ตอนที่ 37 สนุกสนาน...
อาฐามาอยู่ด้วยตั้งสองอาทิตย์ ทั้งที่ซื้อบ้านไว้แล้วแท้ ๆ แต่ก็อุตส่าห์มาอยู่ด้วย กลัวผมเหงาและอยากให้คุ้นเคยกับทามและน้องจีน ทามดูมุ้งมิ้งน่ารักและทำอะไรก็จะเกรงใจคนอื่นเสมอ อย่างเช่นจะชอบต้มขวดนมให้น้องจีนเอง ทำอาหารเอง และบางครั้งก็ซักผ้าเองด้วย ผมอมยิ้มคอยดูกิจกรรมที่ทามสรรหามาทำทั้งวันไม่เบื่อเลย
การรออาเสือกลับจากที่ทำงานทุกวันจึงไม่เป็นเรื่องน่าเบื่ออีกต่อไป
ส่วนอาฐาก็ยังเข้าบริษัทปกติ แต่ก็ไม่ทุกวันอย่างเช่นอาเสือ เพราะของอาฐามีญาติคนอื่น ๆ ช่วยดูแลกิจการหลายคน ช่วงอาทิตย์นี้เลยตัวติดกับทามและน้องจีนเป็นพิเศษ
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละฮะ”ทามถาม ผมเอนหลังพิงโซฟาไม่สบายเลย พยายามหามุมที่ตัวเองนั่งถนัดอยู่
“ปวดหลัง”บอกออกไป ทามก็รีบเดินมาถึงตัว ผ่านน้องจีนที่นอนระบายสีอยู่ที่พื้นแล้วเอาหมอนมารองหลังให้
“ปวดมากเหรอคะ...หน้าพี่กาวไม่ดีเลย”
“ก็ปวด ตอนนี้ปวดไปจนถึงแผ่นหลังแล้ว”
“ทามเรียกพี่สุดาให้ไหมฮะ”
“ไม่ต้องหรอก”ผมหลับตาลง ทามก็นวด ๆ ให้ น้องจีนเห็นทามทำแบบนั้นเลยเดินมาดูผม
“คุณพ่อทำอะไร”
“นวดให้อากาวครับ...”
“อากาวเป็นอะไร”น้องจีนถามซื่อ ๆ จนผมต้องยิ้มออกมา
“อากาวปวดหลัง น้องจีนระบายสีเงียบ ๆ นะ อากาวจะรำคาญ”ทามบอก
“ครับ”รับคำแต่นั่งนั่งกับที่ ผมลูบแก้มน้องจีน
“น่ารักจัง เลี้ยงยังไงถึงจะได้แบบนี้นะทาม”
“แสบจะตายพี่กาว ดื้อเงียบ...และก็เอาแต่ใจที่สุด”
“แบบนี้พูดรู้เรื่องดีแล้ว เนอะน้องจีน...โอ๊ยดูทำหน้าน่ารักมาก”ผมยิ้มออกมา น้องจีนก็แยกยิ้มเอาใจอีก
“คริคริคริ ทำหน้ายิ้มหวานให้อากาวดูหน่อย”ทามบอก น้องจีนยิ้มหวานน่ารักสุด ๆ
“ร้องไห้”
“แง ๆ”
“โกรธ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”ผมหัวเราะออกมา น้องจีนเกร็งมือทำตัวสั่น
“หน้าคุณป๊าเครียด”
“ฮ่าฮ่าฮ่าาาาาาาาาาาา”หัวเราะลั่นเลยคราวนี้ เด็กตัวเล็กพยายามทำคิ้วขมวด แต่ดูยังไงก็น่ารักอยู่ดีจนอดเอามาหอมแก้มไม่ได้
“น่ารักที่สุด”เอ่ยชม น้องจีนโผเข้ามากอด
“โอ๊ยยยยย หลงเลยนะเนี่ยทาม”ทามอมยิ้ม
“ยกให้เลยเอาไหมฮะ”
“จริงรึเปล่า??? พี่เอาจริง ๆ นะ”
“แลกกับเด็กแฝดดีไหม?”
“โนววววววว”ผมรีบบอก จนเราหัวเราะออกมาพร้อมกัน
อาฐาเดินถือขนมเข้ามาให้น้องจีน พอเห็นอาฐาน้องจีนก็จะลุกขึ้นแล้วค่อย ๆ เก็บของที่ตัวเองทำค้างเข้าที่อย่างช้า ๆ และเดินมารับขนมไปทาน ผมมองดูแล้วแปลกใจก่อนจะยิ้มออกมา
“อีกหน่อยกาวก็ต้องสอนให้ลูกทำอะไรให้เป็นระเบียบแบบนี้เหมือนกันนะ”อาฐาลูบผมเบา ๆ
“ฮะ กาวก็ไม่รู้จะทำได้รึเปล่า...ตอนนี้เริ่มรู้สึกกลัวแล้วด้วย”
“กลัวอะไร?”
“ก็กลัวตอนคลอดมันจะเป็นยังไง...”
“เดี๋ยวทามเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะฮะ”
“เข้าไปได้เหรอ”ผมหันไปถามทาม
“ได้สิ เดี๋ยวอาบอกหมอให้”อาฐาบอกแล้วกอดผมเอาไว้ น้องจีนนั่งหยิบขนมทานไม่สนใจใครเลย แก้มป่องค่อยเคี้ยวและพยายามไม่ให้มีเศษขนมหล่นด้วยการเอามืออีกข้างรองเศษขนมเอาไว้
“น่ารัก นี่เพ้อน้องจีนเลยนะเนี่ย”ผมร้องบอก นั่งไม่นานนักก็ต้องลุกเดินเสียบ้าง ทั้งสามคนคอยอยู่เป็นเพื่อนและเดินเล่นด้วยกัน อาฐาอุ้มน้องจีนตอนถึงกรงงู เห็นไอ้น้ำตาลยังนอนอยู่ ไม่ไกลมีสมหมายกำลังไสไม้ทำที่นอนหมา อาฐาเดินไปดูใกล้ ๆ
“ให้อาหารมันรึยังสมหมาย?”อาฐาถาม
“ให้แล้วครับ”
“มันกินอะไรฮะ”น้องจีนถาม
“ก็กินไก่ครับ อาทิตย์นี้ให้แล้ว...ต้องรออาทิตย์หน้าเลยครับ”
“หืม...น่ากลัว อาว่าเอาไปปล่อยเถอะ”
“ลูกก็กลัว”น้องจีนเอามือประสานไว้ที่อกแล้วดิ้นเล็ก ๆ
“ไม่เอา กาวชอบ!”ผมทำหน้างอ รู้สึกว่ามือทามที่เกาะอยู่ที่แขนจะเกร็งขึ้นเล็กน้อย
“อาว่ามันไม่ดีเลย ต่อไปกาวก็จะมีน้องแล้ว...”
“อาฐาอย่ามายุให้กาวปล่อยมันไปซะให้ยาก กาวรักมัน”
“อารู้...แต่ว่าต่อไปกาวจะมีน้อง สัตว์อันตรายไม่ควรมีไว้ในบ้าน ถ้ากาวไม่อยากปล่อย...ก็บริจาคให้สวนสัตว์ก็ได้”
“แต่กาวเลี้ยงมันมานานแล้วนะฮะ”
“เดี๋ยวให้ตัวเล็กออกมาก่อน กาวจะรู้เวลาลูกมาเกาะกรงงูมันจะทำให้กาวกลัวแค่ไหน”มาพูดให้เริ่มเครียดอีกละ
“ลูกกลัว ๆ”
“มันอยู่ในกรงนะครับ ไม่ต้องกลัว”
“น้องจีนกลัว...ไม่เอากลัว!!!!”อาฐาพาน้องจีนส่องเข้าไปด้านใน
“มีกี่ตัวฮะ”ทามถาม
“ตัวเดียว เข้าไปดูไหม”
“ไม่เอา/ไม่ฮะ”น้องจีนกับทามพูดออกมาพร้อมกัน
“ทามอุ้มลูกสิ ฉันจะเดินเข้าไปดู”
“ไม่เอาไม่ให้เข้านะฮะ...น่ากลัว”ทามร้องบอก น้องจีนก็ไม่ยอมปล่อยมือออกจากคออาฐา
“มันแก่แล้วดูสิ...”อาฐาบอกน้องจีน
“ลูกกลัว”น้องจีนบอกเสียงอ่อย
“งั้นคุณป๊าไม่เข้าหรอกครับ น้องจีนก็อย่ามาเล่นตรงนี้นะ รู้รึเปล่า”
“ฮะ ถ้ามีม่อนมาละฮะคุณป๊า”
“บอกพี่ม่อนว่าห้ามเลย!!!!”อาฐาทำเสียงเครียด
“พี่ม่อนชอบดื้อ”น้องจีนบอก
“พี่ม่อนดื้อ น้องจีนก็ต้องบอกพี่ม่อนว่าถ้าดื้อมากคุณป๊าจะตี”
“ฮะ”ผมอมยิ้ม
“ว่าง่ายจัง”ผมบอก
“คุณป๊าชอบดุน้องจีนกลัว”
“หึหึหึ กลัวก็ห้ามดื้อนะครับ”
“พี่ม่อนดื้อแต่ไม่มีคนตีเลย”น้องจีนท้วงตาแป๋ว เหมือนว่าแววตาแบบนั้นที่กำลังถามเต็มไปด้วยหลายสิ่งที่สงสัยมากมาย
“อาติณฑ์ก็ตีเหมือนกัน...แต่น้องจีนไม่เห็น”อาฐาบอก
“พี่ม่อนร้องไห้ไหมฮะ”
“ถ้าเจ็บก็คงร้อง”คำตอบเต็มทำให้เด็กน้อยหายสงสัยไปได้บ้าง
“คุณฐาบอกว่าเวลาพูดกับน้องจีนให้พูดเหมือนคุยกับผู้ใหญ่ฮะ แต่ว่าต้องใช้คำให้เขาเข้าใจง่าย”ทามอธิบาย ทำให้ผมพยักหน้าออกมา
“กาวจะเลี้ยงได้แบบนี้ไหมอาฐา”บ่นกระปอดกระแปดออกไปรู้สึกว่าเป็นงานยากแล้วสิ
“เวลากาวคุยกับอาเสือต้องอย่าตะโกนนะต่อไปนี้ มันไม่ใช่นิสัยที่ดีเลย...”อาฐาสอน
“ก็กาวโมโหนี่นา อาเสือยังชอบตะคอกใส่กาว”
“งั้นต่อไปนี้ห้ามนะครับ...ไม่ได้แล้วนะ”
“อือ กาวเริ่มกังวลซะแล้วสิอาฐา”
“กลัวอะไรครับ...อาเสืออยู่ทั้งคน”ผมพยักหน้า แต่ไม่ได้ทำให้ความกลัวที่มีนั่นลดลงแต่อย่างใด หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จ รอน้องจีนนอนหลับ อาฐาก็รีบแต่งตัวจะออกไปข้างนอก
“อาฝากน้องจีนกับทามด้วยนะ เย็น ๆ อาถึงจะกลับ...”
“อ้าว...ใครจะอยู่เป็นเพื่อนกาวทำสมาธิละครับ”
“ทามอยู่ไง...”
“อาฐาบอกว่าจะอยู่ไง...”ผมตัดพ้อ
“ขอโทษจริง ๆ นะ เดี๋ยวตอนเย็นซื้อของกินมาฝาก”
“ก็ได้ครับ”
“ทามฝากดูแลกาวด้วยนะ มีอะไรให้โทรหาฉัน”
“รีบไปเถอะฮะ น้องจีนจะตื่น”อาฐาดึงทามแล้วกอดแล้วจูบที่ขมับ ก่อนจะเดินเข้ามากอดผมเช่นกัน
เข้าห้องนั่งสมาธิโดยมีผู้เชี่ยวชาญมาถึงบ้าน เป็นผู้หญิงค่อนข้างมีอายุ มาถึงก็พาเข้าห้องพระเตรียมนั่งสมาธิ แต่ทามเข้ามาด้วยไม่ได้เพราะน้องจีนยังไม่ตื่น ยังแปลกที่ทำให้เวลาตื่นมาต้องมีคนอยู่ด้วย หน้าที่นี้เลยตกเป็นของสุดาไป
“เอาหมอนรองหลังหน่อยไหมคะ”คุณป้าพูด ผมพยักหน้าจัดท่านั่งให้ดีที่สุด ก่อนจะนั่งแล้วฟังเพลงสบายเพื่อทำสมาธิต่อไป
วันแรก ครั้งแรก...ทำไปได้ 10 นาที เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายแต่ยังทนนั่งต่อไปได้อีก 10 นาที จึงร้องบอกทุกคนว่าไม่ไหว ทั้งเมื่อยและเหน็บกิน!
“งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ...”คุณป้าบอก
“ทำไม่ไหวแล้วหรือคะ?”
“กาวเมื่อยอ่ะ พรุ่งนี้ค่อยทำต่อนะ ๆ”อ้อนสุดา
“ตามใจค่ะ...คุณครูทานข้าวก่อนนะคะ มีขนมจีนน้ำยาอร่อยเชียวค่ะ”สุดาหันไปบอก
“ค่ะ”ผมไหว้คุณป้า ก่อนจะออกมาจากห้องที่มีทามอยู่ด้วย
“เมื่อยไหมฮะ ทามนวดให้”
“นิดหน่อย เบื่อไหมทาม...เดี๋ยวพี่ให้อาโชติพาออกไปข้างนอก”
“ไม่หรอกฮะ”
“แต่ว่าพี่เบื่อ...อยากออกไปเดินเล่นบ้าง ไปนะนาน ๆ ทีจะมีเพื่อนเดินด้วย”
“พี่กาวเดินไหวไหมฮะ....”ทามนวดไปด้วย
“ไหวสิ ท้องไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นซะหน่อย”
“งั้นรอน้องจีนตื่นก่อนก็ได้ฮะ”ผมพยักหน้า ก่อนจะบอกอาโชติให้ช่วยขับรถพาไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งตอนช่วงบ่าย สุดาก็ต้องไปเป็นเพื่อนด้วย การจะออกจากบ้านสำหรับผมง่ายมาก แต่งตัว เรียกอาโชติ รอสุดา แล้วก็ออกไปได้เลย แต่พอมีทามกับน้องจีน ก็ต้องรอน้องจีนตื่น กินนม เข้าห้องน้ำ แต่งตัว เตรียมของ กว่าจะออกจากบ้านกินเวลาหายชั่วโมงอยู่ (จนผมหลับไปงีบหนึ่ง)
“จะไปไหนเหรอฮะ”ทามถาม
“กินข้าวแล้วก็เดินเล่นแล้วกันเนอะ”
“น้องจีนอยากไปเล่นของเล่นด้วย”
“เอาสิ เดี๋ยวพี่กาวอยากเห็นน้องจีนเล่นของเล่นบ้าง”ผมอุ้มน้องจีนนั่งตัก รถตู้ที่มีอาโชติขับ สุดานั่งข้างหลัง ส่วนเบาะหน้ามีผมกับทาม
“คุณทามเลี้ยงน้องจีนเก่งจริง ๆ เลยนะคะ”สุดาเอ่ยชม
“คุณฐาช่วยทามเลี้ยงต่างหาก...”
“แต่น้องจีนก็เก่ง พูดจารู้เรื่อง ฉลาดกว่าเด็กวัยเดียวกันอีกนะคะ”
“นั่นสิ มีเคล็ดลับอะไร!??!”ผมทำหน้าสงสัย แต่ทามหัวเราะออกมา
“ไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอกฮะ ทามก็เลี้ยงเหมือนคนอื่นทั่ว ๆ ไปแหละฮะ น้องจีนก็มีดื้อบ้างเหมือนเด็กคนอื่นบางทีก็งอแงจนไม่มีใครเอาอยู่เหมือนกัน”
“คิดภาพไม่ออกเลย”ผมบอก
มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งของอาเสือ ผมเดินกับทามนำหน้าอีกข้างหนึ่งมีสุดาขนาบข้าง และด้านหลังเป็นอาโชติ น้องจีนน่ารักมีแต่คนมองเวลาเดินผ่าน ทามเองก็น่ารักมากเหมือนกัน ไม่มีรถเข็นมาด้วยทามเลยต้องอุ้มน้องจีนเอาไว้ตลอดเวลา
“พาน้องจีนไปเล่นของเล่นนะ”
“จะดีเหรอฮะ...พี่กาวอยากทำอะไรก่อนก็ทำอันนั้นดีกว่า”
“พี่ก็ไม่มีอะไรที่อยากทำเป็นพิเศษหรอก แค่เบื่อ ๆ ไม่อยากอยู่บ้าน”
“หาเรื่องออกมาสิคะ ยิ่งคุณท่านไม่อยู่ด้วยแล้ว...ยิ่งดีใหญ่ใช่ไหมคะ”สุดาแทรกมา
“แน่นอน...อาเสือไม่อยู่ยิ่งหอมหวาน”ผมยิ้มกริ่ม
“งั้นพาน้องจีนไปเล่นของเล่นก็ได้ฮะ”ทามตัดสินใจ เราทั้งหมดก็เดินขึ้นไปยังชั้นบนของห้าง แต่ว่าระหว่างทางมีพนักงานบางคนรู้สึกอาโชติ เลยต้องแวะคุยบ้าง ทุกคนเข้าใจว่าสุดาคือเมียอาโชติและพวกเราเป็นญาติ ๆ หึหึ สุดาหน้างอไปนิดหน่อย
“ตาถั่วกันจริง ๆ นะคะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า จะบอกสมหมาย!!!!”ผมแกล้ง
“คุณกาวอ่ะ!!!!!”
“อะไรกันครับ”อาโชติถามออกมากลางวง ทำเอาผมกับทามหัวเราะกันลั่น
ขึ้นมาถึงก็ของเล่นเพียบผมเองยังนึกทึ่งและอยากเล่นไม่น้อย หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตั้งแต่ทางเข้า เหมือนหลุดเข้ามาในสวนสนุกขนาดหย่อมเลยทีเดียว
“น้องจีนจะเล่นม้าหมุน”น้องจีนชี้
“ครับ ๆ คุณพ่อไปแลกเหรียญก่อน”
“สุดาไปแลกให้ดีกว่าค่ะ”
“ขอบคุณครับ”ทามยกมือไหว้สุดา สุดายกมือรับไหว้แทบไม่ทัน จนผมนึกขำไม่เคยเจอคนแบบทาม
“ป่ะ พี่กาวพาไปนั่งรอ”อุ้มน้องจีนขึ้นนั่งบนม้าหยอดเหรียญ พอหยอดไปแล้วก็มีเพลงก่อนจะโยกหน้าโยกหลัง ไม่เข้าใจว่าเด็กมันสนุกยังไง แต่แววตาน้องจีนตาเป็นประกายมากไม่ยอมหุบยิ้มเลยทีเดียว ไม่ถึงห้านาทีก็หยุดละ
“เล่นอะไรอีกครับ”ผมถาม น้องจีนชี้ของเล่นโยกไม่ต่างกัน แค่เปลี่ยนรูปล่างจากอันที่หนึ่ง ไปอันที่สอง อันที่สาม สี่ ห้า แต่ผมไม่นึกเบื่ออยากจะหยอดมันให้หมดสักกำมือ
“แปลกดีคุณกาวไม่เบื่อ”สุดากระซิบอย่างรู้ใจ
“ไม่รู้สิ เห็นสีหน้าแบบนั้นมีความสุขก็อยากจะเห็นไปตลอด”
“อีกหน่อยเด็กแฝดจะทำออกมาทำคุณกาวป่วน”
“อยากให้เค้าออกมาเร็ว ๆ จัง อยากให้เค้ามาเล่นของเล่น”
“อีกไม่นานหรอกค่ะ”
รอน้องจีนเล่นของเล่นจนพอใจ เด็กน้อยร่ำร้องอยากเล่นบ้านบอลแต่ทามไม่อนุญาต ผมได้แต่ยืนมองไม่อยากไปก้าวก่ายพ่อลูกอบรมกัน เพียงแต่อยู่ห่างออกมาอย่างเงียบ ๆ
“ทำไมละครับ”น้องจีนถาม ทำสีหน้าไม่เข้าใจคุณพ่อ
“น้องจีนเล่นไป 100 บาทแล้ว พอแล้วครับ...พี่กาวอยากไปที่อื่นแล้วด้วย”ทามเอาผมไปอ้าง
“น้องจีนอยากเล่นก่อน”
“ไม่ได้ครับ พอแล้ว”สีหน้าน้องจีนมองของเล่นตาละห้อยน่าสงสาร
“อย่าตามใจนะครับ น้องจีนเศร้าแค่ตอนนี้แหละ เดินออกไปก็ลืมแล้ว...แต่ถ้าตามใจ เค้าก็จะจำว่าครั้งนี้ได้ ทำไมครั้งอื่น ๆ ไม่ได้”
“โห ทามต้องทำขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”ผมตาโต
“ต้องคุยกันให้เข้าใจก่อนครับ ไม่งั้น...ยาว”
ผมรู้สึกไม่ดีที่เห็นน้องจีนทำหน้าแบบนั้นกึ่งจะอาลัยอาวรณ์ของเล่นกึ่งจะร้องไห้ เจ้าตัวไม่ยอมออกเดิน แต่เกาะกรงบ้านบอล มองดูเพื่อน ๆ คนอื่นเล่นสนุกสนาน
“วันหลังค่อยมาใหม่ก็ได้”ทามย่อตัวลง
“ฮึก ฮึก”
“ให้เล่นก็ได้ทามพี่ไม่รีบ”ผมบอก ทนไม่ไหวเห็นเด็กร้องไห้แบบนั้น
“พรุ่งนี้ค่อยมาพร้อมคุณฐาดีกว่าฮะ น้องจีนใช้เงินไป 100 บาทแล้ว...พอแล้วนะครับลูก”
“ฮึก ๆ ๆ น้องจีนอยากหาคุณป๊า”
“อึ่บ”ทามอุ้มน้องจีนขึ้นมา ผมกับสุดายิ้มหน้าเจื่อน ๆ
“แงงงงงงงงงงง”ร้องไห้ซะแล้ว ยืนปลอบยังไงก็ไม่เป็นผล ทามบอกว่าให้พาน้องจีนออกจากตรงนั้นดีกว่า เราเลยลงมาข้างล่าง นั่งทานอาหารบุฟเฟต์กัน ก่อนจะเดินเลือกซื้อขนม
ก่อนลงมาชั้น 2 เห็นหลังไว ๆ แต่สีชุดสูทที่คุ้นตา ทำให้ต้องเดินแยกออกมาจากอาโชติและคนอื่น ๆ เดินตามมาโดยทันที ยิ่งเดินทันยิ่งเห็นชัดว่าเป็นอาเสือ
“เดี๋ยวไปทานข้าวด้วยกันนะคะ”เสียงหวานใสดังขึ้น ทำเอาผมชะงักเท้า แล้วเดินมาอีกฝั่งที่ไม่ไกลกัน
“ครับ”
“งั้นแพรให้คุณเสือเลือกดีกว่าค่ะ จะทานอะไร”
“อะไรก็ได้ครับแล้วแต่คุณแพร”ได้ยินแล้วมันเสียดแทงใจดีจริง ๆ !!!!!
“แหม...แพรเลี้ยงทั้งทีก็อยากให้คุณเสือพอใจนะคะ”
“อะไรก็ได้ครับ”
“อะไรก็ได้ งั้นไปกินที่คอนโดแพรดีไหมคะ?”แทบกลั้นหายใจ ยืนกำมือแน่นเมื่อเห็นอาเสือหัวเราะไม่ตอบอะไร
“ยังไงคะคุณเสือ ไม่ยอมแบบนี้แปลว่ายินยอมนะคะ”
“ผมมีงานค้างอยู่เยอะเลยครับ”
“งานน่ะทำเมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ แต่วันว่างของแพร...มีแค่วันนี้วันเดียวนะคะ”พูดน้ำเสียงยั่วยวน ทั้งสีหน้าและแววตา
“หึหึหึ”
“คุณกาวมาทำอะไรตรงนี้คะ!?!?! จะจ่ายเงินแล้วนะ”สุดาร้องบอก ผมตวัดตาไปมองดุ ๆ ก่อนที่สายตาสองคู่ตรงหน้าจะหันมาตามเสียงของสุดา
“กาว!?!?!?!?!??!”อาเสือตกใจ ผมเบะปาก
“เอ่อ คุณท่าน!?!?”
“จะกลับเลยใช่ไหม?”ผมเดินหันหลัง แต่อาเสือไวมากเดินมาจับแขน
“จะมาทำไมไม่บอกอา หืม?”
“ปล่อย!”ผมแกะมือออก ก่อนจะหันไปหาสุดาที่ยืนหน้าซีดข้าง ๆ
“ซื้อเสร็จแล้วใช่ไหม...ป่ะกลับกัน”
“กาวครับ กาว!!!!!!”อาเสือเดินตามมา แต่ผมไม่สนใจ เดินมาถึงทามกำลังจ่ายเงินค่าซื้อของเลยควักเงินของตัวเองส่งให้
“ไม่เป็นไรครับพี่กาว”
“ของพี่ตั้งเยอะในรถเข็น เอาไปเถอะน่า”บอกไปด้วยน้ำเสียงที่ติดหงุดหงิด ทามยิ้มเจื่อน ๆ
“ลุงเสือ น้องจีนมีขนมเต็มเลย”น้องจีนพูดใสซื่อ
“เหรอครับ แบ่งลุงบ้างได้ไหม”
“ได้ฮะ น้องจีนแบ่งให้สองอัน”
“กลับกัน...”ผมพูดเสียงนิ่ง อาโชติรับของจากทามไปถือ แล้วก็เดินออกมา
“ไปรออาที่บ้านนะ”อาเสือกระซิบ
“คุณจะไปคอนโดห่าเหวอะไรของคุณต่อก็ได้นะ ไม่ต้องมาสนใจเด็กบ้า ๆ อย่างผมหรอก”พูดออกไปโดยไม่ตั้งใจให้น้ำตาไหลแต่มันก็ไหลออกมาเอง อาเสือคว้ามือจะไปจับแต่ผมสะบัดออกแล้วปาดน้ำตา
“ป่ะ”เดินนำออกมาทันที อาเสือไม่หยุดเดินตามถึงมาลานจอดรถ ส่งเราขึ้นรถก่อนจะเดินกลับไปทางเดิม น้องจีนไม่รู้เรื่องอะไรร้องเพลงออกมาเพราะได้ขนมมาเยอะแยะ แกก็คงอารมณ์ดีตามประสา ระหว่างทางก็มีน้องจีนที่พอจะทำให้ผมลืมเรื่องหงุดหงิดไปได้บ้าง
“อันนี้น้องจีนให้น้อง”น้องจีนเอาขนมมาแปะท้องผม
“น้องยังกินไม่ได้ครับ”ผมบอก
“ทำไมน้องอยู่ในนี้ฮะ”
“พี่กาวยังไม่คลอด...น้องก็เลยนอนหลับอยู่ในนี้”ผมบอก
“น้องจีนอยากนอนหลับในท้องคุณพ่อบ้าง”แล้วน้องจีนก็ทำท่าขดตัวอยู่บนตักทาม ทำให้ผมหัวเราะออกมา ถึงบ้านก็ขลุกอยู่กับสองคนนี้ ไม่อยากให้อาเสือกลับมาเลย ไม่อยากเห็นหน้า!!!!!!!
COMMENT PLEASE
ข้าขอสัญญาว่า ข้าจะไม่ขี้เกียจ! ได้โปรดทวงและทำให้ข้ามีแรงกระตุ้นด้วย
สาธุ......
ลงรูปไว้สำหรับมโน : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1051149
ท่องไว้ค่ะ กาว อาเสือทำไปเพราะงาน เพราะงานค่ะ โธ่!!!อาเสือนะ ขัดใจจริง ชะนีนี่ก็ขยันอ่อยกันเหลือเกิ้นน
ตอบลบพนักงานบางคนรู้สึกอาโชติ. รู้จักละม๊างงง
ตอบลบกาว ควบคุมอารมณ์หน่อย
ตอบลบเห็นมะเหมือนนั่งไวกิ้งจริงๆใช่ม้ายยยยย มีแบบดีกันทั้งตอนมะนี่เอาจริง ตีกันตลอดดด5555
ตอบลบเฮ้อ เป็นเราไปเห็นก็วีนวี่ได้เหมือนกันมัง เห็นใจคนขี้หวงหึงอย่างกาวแฮะ
ตอบลบ