ตอนที่ 38 ไม่มีตัวตน
มันดีที่มีอาฐากับทามอยู่ด้วย มันดีที่เราสองคนไม่ต้องเผชิญหน้ากัน อาเสือกลับมาถึงพยายามเข้ามาหา แต่อาฐากันออกไปบอกว่าให้แยกกันอยู่ก่อน ร้อนกับร้อนมาเจอกันมันก็มีแต่แย่
“พี่กาวใจเย็น ๆ นะครับ...เดี๋ยวทามอยู่เป็นเพื่อน”ทามอุ้มน้องจีนที่หลับไว้คาบ่า ผมยิ้มน้อย ๆ ก่อนเอนตัวลงราบกับโซฟา
“พี่ชินแล้วละ...”บอกด้วยสีหน้าเหม่อลอย คำพูดที่พูดออกไปตรงข้ามกับความรู้สึกโดยสิ้นเชิง ชินเหรอ...ไม่เคยเลยต่างหาก อยากกรีดร้อง...อยากจะทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าให้พังพินาศ แต่พอจับท้อง...เจอคนที่อยู่ในนี้ก็รู้สึกว่า คงพอได้แล้ว...สัญญาไว้แล้วว่าจะทำทุกอย่างให้เค้าได้รับการกระทบกระเทือนน้อยที่สุด
“อย่าคิดมากนะครับ รอฟังอาเสือก่อน...อาจไม่มีอะไรก็ได้”อยากจะกรีดร้องใส่หน้าทาม ด้วยอารมณ์ที่ยังกรุ่นอยู่ภายในว่า จะไม่มีอะไรได้ยังไงละ!!!!! เขาชวนกันไปขนาดนั้นไม่เห็นเหรอ!!!!
แต่ทุกอย่างก็เงียบสนิท ผมไม่ได้พูดอะไรออกไปสักคำ นอนมองดูทามกำลังพยายามเอาน้องจีนนอนลงเบาะนอนที่พื้น ผมมองอย่างสนใจเลยจ้องไว้ทุกการเคลื่อนไหวเลยทีเดียว มือต้องจับยังไงประคองส่วนไหนและส่วนไหน ตอนก้มตัวเอามือรองศีรษะน้องจีน ค่อย ๆ วางคนตัวเล็กก็ขยับตัวเล็กน้อย
“ชู่ววววว”ทามนิ่งพอให้น้องจีนหลับต่อ ทามก็วางแล้วเอาแขนออกอย่างรวดเร็ว
เผลอมองและทำมือตาม วาดจินตนาการของตัวเองอยู่ในอากาศ มันเอามือกอดยังไงนะ? จากข้างนี้ไปข้างนี้ แล้วตอนวางทำยังไงต่อนะ?
“ทำอะไรครับ?”ทามหันขึ้นมาเห็นพอดี
“อ่อ พี่กำลังคิดว่าจะอุ้มเค้ายังไง แบบนี้...หรือแบบนี้นะที่ทามทำ”ผมร้องถาม
“รอน้องจีนตื่นแล้วทามจะให้อุ้มนะฮะ”
“ไม่ดีหรอก กลัวตก”
“พี่กาวต้องฝึกไว้จะได้เป็น ทามอุ้มน้องจีนมาตั้งแต่ตัวเล็กแค่นี้...ไม่มีใครสอนทามเลยด้วยซ้ำ แต่มันก็ต้องทำเป็น”น้องบอกเสียงเศร้า
“แต่พี่ก็เห็นทามทำได้ดี”
“สถานการณ์มันบังคับไงครับ ถ้าทามไม่ทำ...ใครจะมาทำให้ลูกทาม”น้องยิ้มจาง ๆ
“ทามยังดีกว่าพี่มาก...”ผมพูดขึ้นบ้างแต่ทามขัดขึ้นเสียก่อน
“ถ้าพี่กาวรู้ว่าทามเจออะไรมาบ้าง พี่กาวจะไม่พูดอย่างนี้เลยฮะ”ทามค่อย ๆ เล่าเรื่องราวภูมิหลังของตัวเองอย่างใจเย็น ผมนั่งฟังอย่างสงบนิ่งที่สุดก่อนปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย อย่างที่ทามบอก...เรื่องราวของผมไม่ได้ครึ่งหนึ่งของทามเลยด้วยซ้ำ
“ทามถึงบอกไงว่าโชคดีแค่ไหนที่มีวันนี้ได้”
“อาฐาเขาดีกับทาม ไม่เหมือนพี่”
“อาเสือก็ดีกับพี่กาวฮะ ขอเพียงแต่พี่กาวรับฟังบ้าง...นะฮะ ใจเย็น ๆ แล้วฟังอาเสือก่อน”เหมือนถูกต้อนให้จนมุม ทั้งสีหน้าและแววตารวมถึงคำพูดที่อ่อนโยนทำให้ผมพยักหน้า
อาเสือกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน ทามปล่อยให้เราสองคนได้คุยกัน แม้นั่นเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากจะทำเลยก็ตาม คนตัวเล็กจับมือผมประคอง
“ให้โอกาสอาเสือได้อธิบายก่อนนะฮะ”น้องบอกว่าอย่างนั้น ทันทีที่อยู่กันสองคนในห้อง อาเสือโผเข้ากอดผมแน่นและกดจูบที่ขมับ
“อาขอโทษ มันไม่ได้อะไรแบบที่กาวเข้าใจ”
“หึ!”ผมยังพูดไม่ออก จะว่าโมโหก็ใช่ เรียกว่าสุด ๆ เลยก็ว่าได้ ตอนนี้แม้แต่หน้าก็ไม่อยากจะมอง
“อาไม่ได้มีอะไรกับเขานะ”
“แล้วเขามีอะไรกับอาไหม?”สวนออกไปเสียงเรียบ อาเสือนั่งบนโต๊ะแต่มือยังคล้องเอวผมไว้อยู่
“ไม่มี”
“แล้วเคยมีไหม?”อาเสือเงียบ
“มีแล้ว...ทำไมยังมีอีก? ไหนบอกว่าเลิกไปหมดทุกคน...”น้ำตาไหลพราก
“ทำแบบนี้จะให้กาวบ้าใช่ไหม???”
“อาขอโทษที่ไม่ปฏิเสธไปตรง ๆ แต่อาก็ไม่ได้ไปกับเขากาวก็เห็น”
“ถ้าไม่เห็นก็คงไปใช่ไหม?”เช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วย อาเสือเงียบลงอีกครั้ง เป็นคนเงียบที่ทำให้ผมรำคาญใจ คนนึงก็เงียบ คนนึงก็นิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย ไม่นานนักอาโชติก็เคาะห้องเขาเข้ามา
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ดี จะได้จบ ๆ ไปซะที...คนมากก็ยิ่งวุ่นวาย”อาเสือทำเสียงกร้าว
“แล้วจะบอก...”อาโชติส่งสายตามาที่ผม
“ฉันจะบอกกาวเอง”
“ครับ”
“เรื่องอะไรกัน?”ผมขมวดคิ้ว
“ออกไปได้แล้ว แล้วจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย”
“อะไรกัน!!!!! ทำไมไม่มีใครบอกกาว?”ผมหันมองอาเสือ หลังจากอาโชติเดินออกไปเรียบร้อยแล้ว
“กาว...พรุ่งนี้อาจะจัดงานแถลงข่าว”ผมตัวชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า
“กาวจะได้หมดความกังวลใจ...เรื่องคนที่ผ่านมาของอา”อาเสือบอก
“คิดว่าทำแบบนี้กาวจะดีใจหรือไง?”
“ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยไม่ใช่เหรอ ประกาศไปทุกคนจะได้รู้”
“แล้วความปลอดภัยของกาวละ?”
“อาจะให้คนดูแลกาวเต็มที่ทุกเวลา ขอเพียงกาวอย่าไปที่อื่นโดยไม่มีคนอื่นรู้”
“ตกลง...อาเสือจะไม่มีอิสระให้กาวเลยใช่ไหม ทำแบบนี้จะขังกาวไว้ในกรงทองรึยังไง?”อาเสือถอนหายใจ ก่อนจะลูบผมลง
“กาวทำทุกอย่างได้ตามที่กาวต้องการ อาจะไม่บังคับกาวอีก”
“หึหึ แล้วไง? ขังกาวไว้แล้วสมใจ จะออกไปเอากะอีใครหน้าไหนข้างนอกใช่ไหม”
“กาว!”อาเสือเสียงเข้ม ผมเอามือยันอกกำมือตัวเองแน่น เมื่อถูกจ้องหน้าโดยคนที่แสนเกลียดตรงหน้า ก็อดไม่ได้ ง้างมือขึ้นสูงแล้วตวัดลงบนแก้มหนารวดเร็ว เสียงดังลั่นห้อง หน้าอาเสือสะบัดตามแรงข้อมือ
“ฮึก ๆ อย่ามาแตะตัวกาวอีก!!!”
“กาว...”
“อย่ามาเรียกชื่อ อย่ามามอง...ในเมื่ออาเสือมีข้อห้ามโน่นนี่ให้กาวได้ กาวก็จะมีข้อห้ามให้อาเสือเหมือนกัน! บอกไว้เลยว่าที่ทุกอย่างมันแย่แบบนี้เพราะอาเสือเองนั่นแหละ!!!!”
ผมวิ่งออกจากห้องมาเจอทามที่ยืนรออยู่ มันทนไม่ไหว...ทุกอย่างมันแย่มาก เลยโผกอดร่างเล็กไว้แน่น ๆ ร้องไห้สะอื้นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
“พาพี่ไปจากที่นี่ พี่จะต้องไป”
“พี่กาวใจเย็น ๆ นะฮะ”
“พี่ต้องไป ฮึก ๆ พี่ไม่อยู่แล้ว ในเมื่อเขาทำอย่างนี้กับพี่...พี่ไม่อยู่แล้ว”ระล่ำระลักพูดออกไป
“รอคุณฐาก่อนนะฮะ พี่กาว”น้องปลอบจนไม่รู้จะปลอบยังไง ผมยังไม่ดีขึ้นยิ่งเห็นอาเสือเดินตามมาดูแล้วนั่งตรงโซฟา ก็ยิ่งทำให้ไม่อยากมองหน้า
“คุณพ่อ”น้องจีนลุกขึ้นนั่งมองคนโน้นคนนี้งง ๆ
“ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง”ทามผละออกจากผมแล้วเดินไปอุ้มน้องจีน อาเสือยื่นมือมาจับมือแกว่งพอให้รู้ว่าอยากให้หันไปคุยกันดี ๆ แต่ผมสะบัดออก
“อากาวเป็นอะไรฮะ”น้องจีนถาม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ อากาวไม่สบาย...น้องจีนปวดฉิ้งฉ่องไหม คุณพ่อพาไป”ทามจับน้องจีนลุกขึ้น ผมเลยเดินออกมาตาม น้องจีนทำธุระเสร็จเรียบร้อย
“อากาววว เพี้ยง...หายไว ๆ นะ”น้องจีนบอก ทำเอาผมอมยิ้ม ทามก็เลยยิ้มด้วยคน
“ขอบคุณครับ”บอกน้องจีนออกไป
“น้องจีนอยากหาคุณป๊า”
“คุณป๊าไปทำงานครับ”
“น้องจีนอยากหา”
“เดี๋ยวคุณป๊ากลับมา ตอนน้องจีนหลับคุณป๊าโทรมาบอกแล้ว”
“ทำไมน้องจีนไม่ได้คุยกับคุณป๊า”
“ก็น้องจีนนอนหลับไง”ทามหัวเราะ
“น้องจีนอยากคุยกับคุณป๊า”
“คุณป๊าทำงานอยู่ครับ น้องจีนโทรไปตอนนี้คุณป๊าดุเสียงดังใส่นะ ก็รู้อยู่ว่าเขาไม่ชอบให้โทรไปเวลางาน”ทามบอกทำเอาเทวดาตัวน้อยทำหน้าสลด
“ป่ะ ๆ เดี๋ยวทานข้าวเย็นแล้วคุณป๊าก็กลับมาเองแหละ”
“ครับ”น้องจีนรับคำ
“ดีจังไม่งอแง”
“โห...เวลาร้องไห้ทีใครก็เอายากครับ”ทามบอก ยืนมองน้องจีนเล่นสักพักรู้สึกว่าเวียนหัวมาก สุดาเดินผ่านมาถามว่าจะทานอะไรก็ไม่ตอบ ผมเดินเข้าห้องนอนที่อยู่ห้องข้างล่างกะว่าจะเข้าไปนอนพัก เลยล็อคกลอนไว้อย่างดี เค้าดิ้นเล็กน้อย
“ถ้าอยู่แบบนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ขอโทษนะ...ทำดีที่สุดได้แค่นี้เอง”ผมกอดท้องตัวเองร้องไห้ อยู่ไม่ได้แล้ว อยากไปจากคน ๆ นี้ซะให้พ้น ในเมื่อสัญญาอะไรแล้วทำไม่ได้เขาไม่ไป...ผมไปเอง
หลับตาลงนอนบนที่นอนนุ่มคืนสุดท้าย ได้ยินเสียงคนเคาะประตูตอนแรกเป็นสุดา อาโชติ ทาม อาฐา แล้วก็อาเสือ แต่ผมไม่ได้เปิดออกไปจนกระทั่งมีคนไขกุญแจมาเข้าห้องนั่นแหละ
“อาเองกาว”เสียงอาฐาเอ่ยขึ้น ผมหันมาหาและโผเข้ากอดร้องไห้
“อาฐาพากาวออกไปจากที่นี่หน่อย กาวไม่อยากอยู่กับเขา...”อาฐากอดไว้เต็มตัว
“ใจเย็น ๆ นะ”
“กาวจะไป...กาวเกลียดเขา ไม่อยากอยู่แล้ว”ผมร้องไห้ไปด้วย
“เรื่องมันจะยิ่งแย่ลงนะกาว”
“เขาทำหรือกาวทำ?”
“มันขอโทษแล้วไง”
“ก็แบบนี้ทุกที กาวต้องทนเขาไปอีกนานแค่ไหน...เท่าที่เป็นก็อยากจะบ้าตายอยู่แล้วนะ”
“เดี๋ยวอาไปพูดกับมันให้ กาวจะให้มันทำยังไงบ้าง”
“อย่าเอามือที่จับคนอื่นมาแตะต้องตัวกาว อย่ามายุ่งกับกาว กับเค้า...อย่ามาใกล้!!!!!”แทบจะตะโกนออกไป เพราะอาเสือยืนอยู่หน้าประตู
“ใจเย็น ๆ”
“ฮึก ๆ ๆ”
“กาว!!! หายใจช้า ๆ กาว!!!!!”
“ฮึก กะ กาว กะ เกลียด ฮึก กะ เกลียด ฮึก”
“กาว!!!!!”อาฐาเขย่า แต่อาเสือเปิดลิ้นชักอย่างไวเอาถุงพลาสติกมาครอบจมูกและปาก
“กาว!!!! หายใจลึก ๆ”
“คุณพ่อลูกกลัว ฮืออ ๆ”
“พาลูกมาทำไม!!!!!”ได้ยินเสียงอาฐาตวาดทาม ทามรีบอุ้มน้องจีนออกไป
“ลูกจะหาคุณป๊า ๆ”น้องจีนร้องไห้
“ใจเย็น ๆ นะครับ กาว”น้ำตาผมไหลออกมาเอง
“ค่อย ๆ หายใจนะกาว...ลูกกาวต้องการออกซิเจนนะ ค่อย ๆ หายใจ”คำของอาฐาทำให้ผมมีสติ และพยายามสูดหายใจเข้าไป จนเกือบเป็นปกติในที่สุด
“ดีครับ...ดีขึ้นแล้ว เสือมึงออกไปก่อนไป...ระหว่างนี้แยกกันอยู่สักพัก เผื่ออะไร ๆ มันจะดีขึ้น”
“ทำไมมึงพูดอย่างนี้!!!!!”อาเสือขึ้นเสียง
“เสือ!!!! มึงก็ร้อน...กาวก็ร้อน อยากให้ทุกอย่างมันพังหรือไง กูอยู่ด้วยจนถึงอาทิตย์หน้านู่น ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีคนดูแลกาว กูกับทามจะดูแลให้เอง”
“แต่...”
“เชื่อกูสักครั้งได้ไหม?”
“................................”อาเสือเงียบ
“พรุ่งนี้กูจะจัดงานแถลงข่าว กูเตรียมงานไว้แล้ว”อาเสือบอกอาฐา และอาฐาก็หันมาหาผม ผมส่ายหน้า
“มึงแถลงไปคนเดียวแล้วกัน ไม่ต้องเอากาวไป เพราะดีไม่ดี...ไอ้คนที่จ้องจะทำร้ายกาวมันจะเข้าถึงตัวได้ง่าย”อาฐาจัดการให้เสร็จสรรพ
“กูขอคุยกับเมียกูหน่อยได้ไหม”อาเสือพูดประชด
“เชิญ”เมื่ออาฐาเดินออกจากห้องไปแล้ว ผมเอียงหน้าหนี
“อาขอโทษอีกครั้งได้ไหม มันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก อารักกาว...มีแค่กาว คนอื่นเขาเป็นแค่อดีตอาไม่สนใจ!”
“ปัดทุกอย่างง่าย ๆ แบบนี้เลยนะ”ผมบอกเสียงเรียบ
“อาทำทุกอย่างที่กาวพอใจแล้ว...กาวยกโทษให้อาได้ไหม”
“อาเสือไม่เข้าใจเหรอ? อาคิดยังไงให้กาวอยู่บ้านแล้วไม่เคยรู้เลยว่าที่อาบอกว่าจะออกไปทำงานอาไปไหน ไปหาใครบ้าง!?!?!?”ผมเริ่มสะอื้นอีกครั้ง
“.........................................”
“พอกันที กาวไม่อดทนอะไรแล้ว...ต่อไปนี้เราต่างคนต่างอยู่ กาวจะอยู่บ้านของกาว นอกนั้นอาเสืออย่ามายุ่ง ไม่ต้องให้ใครมาตาม เพราะกาวไม่ใช่คนของอาเสืออีกต่อไปแล้ว”
“กาวเป็นเมียอา”
“อีนั่นก็เป็นเมีย แล้วยังจะหลาย ๆ คนอีก กาวก็แค่หนึ่งในนั้น...และบังเอิญที่ชีวิตบัดซบตรงที่มีเค้านี่ไง!”
“ลูกไม่ใช่ความผิดพลาด!!!! มันเกิดจากความรัก!!!!”เสียงอาเสือแข็งกร้าวขึ้นกว่าที่แรก ผมนิ่งไปอีกครั้ง
“ลูกของเรา...”
“อย่ามาใช้คำนั้น!!!! อาเสือไม่มีสิทธิ์ตั้งแต่ยืนอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแล้ว”ผมร้อง
“ทำไมเราพูดกันไม่รู้เรื่องสักที ต้องให้อาทำยังไงกาวถึงจะยอมฟังอาบ้าง”
“ฟังมามากพอแล้ว มันเจ็บนะรู้ไหม!!!!”ร้องไห้โฮออกไป อาฐารีบวิ่งเข้ามาดู
“เอาอีกแล้ว ไปเลยเสือ! อยู่ห่างกันสักพักให้กาวได้พักก่อน”
“กาว...”อาเสือพยายามจะจับมือ แต่อาฐาดึงออกไป ไล่อาเสือออกนอกห้องทำให้ผมสบายใจขึ้น
50%
50%
รุ่งเช้าอาเสือไม่ได้เข้ามานอนด้วย สุดาเข้ามาในห้องยกหนังสือมาวางไว้ให้ เป็นคู่มือเกี่ยวกับการดูแลตัวเองระหว่างการตั้งครรภ์ เช้านี้อากาศดีและผมไม่ควรนอนอยู่บนเตียง
“วันนี้ทำโยคะตอนเช้านะคะ เดี๋ยวอาจารย์จะมาสอนตอนแปดโมง คุณกาวอาบน้ำทานข้าวเถอะค่ะ”
“คนอื่นละ?”ผมถามไม่ได้เจตนาจะหมายถึงอาเสือแต่อย่างใด แต่คนพูดเข้าใจไปแล้วว่าผมถามหาอาเสือ
“คุณท่านนอนอยู่ข้างนอกค่ะ ส่วนคุณฐากับคุณทามขึ้นไปนอนข้างบน”
“ไม่ได้ถามถึงคนนั้นซะหน่อย”พูดแล้วทำหน้าเอือม ๆ ก่อนจะเดินออกมา เห็นอาเสือนั่งอยู่ผมเผ้าเรียบร้อย เมื่อเห็นผมเดินออกไปก็จ้องมองแต่ผมไม่พูดอะไรด้วย เดินขึ้นบันไดมาเพื่อจะอาบน้ำ ใช้หางตามองอาเสือเดินมาข้างหลังเห็นผมเดินเข้าห้องได้แล้วก็ลงไปข้างล่าง
กดโทรศัพท์หาไอ้บอล ครั้งแรกไม่มีคนรับสายว่าจะกดไปหาไอ้โรลแล้วเชียว ผมมีเรื่องอยากให้มันช่วย พ่อมันเป็นตำรวจคงจะขอร้องกันได้ ผมไม่เคยไปบ้านมันแต่มันก็เคยพูดว่าพ่อมันใจดี เรื่องคดีที่ผ่านมา...ผมว่า ผมอยากจะรู้อะไรบางอย่าง ถ้าอาเสือไม่พูด...ผมก็จะสืบของผมเอง
“ฮัลโหลบอล”
“เออว่างาย โทรมาเช้าไปไหม?”มันทำเสียงเหวี่ยง
“ขอโทษ ๆ กูขอรบกวนแปบเดียวไม่เกิน 10 นาที”
“มีอะไรว่ามา”
“คือว่า...พ่อมึงเป็นตำรวจใช่ไหม”
“หึหึ ถามเพื่อ? ไปทำอะไรมาอีกเนี่ย!”
“เดี๋ยว ๆ ฟังกูก่อน กูอยากรู้เรื่องคดีที่อาม่านโดนยิงเสียชีวิต มึงพอจะช่วยกูได้ไหม”
“อามึงที่ตายไปน่ะเหรอ ที่มึงเคยเล่าให้ฟัง”
“อือ”
“มึงอยากจะรู้ไปทำไมอีก?”
“ตอนแรกตำรวจบอกว่าอาเสือเป็นคนยิง แล้วสุดท้ายกลับมาบอกว่าหลักฐานไม่เพียงพอ...มันยังไงกันแน่”
“มึงสงสัยอะไร?”
“ถ้าอาเสือไม่ได้ฆ่าแล้วอาเสือปกป้องใครอยู่ แล้วใครฆ่าอาม่าน?”
“มึงไม่ถามอาไปตรง ๆ”
“ถามแล้ว...เขาไม่เคยตอบ ไม่เคยตอบเหี้ยอะไรเลยสักอย่าง!!!!”พูดออกไปอย่างหงุดหงิด
“เออ ๆ เดี๋ยวกูจะถามพ่อให้แล้วกัน แต่ไม่รับปากนะว่าจะได้เรื่อง เพราะกูก็ไม่รู้ว่าเขาจะรู้จักคนที่ทำคดีนี้รึเปล่า”
“กูว่าพ่อมึงต้องรู้จักเพราะเป็นคดีใหญ่”
“เออ ๆ มีอะไรอีกไหมคุณชาย”
“ไม่มีแล้ว เดี๋ยว ๆ ถ้าว่างมารับกูไปเที่ยวหน่อยนะ...อยู่บ้านน่าเบื่อมาก!”ผมบอก
“เหอะ! ไปขอพ่อให้ได้ก่อนไอ้หนู!!!!”มันหัวเราะก่อนวางสาย แสรด!
เข้าไปอาบน้ำอย่างสบาย ค่อย ๆ ลูบท้องที่พองโตขึ้นมาอย่างทะนุถนอม ใครไม่รักก็ช่างเค้านะ...ให้รู้ว่าคน ๆ นี้รักหนูที่สุดแล้ว เหมือนเนื้อตัวจะแตกออกจะอึดอัดอยู่บ้าง แต่ผมก็อดทน...อีกไม่นานก็จะได้เห็นหน้าทั้งสองคนแล้ว ตื่นเต้นจัง...
แก๊ก...
เปิดประตูห้องน้ำออกมาเห็นอาเสือนั่งอยู่กลางห้อง
“ทำไมอาบน้ำนานจัง...เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”ผมไม่ตอบ กระชับผ้าเช็ดตัวที่นุ่งรัดมาจนถึงหน้าอกไว้แน่น พยายามไม่มองหน้าและเพิกเฉยต่อสายตาคู่นั้น เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดที่อยากใส่ออกมา
“อาเตรียมไว้ให้แล้วนี่ไง”ไม่ตอบอีกครั้ง คว้าเสื้อผ้าได้มุ่งเข้าห้องน้ำมาเลย วันนี้ใส่เสื้อสีแดงนะ...บอกคนในท้อง แต่พอคิดว่าใครซื้อให้ก็แทบอยากจะถอดออกซะเหลือเกิน ยอมรับว่าเสื้อผ้าทั้งหมดอาเสือซื้อให้ทั้งนั้น
“วันนี้ออกไปชอปปิ้งดีกว่า...แก้เซ็งเนอะ”ผมบอกลูบ ๆ ท้องตัวเอง
เดินออกมานอกห้องอาเสือกำลังจัดที่นอนห้องผมให้เข้าที่ (แม้มันจะเข้าที่ดีอยู่แล้วเพราะไม่ได้ขึ้นมานอน) รวมทั้งสำรวจโน่นนี่อะไรของเขาก็ไม่รู้ ผมไม่สนใจหรอก...หยิบมือถือที่ชาร์จของตัวเองได้ก็เดินลงมาข้างล่างเลย
“ตื่นแล้วเหรอกาว”อาฐาร้องถาม ผมยิ้มสดใสเห็นน้องจีนกับทามกำลังนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่
“ครับ”
“เมื่อคืนฝนตกด้วย...พี่กาวได้ยินไหม”
“พี่หลับไม่ได้ยินอะไรเลยสิ”ผมบอก จุ๊บน้องจีนหนึ่งที
“น้องจีนได้ยินฮะ เสียงลมฟู่ ๆ”
“เหรอออ คุณป๊าได้ยินเหมือนกัน...เสียงใครไม่รู้คร่อก ๆ น้ำลายก็ไหลด้วย”
“คริคริคริ ไม่ใช่ของน้องจีน”เด็กตัวเล็กขำเอามือปิดปากกระโดดไปมาระหว่างเก้าอี้ ทามก็ไล่ป้อนอาหาร
“มาทานเองเลย...นั่งลงครับ ให้ป้อนแล้วเป็นแบบนี้ทุกที”
“ไม่เอา ลูกจะให้คุณพ่อป้อน”
“เดี๋ยวคุณป๊าทำเสียงเข้มนะ”ทามขู่นิดเดียวได้ผล น้องจีนเดินสงบนิ่งมานั่งทานอาหารของตัวเอง ผมเลยไหลลงไปนั่งเก้าอี้ตัวเองบ้าง
“ทานข้าวให้เยอะ ๆ นะ เดี๋ยวทำโยคะกัน”อาฐาบอก ผมพยักหน้า...ลอบมองคนที่เดินตามหลังมาเมื่อกี้ แต่ไม่เห็นเดินเข้ามาห้องอาหารด้วย อาเสือเดินผ่านเลยไป อาฐาตบหลังมือเบา ๆ
“อย่าเครียด”
“เปล่าซะหน่อย”ทั้ง ๆ ที่ปากบอกออกไปแบบนั้น ผมกลับรู้สึกท้อแท้ในใจ นั่งทานอาหารไม่ค่อยลงคอ โดนสะกิดหลายครั้งจากอาฐา
“ทามไปเรียกอาเสือเข้ามากินข้าวเถอะ”อาฐาบอกเสียงเรียบ
“ไม่เอานะฮะ”
“ก็กินซะทีกาว เขี่ยข้าวแบบนั้นทำให้อาเริ่มโมโหอีกคน”
“อาฐาจะโมโหกาวอีกคนเหรอ?”ถามกวน ๆ
“กินซะทีกาว...ประชดอาแบบที่ทำกับอาเสือไม่ได้ผลหรอกนะ”
“กาวไม่ได้ประชดอาซะหน่อย”พูดเบาแต่ก็ลงมือทานอาหารจนหมด น้องจีนก็ทานหมดพร้อมกัน
“ทาม”อาฐาเรียก
“ฮะ”
“วันนี้ไปข้างนอกนะ”
“ไปไหนอีกฮะ...”
“ตีกอล์ฟ”
“อีกแล้ว...”
“ทามก็อยู่เป็นเพื่อนกาวนะ”
“ทามไม่ไปไหนอยู่แล้วฮะ”ทามบอกยิ้มกว้าง เช็ดปากให้น้องจีนเรียบร้อยแล้ว
“จะกลับมากี่โมงอย่าให้เย็นมากนะฮะ ทามอยากพาน้องจีนไปว่ายน้ำ”
“เดี๋ยวบอกโชติพาไป”อาฐาคุยอารมณ์ดี
“ท่าทางจะนานอีกแล้วสิฮะ?”
“น้องจีนจะไปกับคุณป๊า...”น้องจีนได้ยินคุณป๊ากับคุณพ่อคุยกันก็รีบโผกอดคุณป๊าทันที อาฐาอุ้มน้องจีนนั่งตัก
“ไปไม่ได้ครับ รอคุณป๊าอยู่บ้านนะ อากาวไม่มีเพื่อนเล่นเลย...น้องในท้องอีก น้องจีนต้องเล่นกับน้องนะ”
“ไม่เอาน้องจีนอยากไปด้วย”
“จะไปได้ยังไงร้อนออก”
“น้องจีนกางร่มได้ ใส่หมวกก็ได้...”
“ร้อน ๆ น้องจีนชอบงอแงนี่ คุณป๊าจะหงุดหงิดไปด้วย...ร้องไห้กลับบ้านไม่มีใครพากลับนะ”
“น้องจีนไม่ร้อง”
“คุณพ่อก็ไม่ได้ไป”น้องจีนมองทามสลับอาฐา
“น้องจีนอยากไปกับคุณป๊า”
“หึหึ”ทามหัวเราะ เมื่ออาฐาทำหน้ายุ่งยาก น้องจีนรู้ว่าอาฐาจะไปข้างนอกเลยเกาะไม่ปล่อย ติดหนึบยิ่งกว่าหนวดปลาหมึกซะอีก เมื่ออาฐาอุ้มน้องจีนเดินออกไปแล้วผมจึงหันมาถามทาม
“ทามไม่รู้สึกอะไรมั่งเหรอ อาฐากำลังจะไปข้างนอก”
“รู้สึกอะไรฮะ?”อีกคนทำหน้างง ลงมือเก็บถ้วยชามแม้สุดาและพี่แม่บ้านเดินเข้ามาแล้ว
“ก็ไม่รู้ว่าหงุดหงิดหรือไง...ที่ไม่ได้ไปด้วย”ผมพูดออกไป
“โห ได้ไปสิฮะน่าเบื่อจะตาย กิจกรรมคุณฐาน่าเบื่อออกตีกอล์ฟอะไรก็ไม่รู้ ตี ๆ คุย ๆ ทามไม่เห็นชอบ”
“แล้วไม่น้อยใจเหรอที่อาฐาไม่ชวนไปด้วยอะไรงี้”
“ทามเล่นอยู่บ้านกับน้องจีนสนุกกว่าครับ คุณฐาเลี้ยงลูกทุกวันแทบจะตลอด 24 ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ ให้ออกไปเที่ยวบ้าง ผ่อนคลายนะครับ...”
“ทามดีจังเนอะ”ผมพูดเบา ๆ
“พี่กาว...พี่กาวต้องใจเย็น ๆ และพูดคุยกับอาเสือให้เข้าใจนะฮะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันสิ”นั่งคุยจนกระทั่งสุดาเก็บโต๊ะเสร็จแล้ว และยกของใหม่มาวาง
“เอามาให้ใครอีก”ผมถามขึ้น พี่อูหันมาตอบ
“คุณท่านยังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ”ผมเลยพาทามรีบเดินออกมาจากห้องทันที
การทำโยคะวันนี้เป็นไปอย่างราบรื่น เป็นท่าง่าย ๆ สำหรับคนท้องอย่างผม มีทามกับน้องและอาฐาทำด้วยกัน ผมสนุกมากมันเงียบสงบดี หลังจากเล่นโยคะเสร็จพอได้เหงื่อก็นั่งสมาธิต่อทันที วันนี้นั่งไป 20 นาที นับว่าได้ผลดีกว่าครั้งแรก
“พรุ่งนี้ว่ายน้ำนะคะ”ครูบอก
“ครับผม”ผมยิ้มร่า อยากลงไปในน้ำว่าเขาทำยังไงกัน เห็นสุดาบอกว่าถ้าอยู่ในน้ำจะออกกำลังกายได้ดีกว่า เพราะไม่หนักท้องมีน้ำช่วยพยุงไว้
“น้องจีนอยากว่ายด้วย”
“โอเคเดี๋ยวคุณป๊าพาไป”อาฐาบอก ผมตื่นเต้นยิ่งเค้าถีบท้องยิ่งตื่นเต้นกว่าเดิม ตบเบา ๆ แล้วบอกว่าผมเจ็บ เค้าก็ค่อย ๆ หยุด นึกขึ้นได้ว่าน้องจีนเรียกอาฐาว่าคุณป๊า เรียกทามว่าคุณพ่อ แล้วผมจะให้ลูกเรียกผมว่าอะไรดีนะ? ไว้ค่อยคิดตอนอาบน้ำแล้วกัน เหงื่อออกเยอะไม่อาบไม่ได้ เดินมาถึงบันไดเห็นอาเสือเดินตามหลังมาไม่มีเสียง ทีแรกตกใจมากทีเดียว เท้าก้าวพลาดจากขั้นบันไดแต่ยังคุมสติไว้ได้ทัน
“ระวัง!”อาเสือเอามือดันหลังไว้ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านมือข้างนั้น โดนจี้ติดกันแล้วก็ผละออก ผมหันข้างไปมองนิดนึง แล้วเดินขึ้นห้องต่อคราวนี้เข้าห้องมาไม่ลืมล็อค อยู่ในนั้นนานจนพอใจคิดว่าอาเสือจะไปแล้ว แต่ยังยื่นอยู่หน้าห้อง
“อาพาลง...”ผมไม่ตอบเดินไปที่บันไดจับราวไว้มั่นแล้วเดินลงเอง
“อากาวววววววว น้องจีนระบายสีสวย ๆ”น้องจีนวิ่งทั่วบ้าน
“รอก่อนเดี๋ยวจะระบายด้วย”ผมร้องบอกรีบเดินลงไปเร็ว ๆ
“อากาวจ๋า น้องจีนอยากได้สมุดระบายสีใหม่”เป็นการอ้อนที่เสียงหวานมาก ผมหัวเราะ
“ไม่ต้องครับ!!!! น้องจีนนิสัยไม่ดีเลย...ตกลงกันแล้วว่าเดือนนี้จะซื้อ 5 เล่มไงครับ”ทามดุ
“น้องจีนอยากได้อีก”
“รอเดือนหน้านะครับคนเก่ง”
“เดือนหน้าน้องจีนจะเอา 10”เด็กน้อยทำมือชูแต่ทำเองยังงงเอง แล้วก็หัวเราะวิ่งไปทั่วบ้าน
“น่ารักดีนะ”อาเสือพูดแล้วยิ้ม ผมไม่สนใจเดินหนีไปเล่นกับทามและน้องจีน
น้องจีนเกาะติดอาฐาไม่ยอมนอน...จะอุ้มไปทางอื่นก็รู้ทัน สุดท้ายอาฐาเลยต้องอยู่บ้าน ทำเอาทามหัวเราะลั่น โดนอาฐาแกล้งด้วย ผมนอนหลับตอนกลางวันโดยทามเป็นคนนวดเอวให้ พอจะเคลิ้ม ๆ หลับมือทามหนักกว่าเดิม แต่สบายกว่าเดิมมาก นวดจนผมหลับไปตั้งหลายชั่วโมง
ทามนิสัยดีจัง อิจฉาครอบครัวอาฐาที่สุด!
ในความยากเย็นอย่างที่สุด แต่ชินก็จะพยายามอย่างที่สุด
รู้ตัวว่าอัพช้า รู้ตัวว่าเนื้อเรื่องไม่คงทีและอาจกระโดดจากแผนที่วางไว้
ต้องขอโทษด้วยนะคะ จะพยายามทำให้ดีขึ้นค่ะ :)
COMMENT PLEASE
สงสารทั้งสองคนเลย กาวก็ไม่ฟังอา อาก็เงียบกับหลาน
คู่นี้จะไปกันรอดไหม...TT เขียนไปก็เศร้าไป
บางทีก็หมั่นไส้อาเสือ อะไรกันหนักหนาว่ะ!!!
กาวก็หยุดโวยวายสักทีได้ไหมมมมมมมมมมมมมม
เขียนเอง อินเอง อินมากกกกก
พยายามจะไม่หายไปนาน
ข้าพเจ้าไม่เบื่อที่ถูกทวง
เพราะฉะนั้นช่วยจี้ตูดข้าพเจ้าด้วยค่ะ
ความขี้เกียจเข้าครอบงำมาก ^^
สงสารทั้งสองคนเลย กาวก็ไม่ฟังอา อาก็เงียบกับหลาน
คู่นี้จะไปกันรอดไหม...TT เขียนไปก็เศร้าไป
บางทีก็หมั่นไส้อาเสือ อะไรกันหนักหนาว่ะ!!!
กาวก็หยุดโวยวายสักทีได้ไหมมมมมมมมมมมมมม
เขียนเอง อินเอง อินมากกกกก
พยายามจะไม่หายไปนาน
ข้าพเจ้าไม่เบื่อที่ถูกทวง
เพราะฉะนั้นช่วยจี้ตูดข้าพเจ้าด้วยค่ะ
ความขี้เกียจเข้าครอบงำมาก ^^
เฮ้ยยย กิ๊กเก่าอาเสือหรอกเรอะ ทำไมอาเสือทำแบบนี้เนี่ยะ โกรธอาเสือแล้ว กาวใจเย็นๆนะ คิดถึงลูกมากๆนะ หึ่ยยย ขัดใจอาเสืออออ
ตอบลบงอนกันตลอด
ตอบลบถ้ากาวใจเย็นนิดนึง รู้จักคิดนิดนึง
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบเข้าข้างกาวแหละ แต่กาวก็ใจร่มๆ นะ เพื่อลูก
ตอบลบ