคนนึงให้ลูกน้องอาเสือจัดการแล้วเดินเข้าไปกระชากลุงล็อคไว้ไม่ให้ขยับตัว! 
            “กะ เกล กาย”ผมร้องใส่ลูกอยากย้ายลูกหนีแต่อุ้มสองคนไม่ไหว เด็ก ๆ ตกใจร้องไห้กันมาก
            “กาวใจเย็น ๆ”อาเสือยังพูดคำนี้อีกเหรอ!?!?!?!    
            “ไปเอาลูกก่อนนะใจเย็น ๆ เชื่ออานะครับ”ผมยอมถอยเข้าไปกอดเด็ก ๆ เอาไว้
            “รอตำรวจเถอะอย่าสร้างความวุ่นวายไปมากกว่านี้”พี่กล้าบอกล็อคตัวทั้งสามคนเอาไว้ ฝั่งเรามีคนเยอะกว่าแล้ว ทำให้ลุงกับลูกน้องไม่กล้าทำอะไรพี่กล้าล็อคตัวไว้ตลอดเวลา บรรยากาศมันตึงเครียดสุด ๆ แต่ไม่นานตำรวจก็มาพร้อมพี่หมวด
            “โชคดีที่ไม่เกิดเรื่องอะไรรุนแรง”อาเสือบอก โยนปืนให้พี่กล้า
            “ของปลอมนี่หว่า”พี่กล้าจ้องตาอาเสือและพูดคำนี้ออกมาก่อนจะหัวเราะ ผมรู้สึกแปลกแต่ไม่ได้สงสัยอะไร
            “มึงหลงกลลูกไม้ตื้น ๆ ได้ไงว่ะ ปล่อยให้มันเอาปืนจ่อหัวตั้งนานสองนาน”อาเสือทั้งบ่นทั้งด่า
            “โทษทีพี่ ผมไม่ทันมองให้ละเอียด...ไอ้มีนมันก็ทำอะไรไม่ถูกสั่นไปทั้งตัว”พี่หมวดกอดมีนเอาไว้หน้าซีด ผมกอดลูกไม่พูดกับใครสักคำ
            “ดีนะไอ้หมวดมาตั้งแต่เมื่อวาน ไม่งั้นแย่แน่ ๆ ไอ้สองตัวนี่ก็ทำอะไรอยู่ว่ะลูกกูร้องแหกปากไม่มีใครวิ่งมาสักคน”อาเสือกำลังอาละวาดหนัก
            “ขอโทษครับ”ลุงกับลูกน้องโดนจับไปแล้ว อาโชติ อานัยพร้อมลูกน้องกำลังเดินทางมา เชื่อว่าพี่พตคงรู้เรื่องแล้วไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีกไหม
            “แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!”ลุงบอกก่อนโดนจับออกไป ผมย้ายเกลกับกายเข้าไปในห้องไม่อยากคุยกับใคร อาเสือเองก็อยู่จัดการกับคนอื่น ๆ มีเพียงมีนที่เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนและคอยช่วยทำโน่นทำนี่ ยอมรับว่าตัวเองก็สั่นไม่น้อยกว่ามีน ทั้งสั่นทั้งโกรธจนแทบอยากจะฆ่าใครสักคนได้
            มันเป็นปืนปลอมจริงเหรอหรืออาเสือแค่พูดให้ผมสบายใจ เมื่อกี้ถ้าลั่นไกออกไป...คงจะไม่เกิดเรื่องสลดซ้ำรอยอีกทีใช่รึเปล่า
            คืนนี้มีหลายคนมาอยู่ที่บ้านทั้งเพื่อนตำรวจพี่หมวด และอาเสือยังโทรตามอาฐากับทามมาที่นี่ผมแทบจะไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไป อาเสือคุยงานกับคนอื่น ๆ จนดึกรอให้ผมกับลูกเข้านอนแล้วจึงย่องเข้ามา แต่ผมยังหลับไม่ลงกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่นาน
            “อาเสือ”เรียกเสียงเบา
            “ครับ?”อาเสือเดินเข้ามากอด “ลูกเป็นยังไงบ้าง”
            “ตกใจนิดหน่อยแต่มีนมาเล่นด้วยก็หายแล้ว อาโชติกับอานัยมารึยัง”
            “กำลังเดินทางมา คงใกล้ ๆ เช้า”คำตอบที่ทำให้ผมอุ่นใจพยักหน้าให้อาเสือ ตัดสินใจถามเรื่องปืนออกไปโดยไม่เก็บเอาไว้ค้างคาอีก
            “ปืนของจริงใช่ไหม?”ผมถามออกไปแล้วคอยสังเกตอาการของคนตรงหน้า
            “ของปลอมครับ...อย่าเครียดนะ”
            “ของจริง! น้ำหนักมันเหมือนกับที่อาเสือเคยพาไปเรียน”ผมบอกเสียงสั่น
            “จะจริงหรือปลอมแต่ไม่ได้มีเรื่องร้ายแรงอะไรเกิดขึ้น กาวไม่ต้องกังวลนะ”อาเสือกอดผมที่สั่นไปทั้งตัว
            “ถ้ากาวลั่นไกไปละ ถ้ากาวโง่อีกนิดเดียว”
            “ไม่เป็นไร ๆ กาวไม่ได้ผิด....กาวยังไม่ได้ฆ่าใคร ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น”อาเสือปลอบ
            “กาวกลัว...กาวเข้าใจแล้วทำไมอาน้ำมนต์ถึงช็อคมาก ถ้ากาวต้องเห็นใครสักคนล้มไปต่อหน้าต่อหน้ากาวเองก็คงไม่ต่างจาก...”
            “อาไม่ยอมปล่อยให้เป็นอย่างนั้นแน่ครับ วันนี้หม่าม๊าทำเพื่อลูกได้ดีมาก...ปะป๊าประทับใจมากนะครับ”เสียงอ่อนโยนร้องบอก อาเสือล็อคห้องไม่ให้ใครเข้ามาแล้วดึงผมเข้าไปแช่น้ำอุ่นด้วยกัน อาเสือกอดแนบชิดแบบนี้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก ผมนอนพิงอกหนาแต่หูก็คอยฟังเสียงเด็ก ๆ
            “อาแค่ฟ้องเค้าล้มละลาย...ส่วนเรื่องอื่น ๆ ที่เค้าทำอาอยากให้กาวทำใจ”อาเสือบอก
            “อาเสือเคยบอกว่าลุงทำเรื่องผิดกฎหมาย”
            “ไอ้พตด้วย...”
            “อืม...ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของตำรวจไปแล้วกัน กาวไม่อยากยุ่งอะไรกับเขาแล้ว”
            “แต่ไอ้พตคงโดนน้อยกว่าพ่อมัน ติดคุกไม่กี่ปีมันก็คงได้ออกมาแล้ว”อาเสือกัดฟันพูด
            “ต่อไปนี้เราจะไม่เกี่ยวกันอีกต่อไป อาเสือให้ข่าวไปเลยนะ...กาวไม่เอาแล้ว”ผมบอกแบบสุดจะทน ไม่ขอเกี่ยวข้องกับครอบครัวนี้อีก สิ่งที่เจอมันสุดจะช้ำถ้าลูกเป็นอะไรไปละก็ บอกได้เลยว่า...อาเสือได้มีเรื่องหนักให้ตามแก้แน่ ๆ
            “คนเก่งของอา”อาเสือกอดเอวแน่นไซร้ที่ซอกคอและพรมจูบเบา ๆ
            “จบเรื่องแล้ว อาขออีกสามนะ...อย่าลืม”
            “บ้าไปแล้ว”
            “สามคน...สามคน สามคน”เสียงนุ่มพยายามสะกดจิต จนผมหัวเราะออกมาได้
            “กาวง่วงแล้ว...ตัวเปื่อยแล้วเนี่ย”
            “สามคน สามคน สามคน”อาเสือยังไม่เลิกแกล้ง
            “อาเสืออออออออ”
            “หึหึหึหึ ฟอดดดดดดดดดดดดดด...สามคนนะครับ!”พูดจบแล้วพากันล้างตัวออกมานอนกับลูก อาเสือลงมานอนได้ไม่นาน ก็จูบแก้มผมแล้วบอกว่าจะออกไปคุยกับคนอื่นข้างนอกผมพยักหน้า ในเมื่อไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วตอนนี้
            นอนคิดถึงคำพูดอาเสือ สามคนเลยนะจะเอาจริง ๆ เหรอ?
            “บ้าชะมัด”พูดแล้วก็เขิน นอนกอดแฝดไว้
            “รอให้หนูโตอีกหน่อยแล้วกันนะแฝด มาพร้อมกันแบบนี้อีกม๊าตายแน่เลย”ผมครางหงุงหงิงกับแฝดคนเดียว นอนยังไม่ทันหลับ มีนเข้ามานอนเป็นเพื่อน สบายใจจึงหลับไปได้ง่าย ๆ เรื่องของพรุ่งนี้ค่อยคิดพรุ่งนี้แล้วกัน...





ขอบคุณที่อ่านและคอมเม้นค่ะ





2 ความคิดเห็น:

  1. สามคนยังไหวค่ะ กาว จัดไปเลยค่ะ ลูกจะได้โตทันกัน คึคึ

    ตอบลบ
  2. โดนอาเสือสะกดจิต สามคนๆๆๆๆ

    ตอบลบ