ตอนที่ 39
เดือนกว่าที่อยู่มาได้โดยไม่มีเสียงบ่นที่เคยชิน พักนี้ดูเหมือนอาโชติก็จะเครียดตามไปด้วย ส่วนอานัยไม่เจอตั้งนานแล้วไม่รู้เหมือนกันว่าไปไหน เช้าวันนี้สำรวจตัวเองที่หน้ากระจกท้องใหญ่กว่าเดิมขึ้นเยอะ สองสามวันที่แล้วไปตรวจตามหมอนัด ก็พบว่ายังไม่สามารถเห็นเพศได้ ผมละอยากจะลงไปดิ้นกับพื้นห้องตรวจ จะให้ลุ้นไปถึงไหนอยากรู้จะได้แล้วนะครับ
อาฐากับทามยังคงอยู่เป็นเพื่อน เพราะผมไม่สามารถอยู่คนเดียวได้จริง ๆ ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์แต่จิตใจนี่สิ อาฐาพาไปดูบ้านใหม่ที่ซื้อเป็นชื่อของทาม หลังสวยมากคงจะแพงมากอยู่เหมือนกัน ไม่ได้เจอเจ้าของตัวจริงเพราะเห็นคุณพ่อบอกว่าเขาย้ายไปอยู่เมืองนอกแล้ว อีกหลายปีกว่าจะได้กลับมา มีหลายส่วนที่อาฐาทาสีใหม่ ทำของเดิมให้เรียบร้อยกว่าเดิม มีสวนเด็กเล่นเล็ก ๆ สำหรับน้องจีนด้วย
และผมก็เพิ่งได้รู้ว่ามะนาวมันก็อยู่บ้านข้าง ๆ กันนี่เอง บ้านทั้งสองหลังมีรั้วเล็ก ๆ กั้น และมีประตูไปมาหาสู่กันได้ ที่เคยได้ยินน้องจีนพูดถึงพี่ม่อนก็คงจะหลานมะนาวแน่ ๆ วันที่ไปเห็นแต่แฟนไอ้นาวมัน ไม่เห็นมันกับหลาน
ผมอาบน้ำและเปลี่ยนชุดใหม่ที่ใส่สบายกว่าเดิม อาการปวดหลังเอวมีมาเรื่อย ๆ และตอนนี้เริ่มจะลามไปที่ขาแล้ว หน้าท้องตัวเองเป็นแตกลายน่าเกลียด เพราะสังเกตตัวเองทุกวัน เรื่องนี้ผมไม่ได้บอกใครให้รู้แม้แต่สุดาเพราะคงจะน่าอายมาก ลงมาข้างล่างเห็นทามกำลังดูทีวีกันทั้งแม่บ้านด้วย
“ตื่นเช้ากันจัง”
“อ๊ะ! พี่กาว!”ทามตกใจหน้าตาตื่น ผมมองหน้าทาม
“มีอะไรเหรอ?”
“เอ่อ.....”น้องเงียบ สายตาหลุกหลิกทำให้ต้องหันไปเอาคำตอบจากคนอื่น สุดาหัวไวกว่าใครรีบเดินมาเกาะแขนผม แล้วยิ้มน้อย ๆ
“วันนี้ฝนท่าจะตกหนักนะคะ คุณกาวลงมาไว”
“ให้ตกซะทีเถอะ กาวร้อนจะตายอยู่แล้ว...”
“ร้อนอะไรกันฮะ พี่กาวเปิดแอร์ซะเย็นฉ่ำระวังจะไม่สบายนะฮะ”ผมอมยิ้มให้กาว
“ก็พี่รู้สึกอึดอัด”
“เหมื่อยตัวเหรอฮะ”
“อืมประมาณนั้น แต่เวลาทามนวดให้พี่ ๆ ก็รู้สึกดีนะ”
“นวดเหรอฮะ?”
“อืม ตอนดึก ๆ น่ะ รบกวนทามอยู่เรื่อยเลย”ทามทำหน้างง แต่ยังคงยิ้มและคิดอยู่
“อ้าว รับหนังสือพิมพ์ด้วยเหรอ?”ผมเปลี่ยนเรื่องกำลังจะยื่นมือไปหยิบแต่สุดาคว้าไปก่อน
“เอ่อ”ผมจ้องหน้าทามกับสุดา
“สุดาจะเอาไปใช้งานค่ะ...ไม่ใช่หนังสือพิมพ์ปัจจุบัน”
“อ่อ วันนี้มีอะไรทานละ”
“โจ๊กร้อน ๆ ค่ะ รออีกสิบนาทีนะคะ”
“โอเค”ตอบรับแล้วเอนตัวพิงสบาย มีทามที่คอยเอาหมอนมารองหลังให้ ผมเลื่อนมือไปหยิบรีโมตมากดแต่มันไม่ติดเลยหันไปหาสุดา
“ทำไมไม่ติดละ!?”
“อ่อ พอดีดาวเทียมมันเสียอยู่ค่ะ...เมื่อคืนฟ้าลงสงสัยจะพัง”
“เฮ้ออออ ทำไมมีแต่เสีย ๆ นะ เซ็งที่สุด”ผมบอก สุดท้ายคว้าไอโฟนตัวเองขึ้นมานั่งฟังเพลง ทามก็ขอตัวขึ้นไปเอาน้องจีนลงมาข้างล่าง สุดาเข้าครัวไปแล้ว ทิ้งให้ผมนั่งคนเดียว
คิดถึงอาเสือ...คนบ้านั่นไม่โผล่หน้ามาให้เจอสักนิด!!! เรื่องทุกอย่างก็ดูจะเงียบ ๆ ไปด้วย คนในบ้านก็ปฏิบัติกับผมปกติ ไม่เคยเอ่ยอะไรถึงอาเสือให้ฟัง ผมกดโทรศัพท์โทรออกมาไอ้โรลทันทีที่นึกได้ว่าคิดถึงมันเหมือนกัน
“มึงโอเคเปล่า”ไอ้โรลถามเสียงรัว เช้าอย่างนี้มันยังตื่นมารับสาย
“เออ โอเค...นี่มึงตื่นมารับสายกูด้วย มหัศจรรย์ว่ะ!”ผมร้องอย่างตื่นเต้น
“หึหึ มึงโอเคก็ดีแล้ว...ข่าวดังขนาดนั้นกูคิดว่ามึงจะเป็นอะไรมากซะอีก”ผมเงียบ
“ข่าวอะไรว่ะ?”
“อ้าว!!! ข่าวมึงไง!!!! ที่ดังๆ ตอนนี้อ่ะ!!!!”ไอ้โรลพูดแต่ไม่มีความกระจ่าง ผมกดตัดสายมันก่อนจะใช้โทรศัพท์ตัวเองเข้าเน็ต ก็พบว่า Wifi ของที่บ้าน ก็ถูกตัดไปด้วย แต่ไม่มีไร...ผมมีสัญญาณอินเตอร์เน็ต 3G เพิ่งสังเกตว่าหลายวันมานี่ตัวเองไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ เลย
“นักธุรกิจใหญ่ สรนัฐ สุรคนางค์กุล ผู้บริหารบริษัทในเครืออาณาจักร WG ออกมายอมรับ กำลังจะเป็นพ่อคน โดยยังไม่เปิดเผยแม่ของลูก”
“ลุ้น 24 ชม. ใครคือภรรยาไฮโซสรนัฐ”
“ข่าววงใน แม่ของลูกอาจเป็นหลานของตัวเอง!!!!!!”
“คุณสรนัฐออกมายอมรับ ข่าวเสีย ๆ มีผลกระทบต่อหุ้นบริษัท WG”
“ที่ปรึกษาบริษัทและผู้บริหาร ร่วมกันลงชื่อให้คุณสรนัฐออกมาแถลงข่าว เพราะมีผลต่อภาพลักษณ์บริษัท”
นอกนั้นก็เป็นข่าวเสีย ๆ ทั้งนั้น ผมนั่งไล่อ่านแล้วน้ำตาก็ไหล คนบ้าหายไปเพราะข่าวนี่หรอกเหรอ หรือว่าที่อาโชติอานัยหายไป เพราะเกี่ยวกับบริษัทด้วย!? ไม่จริงสักหน่อย...ผมไม่ใช่หลานแท้ ๆ ของอาเสือ คนพวกนั้นเอาเรื่องบ้า ๆ แบบนี้มาโจมตีได้ยังไง!!!!
ความร้อนใจทำให้ต้องวิ่งไปหาสุดา ทุกคนในครัวต่างทำหน้าตกใจ ก่อนจะกรีดร้องออกมาเพราะผมดันวิ่งด้วยความลืมตัว
“คุณกาว!!!!!”พี่อูร้องออกมาคนแรก
“วิ่งทำไมคะ!!!!”
“อาเสืออยู่ไหน ไอ้บ้าอาเสืออยู่ไหน!!!!! ไอ้บ้า...คนบ้าอยู่ไหน!!!!!!”ร้องถามลั่นบ้าน ทามอุ้มน้องจีนลงมาพอดี
“ใจเย็น ๆ นะคะ”สุดาเข้ามากอดปลอบ
“ข่าวขนาดนี้ ยังกล้าจะปิดกันอีกเหรอ”ตัดพ้อออกไปอย่างน้อยใจที่สุด
“คุณท่านไม่อยากให้คุณกาวเครียดค่ะ อย่าโกรธคุณท่านไปเลยนะคะ”
“แล้วเขาไปไหน”ถามออกไป
“เอ่อ”
“อย่าโกหกกันนะ!!!!”
อาฐาเดินลงมาท่าทางสุขุม ก่อนจะจิกสายตาด่าคนอื่น ๆ ในห้องครัว แม่บ้านทั้งหลายถอยกรูดกันออกไป ทุกคนรู้กันหมดแล้วสินะ
“เอะอะอะไรกาว”
“อาฐารู้ใช่ไหม เกิดอะไรขึ้นกับบริษัท?”
“อาเสือกำลังจัดการทุกอย่างให้ดีขึ้นกาวไม่ต้องห่วง”
ส่งสายตาไปให้อาฐา จะไม่ห่วงได้ยังไง...
“มันไม่ล้มง่าย ๆ หรอกน่า”
“แต่ว่า....”
“เชื่ออาสิ มันไม่ตายง่าย ๆ หรอก”ผมเงียบทันที อาฐาก็เดินเข้ามากอด
“วางใจมันนะ”
ทั้งที่บอกมาแบบนั้นแต่ผมยังไม่รู้สึกไม่สบายใจมาก ๆ ตอนเที่ยงของวันหลังจากที่อาฐาไปทำงานและทิ้งให้ทามดูแลผมอยู่ น้องจีนหลับ ทามก็หลับ...สุดาและคนอื่น ๆ ดูจะละเลยผมไปชั่วขณะหนึ่ง ผมเดินวน ๆ ไปดูสมหมายที่กำลังเดินผ่านต้นสวนหน้าบ้านเข้าไปยังหลังบ้าน และค่อย ๆ เดินออกมาโดยไม่มีใครเห็น
กว่าจะถึงหน้าปากซอยก็เล่นเอาเหงื่อตก โบกแท็กซี่ไปที่บริษัทใหญ่ทันที!!!!
เมื่อก้าวแรกลงจากรถ คนมากมายเดินผ่านผมไป แต่ทันทีที่พาร่างตัวเองไปยืนอยู่ใจกลางห้องกว้าง ก็ต้องพบว่า มีเสียงซุบซิบอยู่โดยรอบ หลายคนมองมาโดยมีสายตาตั้งคำถาม คนเริ่มจะรายล้อมเยอะขึ้น จนยามต้องมากั้นคนเหล่านั้นออกไป แน่นอนว่า...ต้องมีนักข่าวอยู่เต็มไปหมด
“คุณคือคุณกรินทร์ใช่ไหมคะ”คนแรกยื่นไมค์ออกมา คนที่สองสามสี่ห้าก็เอาไมค์จ่อปากเร็วไม่แพ้กัน ผมตกใจเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทั้งกล้องทั้งไฟที่มาส่องหน้า ทำให้เบลอไปชั่วขณะ!
“ตามข่าวบอกว่าคุณมีความสัมพันธ์กับคุณสรนัฐ ซึ่งเป็นอาของตัวเองจริงไหมคะ?”
“คุณท้องรึเปล่าคะ?”คำถามมากมายพรั่งพรูเข้ามา จนผมตาลายตอบไม่ถูกเนื่องจากไม่ถูกเว้นระยะให้ตอบ เลยยืนอึ้งทำหน้าเอ๋อ ๆ ออกไป
“ช่วยตอบคำถามด้วยค่ะ”
“คิดยังไงกับที่มีการขายหุ้นออกไปหลายส่วนคะ”
“เรื่องนี้จะดำเนินต่อไปยังไงครับ”
“ท้องกี่เดือนแล้วครับ?”คำถามมากมายังมาไม่หยุด คนเบียด ๆ กันเข้ามา ไม่มีใครสักคนที่จะมากันคนพวกนี้ออกไปจากผมได้เลย
มือเท้าเริ่มชา หัวสมองเบลอ แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไปหมด....
“กาว...”เสียงทุ้มเรียกอย่างอ่อนโยน แค่เสียงก็ทำให้น้ำตาไหลได้แล้ว
“เป็นอะไรไหม อาจะไปเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด!”คนเดิมพูดและจับมือผมไปจูบอย่างทะนุถนอม แววตาอ่อนลงมากกว่าที่เคยเห็น แต่ก็แข็งกร้าวเมื่อหันไปมองคนอื่นในห้อง ผมกวาดสายตามองทีละคนเห็นอาโชติ อานัยและลูกน้องยืนออกันอยู่เต็ม แต่ไม่เดินเข้ามาใกล้
“นะ น้ำ”คอแห้งเหลือเกิน อาเสือขยับตัวอย่างรวดเร็ว
“น้ำเหรอ...”น้ำเปล่าถูกส่งให้ได้ดื่ม ผมจะลุกขึ้นแต่ร่างกายไม่ขยับได้อิสระตามที่ใจคิด
“อย่าเพิ่งขยับ...นอนก่อนเถอะ”อาเสือเป็นคนเดียวในห้องที่ส่งเสียง ผมนอนลงอย่างที่บอกเพราะเนื้อตัวเมื่อยมาก มีเวลาพิจารณาอาเสือเต็มตา ร่างสูงมีดวงตาอิดโรยและหนวดเคราก็ขึ้นเต็มหน้า
อย่างนี้ไม่ชอบเลย!!!!!
“เกลียด!”กระแทกเสียงออกไป อาเสือผลุบตาต่ำลง
“อาขอโทษ”
“บอกว่าเกลียด”
“อารู้แล้วอย่าย้ำนักเลย”
“เกลียดอาเสือที่สุด!”
“อย่าร้อง”สิ้นคำนั้นผมร้องไห้ออกมา อาเสือเข้าโผกอดและคอยปลอบอยู่ตลอด
“มีเคราบ้าน่าเกลียด!!! น่าเกลียดที่สุด!!!!”ผมพูดด้วยน้ำเสียงติดจะเกรี้ยวกราดเล็กน้อย อาเสือยกมือลูบคางและหนวดเคราที่ขึ้นเต็มหน้า เนี่ยเหรอท่านประธานบริษัทใหญ่ทำไมปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้!!!
“อย่ามาใกล้เลยนะ! กาวเกลียดไม่ชอบ!!!!”
“งั้นเดี๋ยวอาจะไปโกน”อาเสือไม่ยอมปล่อยมือ ผมหันหน้าหนีไปอีกทาง
“เอ่อ นายครับ...นักข่าวแห่มากันเต็มเลยครับ”อาเสือทำตาลุกวาวและนิ่งไปพร้อมกันจ้องหน้าผม
“ไม่เป็นไรนะ...อาจะจัดการเอง อาฐากำลังมา”อาเสือไล่คนอื่นออกนอกห้อง ให้อาโชติจัดการกันคนออกและเปิดประตูด้านหลังเอาไว้ เพราะคนเยอะมาก...ทำให้อานัยต้องไปช่วยอีกแรง
อาเสือเตรียมจะอุ้มผมขึ้น ใกล้กันแค่นี้ทำให้ผมเห็นดวงตาอิดโรยจากคนตรงหน้า อาจไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่นอนไม่หลับหรือกังวลใจ อาเสือเองก็คงไม่ต่างกัน ยิ่งเรื่องมีผลกระทบต่อบริษัทอย่างนี้แล้วด้วย คงจะเครียดมากกว่าเดิมหลายเท่า
“ไม่ไป”ผมขืนตัวไว้
“อาฐากำลังมา...กาวไม่ต้องกลัวนะ”อาเสือปลอบ
“บอกว่าไม่ไปไง...”
“กาว นักข่าวกำลังทยอยมาที่นี่เยอะเลย”
“บอกสิว่าหายไปไหนมา!!!!!”
“..........................................”
“ถ้าไม่ตอบไม่ต้องพูดกันอีก”ผมใช้ไม้ตาย อาเสือทำหน้าหนักใจ
“อานอนที่โรงแรม”
“ทำไม?”
“.............................................”
“ทำไม!”
“อามีเรื่องต้องจัดการ...เลยไม่อยากเข้าบ้านดึก ๆ แล้วกาวก็ต้องมีสุขภาพจิตที่ดีกว่านี้ด้วย”
“ไปแบบไม่คิดเลยนะว่ากาวจะเป็นยังไง”ตัดพ้อน้ำตาไหล อาเสือก็เช็ดออกให้
“อาขอโทษนะครับ บางทีถ้าไม่มีอา...กาวจะได้อารมณ์ดีขึ้นบ้าง”
“ไอ้คนบ้า! สารเลว!!! ทิ้งกาว!!!”
“อาไม่ได้ทิ้ง”เสียงแหบทุ้มเอ่ยแววตาเศร้า
“แต่ก็ไม่เคยกลับมา ฮึก...”
“อาคิดว่ากาวอาจจะยังไม่อยากเห็นหน้าอา อาก็เลย...”
“ฮึก ไอ้คนบ้า!!!!”
“ขอโทษครับขอโทษ อาผิดไปแล้วทุกเรื่อง...อาขอโทษ”
“ข่าวออกว่ามีผลกระทบกับหุ้นบริษัทจริงรึเปล่า?”
“ไม่จริง..”ตอบเสียงเบา
“จริงไหม!!!!”
“กะ ก็มีบ้าง...แต่เชื่อสิว่าอาจัดการได้”
“คิดจะบอกอะไรกันบ้างไหม ถ้ากาวไม่มานี่...คิดจะบอกอะไรให้รู้บ้างรึเปล่า ฮึก”
“.........................................”เงียบอีกหน
“ว่ายังไง”
“กาวต้องดูแลลูก ทำตัวเองให้สบายอย่างเดียวก็พอ”
“งั้นเลิกกันไหม...จะได้ไม่ต้องมาห่วงคาราคาซังกันแบบนี้ เอาบ้านกาวคืนมากาวจะย้ายออก แล้วเราไม่ต้องติดต่อกันอีก อาจะได้ทำอะไรที่อาอยากทำ...”
อาเสือเหมือนช็อคไปกะทันหัน ก่อนน้ำตาจะไหลลงมาอาบแก้มสองข้าง ผมก็เสียใจที่พูดไปแบบนั้นแต่ก็ต้องพูด ในเมื่อให้อยากให้รู้หรือห่วงอะไรกันก็เลิกกันไปเลย ตัวเองเสียใจก็ขอให้เสียใจแค่ครั้งเดียว ส่วนสองคนในท้องก็พร้อมจะดูแลเขาอยู่แล้ว อาเสือจับมือผมไว้แนบแน่น
“อย่าทิ้งอา...”
“คุณทิ้งตัวเองต่างหาก”ผมเถียงออกไป
“อารักกาว”
“แต่ก็ไปเดินกับผู้หญิงคนอื่น”
“อาไม่ได้มีอะไรกับเขา...ที่กาวเห็นวันนั้นกาวก็ได้ยินว่าอาปฏิเสธเขาไปแล้ว”
“กาวไม่ได้ยิน”
“กาว”อาเสือคราง
“กาวจะไปหาอาฐา จะขนของออกจากบ้านตอนนี้เดี๋ยวนี้!!!!!”
“กาว!”
“อย่าให้คนไปป้วนเปี้ยนให้กาวเห็น อย่าให้คนสะกดรอยตาม แล้วอย่ามาวุ่นวายอะไรกัน...!!!!”
“ไม่ อาไม่ยอม!!!!”
“มีสิทธิ์อะไรจะมาไม่ยอม ในเมื่อคุณออกจากบ้านไปก่อน...ทิ้งกาวกับลูกไว้ได้ยังไงกัน ฮือออออ”
“อายอมแล้ว...ทุกอย่าง ยอมหมดแล้ว...อย่าไปจากอาเลย”อาเสือร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้ม ปากพร่ำว่าอย่าทิ้งอาเสือไป คนเลว!!!
“อากำลังจะแถลงข่าวเรื่องกาว เรื่องลูก....อาเตรียมการไว้หมดแล้ว”ผมตกใจนิดหน่อย
“แต่บริษัทกำลัง....”
“มันจะไม่เป็นอะไร ข่าวซาหุ้นก็กลับมาดีได้เหมือนเดิม กาวไม่ต้องห่วง”ผมยกมือเช็ดน้ำตาให้อาเสือ คนที่แข็งแกร่งที่สุดมีน้ำตาง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง...ไม่ชอบเลย!!!
“อยู่กับอานะ...”เขาคว้ามือผมไปจูบแล้วจูบเล่า
“แล้วความปลอดภัยกาวกับเค้าละ?”
“กาวจะทนได้รึเปล่า...ถ้าหลังจากนี้อาจเป็นที่จับตามองมากขึ้น”อาเสือถาม
“คุณจะให้ผมทนงั้นเหรอ!?!”
“อาจะจัดการให้ดีที่สุด เชื่อใจอาไหม?”ตอบไม่ตรงคำถาม...
“ไม่เชื่อ”อาเสือถอนหายใจ
“อย่าไปจากอา อาสัญญาว่าจะดูแลกาวได้ดีที่สุด”
“ด้วยการทำแบบที่ผ่านมางั้นเหรอ รู้ไหมผมเจ็บแค่ไหน!!!!”
“จะไม่มีอีกต่อไป...อาสัญญา”
“จำคำพูดไว้แล้วกัน”ผมบอกคำสุดท้ายออกไป เจ็บแต่ก็อยากลองเสี่ยงดูอีกสักครั้ง ถ้ามันจะเลวร้ายกว่าที่เป็นผมว่าผมก็พร้อมจะยอมเจ็บปวด ยกมือลูบหน้าท้องที่นูนออกมา
ส่งความเข้มแข็งให้หน่อยนะ....
อาเสือจูงมือผมตามไปเรื่อย ๆ จนถึงห้องโถงขนาดใหญ่ ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปก็มีแสงแฟลชจากทั่วสารทิศกระแทกตา มันเยอะมากมายจนน่าเวียนหัว แล้วเสียงฮือฮาก็อื้ออึงดังทั่วห้องไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ตัวผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ทั้งหลับตาและหยีตาสลับกันไปมา อาเสือคว้าเอวมาเดินข้าง ๆ แล้วยกมือปิดหน้าผมเอาไว้ ก่อนจะพาไปนั่งบนโซฟาตรงกลาง
ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่ผมได้มองไปรอบห้อง เห็นอาฐากับทามที่อุ้มน้องจีนยืนอยู่ข้างเวที ทั้งที่เพิ่งเดินผ่านมาจากตรงนั้นแท้ ๆ กลับมองไม่เห็น อาฐายิ้มให้กำลังใจ ส่วนหน้าเวทีก็ไม่นักข่าวหรือใครไม่รู้ยืนออกันเต็มถือไมค์ กล้อง แล้วก็กล้องตัวใหญ่ ๆ
คนเยอะทำให้ห้องนี้อากาศไม่พอ เพราะผมหายใจไม่สะดวก หันไปมองอาเสือที่จับมือผมไว้ไม่ปล่อย
“วันนี้นายสรนัฐ สุรคนางค์กุล ประธารกรรมการบริษัท WG จะขอแถลงข่าวเรื่องที่ว่าผมกำลังจะมีลูก ใช่ครับ...ผมกำลังจะมี และภรรยาของผมเป็นหลานของผมเอง...นั่นก็ใช่”
เสียงฮือฮาและแสงแฟลชหนักกว่าเดิม ผมหันมองหน้าคนพูด
“แต่กาวไม่ใช่หลานแท้ ๆ ของผม ผมเชื่อว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิดศีลธรรมอย่างแน่นอน”
“ไม่ทราบว่าท้องกี่เดือนแล้วคะ?”
“หกใกล้จะเจ็ดแล้วครับ”อาเสือตอบ
“แล้วหุ้นส่วนคนอื่น ๆ ว่ายังไงกันบ้างคะ”
“ยังไม่ได้คุยครับ”อาเสือตอบคำถามเร็วมาก และคำตอบไหนที่ส่วนตัวทั้งเรื่องผมและเรื่องเด็กในท้อง อาเสือก็ปัดผ่าน เลยไม่มีใครกล้าถามอะไรล้วงลึกมาก ผมมองทุกอย่างเซ็ง ๆ ก่อนจะหันไปเห็นพี่พตอยู่ด้านหลังสุด แล้วเขาก็เดินออกไปสีหน้าเครียด ๆ สงสัยจะโกรธแน่เลย
“ต่อไปนี้ถ้าใครอยากได้ข่าวให้มาถามผมได้ตรง ๆ และขอความเป็นส่วนตัวให้ภรรยาผมด้วย ขอบคุณครับ”ตัดบทได้น่าทึ่งมาก นักข่าวรุมถามอะไรไม่รู้เยอะแยะ...แต่อาเสือก็คว้ามือผมลุกเดินออกมาอย่างรวดเร็ว คนอื่น ๆ ก็เดินออออกมาตาม อาฐาเอาเสื้อสูทสีเข้มมาคลุมไหล่ให้
“กาวเหมือนจะเป็นลม...”ผมบ่นเล็กน้อย มือยังติดกับอาเสืออยู่ไม่ปล่อย อาฐาหันมาอมยิ้ม
“อย่าเพิ่งเป็นนะ...ทนไว้ก่อน”
หลังจากนั้นเวลาก็เหมือนจะวิ่งเร็วขึ้น โดนลากไปทางนั้นทีทางนี้ทีโดยอาเสือ เข้าพบหุ้นส่วน ที่ปรึกษา และคนตำแหน่งใหญ่ ๆ ที่ต่าง ๆ คล้ายจะเปิดตัวผมให้รู้จัก
“กาวไม่ไหว...อยากอ้วก”ผมบอก และก็อาเจียนออกมาจริง ๆ
“กูว่ากาวไม่ไหวแล้ว”อาฐาบอก
“กาวครับ...อีกสองที่ก็เสร็จแล้ว พตท.คนนี้เขามีพระคุณกับอามากไม่ไปไม่ได้นะ”
“อือ”ผมบอก นอนดมยาดมบนรถตู้ที่อาฐาจัดมารับ
“กับอีกคนเป็นนักธุรกิจที่อานับถือมาก...ต้องไปวันนี้เลย เพราะข่าวคงออกไปแล้ว”
“อือ”
“พี่กาวหน้าซีดมากเลย เหนื่อยเหรอฮะ”ทามเอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้
“น้องจีนสงสาร”พี่ฐายิ้มและหยิกปากน้องจีน
“อย่าเพิ่งพูดแจ้ว ๆ เลยครับ พี่กาวเวียนหัวเห็นไหม”
“น้องจีนจะบีบนวดเงียบ ๆ”แล้วน้องจีนก็บีบแขนให้ผมจริง ๆ แรงเท่ามดแต่ความจริงจังหนักเท่าช้าง ทำเอาต้องยิ้มออกมา
“เหนื่อยหน่อยนะ...”
ไปแนะนำตัวกับคนที่ว่าสองคน เขาช่วยอาฐากับอาเสือคุยอยู่นาน จนอาเสือขอตัวกลับ...ถึงบ้านได้ก็แทบตาย อาเสือบอกให้ผมระวังตัวให้มากขึ้น
“งั้นคุณก็ช่วยระวังตัวเองจากผู้หญิงเก่า ๆ ของคุณเหมือนกัน”ผมบอก
“โอเค หยุดเรียกอาว่าคุณสักที”
“อย่ามาบังคับ”ทำหน้านิ่ง
“ครับ ๆ”
“ไปโกนหนวดด้วย...หน้าแย่ชะมัด!!! ทุเรศ!!! ไม่โกนไม่ต้องเข้าใกล้เลยนะ!!!!”
COMMENT PLEASE
แถลงข่าวแล้ว จะเป็นไงต่อเนี่ยะ รอคลอดก่อนก็ไม่ได้ อันตรายรอบด้าน กาวก็ดื้อเกิ้นน นั่งแท็กซี่ออกมาคนเดียว
ตอบลบเหมื่อย. น่าจะเป็น เมื่อย นะ
ตอบลบมีวันไหนบ้างที่จะไม่ทะเลาะกัน
ตอบลบเอาใจช่วยนะทุกคน
ตอบลบ