วันอังคารที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ตอนที่ 45 100%


ตอนที่ 45 100%






ตอนที่ 45
            วิ่งตาตั้งรีบเข้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ผมแทบจะโยนของในมือทิ้งถ้าไม่ติดว่ามันราคาแพงแค่ไหนตอนที่อาเสือควักเงินซื้อ ในกล่องเป็นกล้องถ่ายรูปกับของใช้เด็กแฝด พวกจุกนมแล้วก็ถุงมือเด็กเป็นสองอย่างที่ไม่ได้ซื้อมาไว้พอตั้งแต่แรก ถุงมือคิดว่าไม่ต้องใช้แต่ดูแล้วก่อนจะฟาดหน้ากันไปมากกว่านี้ ผมเลยอยากได้มาไว้คนละสองคู่ เด็กสองคนนอนไม่ห่างกันมาก บางทีก็มีข่วนกันบ้างเล็กน้อย
            “กลับมาแล้วเหรอคะ”เสียงสุดาร้องเรียกแต่ผมวิ่งผ่านสุดาไป เห็นอาโชติกำลังหอบกล่องเอกสารอาเสือเข้าไปในห้องทำงาน
            “อาโชติใครทำอะไรลูกกาว!!!!!”ตะโกนพูดแค่นั้นก็รีบเข้าไปในห้อง ไอ้บอลกับไอ้โรลมันกำลังปลอบอยู่แต่ยิ่งปลอบยิ่งร้อง
            “มึงทำอะไรลูกกูเนี่ย!!”ผมฝากมันไว้แปบเดียว เพราะออกไปธุระที่มหาลัยฯแล้วก็แวะซื้อของอย่างเร่งรีบกับอาเสือ คิดอยู่แล้วว่าไว้ใจพวกมันไม่ได้
            “ร้องไม่หยุดเลย สุดาเพิ่งออกไป”มันบอกพร้อมหัวเราะ ผมจิกตาใส่มันแล้วรีบรับสกายมาอุ้ม
            “คนเก่ง ๆ ไม่ร้อง ๆ มะม๊ามาแล้วคร๊าบบบบบบบ โอ๋ ๆ สองคนนี้มันแกล้งใช่ป่ะ...เดี๋ยวม๊าตีให้เลยเนอะ”
            “แอ๊ แอ๊ แอ๊”สกายสะอื้นเบาลง แต่สเกลยังร้องอยู่ผมอุ้มสองคนไม่ได้จึงต้องวางลงแล้วโอบกอดทั้งสองคนไว้
            “เหอ ๆ ไอ้เหี้ยนี่มันพยายามเล่นกีต้าร์ไง สงสัยลูกมึงกลัวนะกาว”ไอ้บอลบอก
            “เชี่ย”ผมด่าแต่ยิ้ม ๆ มันสองคนลงมานั่งข้าง ๆ มองดูแฝดที่มองผมแล้วยิ้ม
            “มันแกล้งลูกใช่ป่ะ ตีเลยดีไหม...หืม ดีไหม...ไอ้โรลหยิบผ้าอ้อมในลิ้นชักให้หน่อย”ผมชี้ให้มันไปหยิบมาให้ แล้วเอามาเช็ดน้ำตาเด็กสองคน
            “แอ๊ แอ๊”กว่าจะยิ้มออกมาได้ อาเสือเปิดประตูเข้ามาไอ้เพื่อนเวรก็รีบไหว้กันใหญ่
            “อาสั่งอาหารจากโรงแรมมา ออกมากินกันนะ”อาเสือบอก
            “ครับ”ไอ้บอลตอบออกไป
            “ลูกร้องเหรอ”อาเสือหันมาถามผมต่อ ผมมองสเกลกับสกายแล้วยิ้มเอาใจ
            “เกลกับกายเห็นสัตว์ประหลาดเนอะ...คริคริคริ ลูกเลยตกใจใช่ไหมครับ...น่ากลัวใช่ไหม โอ๋ ๆ”
            “เหอะ!”ไอ้โรลทำเสียงพร้อมแสยะยิ้ม
            “อือออออ”สเกลพูดออกมาในลำคอ ทำเอาเราทั้งหมดตาโตมองหน้ากันอัตโนมัติแล้วก็หัวเราะออกมา
            “ฉลาดเกินไปละ”ไอ้โรลบอก
            “ก็คนเป็นเด็กฉลาดนี่เนอะ ลูกมะม๊าฉลาดจังเลยนะ...”ผมพยักหน้าและยิ้มให้เด็กสองคน
            “ออกมากินนะกาว”อาเสือบอกอีกครั้งผมเลยพยักหน้าให้
            “ตื่นนานแล้วเหรอว่ะ”ผมหันไปถามไอ้บอลและแหวกดูแพมเพิร์สของทั้งสอง ยังโอเคไม่ต้องเปลี่ยน
            “ตื่นมาก็ร้องเนี่ย...”ไอ้บอลว่า
            “อ่อ ลูกกูตกใจนี่เอง!”ผมแซวมัน “ไปหยิบรถเข็นมากางให้หน่อยดิ”ใช้เพื่อนอีกกู คริคริคริ มีเพื่อนดีก็งี้...
            “ไหนอ่า”
            “ข้างนอกอ่ะ กางไว้เดี๋ยวเอาเด็กออกไปข้างนอก”ไอ้บอลมันเดินไปข้างนอกแล้วกางให้อย่างดี ผมเอาผ้าอ้อมกับหมอนดัน ๆ ไว้ ของเล่นที่พี่ติณฑ์ซื้อมาให้เป็นของขวัญน้องเกิดได้ใช้งานก็ตอนนี้แหละ เอาหนีบไว้บนหลังคาปิดแล้วเปิดเพลงให้มันหมุน มีคนละอันคนละสี
            “น้ำ ๆ กินน้ำก่อนออกไปข้างนอกนะครับ”เห็นดูดจ๊วบ ๆ ก็ชื่นใจ พร้อมให้นอนเล่นต่อไปในรถเข็น อาเสือนั่งทานข้าวอยู่เพราะตัวเองไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า
            “มาแล้วเหรอครับ...”อาเสือหันมาเล่นด้วยแต่แฝดไม่สนใจ ทำเอาผมหัวเราะเล็กน้อย
            “ไม่สนใจป๊าเลย...”อาเสือจะแย่งของเล่นจากมือแฝด
            “ทานไปเถอะน่า เดี๋ยวลูกร้องอีก”ผมปรามเสียงเข้ม ไม่ได้ตั้งใจทำให้อาเสือเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนแต่อย่างใด คนตัวโตยิ้มเขินให้ลูกก่อนจะนั่งทานอาหารของตัวเองต่อไป
            “นั่งดิ”ผมบอกไอ้โรลกะไอ้บอล อาหารวันนี้เป็นของที่สั่งมาจากโรงแรมพรุ่งนี้ผมต้องเริ่มอยู่ไฟแล้วทั้งที่คิดมาก่อนว่าน่าจะจำเป็นสักเท่าไหร่ แค่ทานอาหารตามที่ป้านิดจัดมาไว้ให้ก็คงเพียงพอ แต่คุณปู่คุณย่าอาฐาส่งตู้อบซาวน่ามาให้เป็นของขวัญที่คลอดน้องออกมา
            “โรลไปบ้างไอ้นาวต่อเหรอ?”ผมถาม
            “อือ เลม่อนไม่สบายพี่ติณฑ์ก็ไม่อยู่ มันเลยงอแงสุด ๆ”
            “ไม่พาไปหาหมอว่ะ”
            “ก็เดี๋ยวรอพี่ฟ้าพาไปตอนเย็น ไอ้นาวมันเอาไม่ไหวหรอก...แค่จะลากมันขึ้นรถ เลม่อนมันก็ร้องไห้อย่างกับโลกจะถล่ม”
            “เย็นนี้นอนนู่นเลยสิ?”ผมชวนคุยไปด้วย
            “ยังไม่รู้ว่ะ...ถามพี่ฟ้าอีกที”
            “ติณฑ์ไปไหนละโรล”อาเสือถามขึ้น
            “เห็นว่าไปดูที่ครับ”
            “ถ้าเจอบอกมันมาหาอาหน่อย ให้มันโทรมาหาอาก็ได้”
            “ครับ”
            “อาเสือจะทำไม?”ผมเงยหน้าถาม
            “ไม่ทำไม ก็ชวนมันมาเล่นที่บ้าน”ตอบแค่นั้นแต่ผมก็พยักหน้าไม่ติดใจอะไร อาเสือทานเสร็จก่อนคนแรกเลยลงมานั่งยอง ๆ เล่นกับแฝด
            “ไปเล่นกับปะป๊านะครับ...ให้ม๊าเราทานข้าวก่อนนะ”คนตัวโตจะเข็นลูกออกไป ยังไม่พ้นห้องดีเจ้าแฝดร้องไห้จ้า
            ผมมองหน้าอาเสือแล้วขำออกมา
            “เข็นกลับมาเลย”เป็นแบบนี้แหละห่างไม่ได้ต้องร้องตลอด ถ้าผมจะทำธุระหรือไปไหนต้องรอให้สองคนนี้นอนอย่างเดียวแล้วรีบไปรีบกลับ ไม่งั้นได้งอแงไม่เลิกนิสัยไม่ดีจริง ๆ
            “แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”ผมสั่นกระดิ่งในมือหันเหความสนใจ
            “กริ๊ง ๆ ๆ นี่ไงกระดิ่งใครนะ...มีเสียงดังจังเลย ของกายรึเปล่าไม่ร้อง ๆ”เสียงครางยังคงมีอยู่บ้าง สกายยื่นมือออกมาแล้วผมก็ยื่นมือตัวเองไปจับ
            “คนเก่งเนอะ...ไม่ร้องเลย”ผมหยอกเล่นกับลูกบ้าง คุยกับไอ้สองคนนี่กินข้าวบ้าง ส่วนอาเสือเห็นเงียบ ๆ และเดินหายเข้าห้องไป
            “เขาน้อยใจรึเปล่าว่ะ”ไอ้บอลกระซิบ
            “ใคร?
            “อามึงน่ะ...เห็นเขาเงียบไปเลยเมื่อกี้”
            “บ้า ไม่มั้งเป็นงี้แหละ ก็รู้อยู่แฝดมันไม่เอาใคร...”
            “แต่หน้าเขาเสียไปเลยนะโว้ย”ไอ้โรลสำทับมาอีกคน นี่พวกมึงลอบสังเกตผัวกูกันอยู่เหรอ!?!?
            “กูว่าเขาน้อยใจชัวร์ ไอ้เด็กนี่ก็ติดมึงซะขนาดนี้!
            “เรียกลูกกูไอ้เหรอเดี๋ยวเถอะมึง ๆ”ผมด่ามัน
            “เหอ ๆ หวงจังเลยเนาะป่านนี้อามึงเข้าไปนอนร้องไห้แล้วมั้ง”
            “หึหึ ตลก!”ผมหันมามองหน้าแฝดและคิดอะไรขึ้นมาได้ ทานอาหารเสร็จแล้วสุดาจะมาช่วยเอาแฝดไปทานนมแต่ผมบอกว่าไม่ต้องแค่ให้ช่วยอุ่นนมมาให้ก็พอ
            “น้ำนมไม่ค่อยออกเลย”ผมบ่นเสียงเบา
            “ลองทานยาไหมละคะ”
            “ยาอะไร”ถามอย่างสนใจ
            “ก็ยาบำรุงอะไรแบบนี้”
            “ก็ดีนะ กาวอยากให้ลูกกินนมไปอีกสักระยะหรือนานที่สุดเท่าที่จะทำได้”
            “ค่ะ เดี๋ยวสุดาจัดมาให้นะคะ...”
            “อ่อ ขอน้ำต้มใส่ขวดให้กาวด้วยนะมันหมดแล้ว”
            “ได้ค่ะ...”สุดาเก็บโต๊ะออกไป ผมก็เดินมาส่งไอ้บอลไอ้โรลที่หน้าบ้าน
            “ไปเที่ยวก็ซื้อขนมมาฝากกูบ้างนะ”ผมบอกไอ้บอล มันจะไปเกาหลีกับพวกญาติ ๆ สุดสัปดาห์นี้
            “เออ เดี๋ยวซื้อของเล่นมาฝากนะฮร๊าฟฟฟฟ ขอจุ๊บที”ไอ้บอลโน้มตัวลงมา ไอ้โรลเลยเอาบ้าง
            “ไปก่อนนะคร๊าบบบบบบ เดี๋ยวมาใหม่”พวกมันบังอาจฟัดแก้มลูกทั้งสองคนเลย แต่แฝดคิดว่าเล่นด้วยจึงหัวเราะออกมาน่าเอ็นดู
             “บ๊ายบายก่อนลูก บ๊ายบายยยย...”ผมยิ้มบอกพาโบกมือ จนทั้งสองคนขับรถไปแล้วจึงพาลูกเข้ามาหาอาเสือในห้อง
            “อาเสือช่วยกาวหน่อย”ผมเอารถเข็นผ่านประตูไม่ได้ มันต้องจอดไว้ข้างนอกแล้วอุ้มแฝดเข้าไป อาเสือได้ยินเสียงเรียกแล้วเดินออกมาช่วยอุ้มสเกลไปวางบนเบาะ เด็กน้อยร้องอ๊อแอ๊ดีดขาขึ้นกลางอากาศกำลังสนุกกับของเล่นในมือ ผมวางสกายนอนข้างกันเสียงกรุ๊งกริ๊งเรียกความสนใจจากสองแฝดได้ไม่น้อย
            ก๊อก ๆ สุดาเดินเอานมกับน้ำเข้ามาให้
            “ขอบคุณคร๊าบ ขอบคุณป้าสุดาสิ...”ผมแซว
            “โธ่ เรียกพี่ไม่ได้เหรอคะ”
            “ต้องป้าสิเนอะ ๆ ๆ”
            “อือออออออ”สกายทำเสียงขี้เล่นออกมา
            “นั่นไง! ฮ่าฮ่าฮ่า”ผมกับสุดาหัวเราะ ก่อนที่เธอจะออกไปข้างนอกเลยเดินมาล็อกประตู แล้วเดินมาหาอาเสือที่นอนอยู่บนเตียง ผมปีนขึ้นไปนอนคร่อมอาเสือไว้
            “เป็นอะไร?
            “เปล่าครับ...”ไม่เคยเห็นอาเสือมุมนี้มาก่อนเลย ผมประคองหน้าอาเสือให้จ้องหน้าผม แล้วตัวเองก็เป็นฝ่ายก้มลงไปจุ๊บปากหนา
            “หึหึ”อาเสือหัวเราะในคอออกมาได้
            “ลงไปนอนกับลูกหน่อย”
            “ไม่เอา...เดี๋ยวก็ร้องอีก”
            “ร้องเพราะยังไม่คุ้น ทุกวันก็อยู่แต่กับกาว...แต่ถ้าอาเสืออยู่ด้วยเดี๋ยวแฝดก็ติดนะ ๆ ๆ”
            เสียงร้องอ๊อแอ๊เจ้าสองคนดังมา คุยกันเองก็ได้...อย่างกับรู้เรื่องอย่างนั้นแหละ
            “เค้าเป็นลูกของเราไม่ใช่เหรอ?”ผมเอียงคอถาม อาเสือยิ้มจาง ๆ
            “อืม”
            “แล้วยังไง? ไม่อยากเล่นกับเค้าว่างั้น?
            “อาไม่อยากทำให้ลูกร้องไห้นี่”
            “แฝดไม่ร้องหรอกเนอะ แฝดรักปะป๊าจะตายไป...เนอะ”ลงทุนให้อาเสือฟัดแก้มไปหลายหมัด ก่อนที่คนตัวโตจะหายน้อยใจแล้วลงมาเล่นกับลูก เจ้าแฝดกำลังอารมณ์ดีและหัวเราะเวลาอาเสือหยอก
            “อะมัมๆๆๆๆๆ”อาเสือแกล้งฟัดพุงสลับทั้งสองคน
            “คิคิคิคิ”เสียงหัวเราะเล็ก ๆ ดังทั่วห้อง ผมเดินไปหยิบผ้าอ้อมชุบน้ำสะอาดแล้วมาเช็ดหน้าให้ทีละคน ก่อนจะถอดแพมเพิร์สออก ใส่ตลอดเวลาไม่ดีหรอกมันอับชื้น เช็ดก้นและจอร์จน้อยให้สะอาด ทาแป้งหอม ๆ แล้วใส่กางเกงผ้าไม่หนามาก
            “ไม่ต้องมาหัวเราะเลย...ชอบใช่ไหมที่ทำแบบนี้”พูดกับสเกลเด็กน้อยยิ้มใหญ่ อาเสือเดินไปหยิบถุงกล้องที่ซื้อมาใส่เมมโมรี่แล้วเปิดถ่าย (ไม่ใช้แฟลช) ถ่ายเยอะแต่ไม่มีรูปผมหรืออาเสือเลย ถ้าผมลงไปนอนกับลูกให้อาเสือถ่าย อาก็ต้องน้อยใจ และถ้าอาเสือลงไปนอนแล้วให้ผมถ่ายแน่นอนว่าผมไม่ยอม
            “เอาไว้ค่อยให้โชติเข้ามาถ่ายให้”อาเสือบอก
            “โอเค”ผมยิ้มพอใจในทางออกที่ว่า
            “อ่ะ ป้อนนมกัน”ผมบอกยื่นขวดนมให้ป้อนคนละคน อาเสือกำลังจะจ่อที่ปากสเกลแต่ผมร้องห้ามไว้ก่อน
            “อย่าเพิ่ง! ต้องทำอย่างนี้ด้วย”ผมบอกแล้วทำให้ดูก่อน เขย่าขวดนมให้สกายดู
            “นี่ของกายนะ...นมมะม๊าให้หนูนะครับ เป็นเด็กดีเด็กเก่งแล้วก็ยิ้มง่ายอารมณ์ดีเข้าใจไหมครับ”
            “แอ๊ ๆ”สกายจะคว้าเอาขวด รู้ดีจังเลยนะว่านี่ของตัวเอง
            “จุ๊บ อ่ะกินได้”เจ้าตัวเล็กดูดจ๊วบ ๆ คนแรก ผมยิ้มให้อาเสือแล้วพยักหน้าให้อาเสือทำบ้าง คนตัวโตทำตามได้อย่างไม่มีเคอะเขิน
            “นี่ของสเกลนะครับ นมมะม๊าให้หนูแล้วก็แบ่งปะป๊าบ้าง (กาวมองค้อน) เป็นเด็กดีเด็กเก่งแล้วก็ยิ้มง่ายอารมณ์ดีเข้าใจไหมครับ....ปะป๊ารักลูกสองคนมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นะครับ”ลงท้ายซะหวานแทบสำลักนม ผมหัวเราะออกมา
            เด็กสองคนมองหน้าอาเสือตอนป้อนนมด้วย แม้ผมจะป้อนสกายแต่สายตาแกก็ยังจับจ้องที่อาเสือ เด็กสองคนไม่คุ้นกับใครเลยแม้กระทั่งสุดาที่เข้าออกห้องและมาคุยเล่นประจำ แต่ตอนนี้มือสเกลกำลังยื่นไปจับนิ้วอาเสือทำเอาคนตรงหน้ายิ้มภูมิใจใหญ่
            “ผลของการทำแต่งานเนอะลูกเนอะ...ไม่มาคนบ้างเลย คนก็รอ คนก็งอแงนะครับ...ใช่ไหม”ผมคุยกับสกายเพราะนอนติดกัน เอาผ้าอ้อมรองแผงอกไว้กันนมหกแล้วเปื้อนเสื้อตัวเหนียว เอาผ้าให้อาเสือทำแบบเดียวกันกับเกล
            “ป๊าก็ทำงานหาเงินมาให้พวกเราใช้ไง ถึงไม่ได้อยู่ด้วยแต่ป๊าก็รักพวกหนูจะตาย”อาเสือพูดกับสเกลบ้าง ไป ๆ มา ๆ เด็กสองคนจะหลับอีกรอบ ผมอ่านในหนังสือมาเรื่องของการนอน คู่มือที่ไอ้ชัดให้มามีประโยชน์มาก เดี๋ยวคงต้องปรับเวลานอนให้แฝดใหม่ กลางคืนไม่ค่อยนอนกันเลยสองพี่น้อง ตื่นมาเป็นต้องได้ร้องงอแงต้องจับขึ้นมานอนบนอกถึงจะพอใจ นิสัยเดียวกันเลยสองคนนี้
            “จะหลับแล้ว”ผมกระซิบ
            “เอาออกไหม”อาเสือหมายถึงขวดนม ผมพยักหน้าแต่ตอนอาเสือจะดึงน้องเกลก็ดูดไว้แน่นอีก
            “เอาออกเลย”
            “เดี๋ยวลูกร้อง”อาเสือกระซิบไม่กล้าเอาออก
            “ปล่อยให้ดูดเดี๋ยวลูกมีลมในท้อง ตอนนอนจะอาเจียนออกมา”ผมบอกแล้วเป็นคนดึงออกเอง เจ้าเกลจะร้องแหกปากก็รีบตบก้นให้หลับเสียก่อน
            “ชู่วววววว”
            “อาเอาไปเก็บให้”ผมยื่นขวดนมเปล่าให้อาเสือไปวางที่โต๊ะ แล้วดึงเบาะนอนสกายออกห่างมานิดนึงเอาหมอนข้างกั้นไว้ซ้ายขวาและตรงกลาง อาเสือลงมานั่งซ้อนหลังผมแล้วกอดแน่น
            “อารักเด็กดื้อ”หันไปยิ้มและจุ๊บแก้ม
            “ไม่คิดบอกรักอาบ้างเหรอ?
            “อืมมม...”ทำเสียงล้อเล่นแล้วไม่พูดออกไป
            “สักนิดก็ไม่?”ผมส่ายหน้าทำท่ารูดซิบปิดปาก
            “หึหึหึ แต่ยังไงอาก็รู้คำตอบละ...”ผมยิ้มเบะปากออกมา
            “กาวทำดีมากจนอาแปลกใจ รู้อย่างนี้ทำให้ท้องซะตั้งนานก็ดีหรอก”คนตัวโตพูดเอาแต่ได้ ผมหันควับทันที
            “เหอะอาเสือจะพรากผู้เยาว์หรือไง!?
            “ก็มันน่าไหมละ?”ผมประคองกอดมือหนาที่โอบกอดตัวเองไว้
            “ตอนนี้กาวน่ารักแล้วใช่ไหม”
            “หึหึหึ ถามแบบนี้อาต้องชมอย่างเดียวใช่ไหม...”อาเสือหัวเราะเสียงทุ้มที่ข้างหู
            “คริคริคริ กาวทำดีก็ต้องชมสิ”ผมเอียงหน้าไปบอก อาเสือยื่นปากมาจุ๊บหนึ่งที
            “ตอนนี้กาวน่ารักมากกกกก”คนตัวโตกระชับกอด
            “กาวน่ะไม่อยากลูกเป็นแบบกาว กาวไม่มีพ่อไม่มีแม่ไม่มีคุณยาย...ไม่มีอาม่าน แล้วกาวก็ดื้อมาก กาวคิดว่าไม่ควรต้องฟังอาเสือเพราะอาเสือไม่ใช่คนในครอบครัว ไม่มีสิทธิ์จะปกครองชีวิตกาว นิสัยไม่ดีเลยเนอะ”   
            “ตอนนี้เด็กดื้อของอาดีขึ้นมากแล้วครับ”อาเสือใช้ปากหนาเกลี่ยแก้มก่อนจะแตะค้างนานค่อยปล่อยออก
            “กาวไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กเกเรแล้วก็นิสัยไม่ดี อยากจะเลี้ยงเขาอย่างดีที่สุดแม้ว่ากาวจะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนเลยก็ตาม”ผมบอกเสียงเศร้า
            “งั้นเรามาช่วยกันเลี้ยงเขาให้เป็นเด็กน่ารักที่สุดดีกว่าเนอะ”อาเสือให้กำลังใจ
            “อื้อ”
            “เอาแบบน่ารักคิกขุกว่าน้องจีนเลยดีไหม?”อาเสือกระตุ้นกำลังใจขึ้นอีก ผมหัวเราะออกมาฮาครืน
            “อะไรคือน่ารักคิกขุโอ๊ยให้ตายสมัยนี้เขาไม่ใช้คำนี้กันแล้ว!!!”หัวเราะออกมาด้วยถูกใจ
            “ไม่เห็นน่าตลกตรงไหน น่ารักคิกขุ...มันก็ดูอ่อนโยนจะตายไป”อาเสือไม่ยอมแพ้
            “โอ๊ย อาเสือเดี๋ยวนี้เขาเรียกว่าน่ารักมุ้งมิ้ง ฟินเวอร์ ๆ น่ะรู้จักไหม...ชิส์”กัดแก้มคนตัวโตด้วยความหมั่นไส้ เหมือนนั่งเล่นกันเฝ้าลูกรอตื่น
            “ภาษาอะไรของกาวอาไม่เห็นเคยได้ยิน”
            “คริคริคริ อาเสือแก่แบบนี้จะตามลูกทันไหมเนี่ย”
            “ว่าอาแก่เหรอลองดูสักตั้งไหมจะเอาให้ไม่มีแรงเลี้ยงลูกเลย”คนตัวโตแกล้งฟัดผมและยกตัวขึ้นลอยไปวางไว้บนเตียง ผมก็ต่อสู้และขำออกมาด้วยแต่พยายามไม่ให้มีเสียง
            “คริคริคริ อาเสือออออ คริคริคริ”
            “มาอาฟัดซะดี ๆ เด็กดื้อมาว่าอาแก่ได้ยังไง”
            “อาเสือ”แกล้งยั่วอ้อน ๆ กำลังจะโดนอาเสือแกล้งกลับเสียงแฝดทำให้สะดุ้งค้างปล่อยมือออกจากกัน
            “แง๊  ๆ”สเกลนอนสะดุ้งผวาอีกแล้ว ผมรีบลุกขึ้นจากตรงนี้เดินไปหาตัวน้อย ใช้ทั้งตัวโน้มลงไปหากอดเอาไว้และปลอบใจด้วยการสัมผัส
            “มะม๊าอยู่นี่ ๆ ไม่ร้องนะครับ ชู่วววววว”ทำให้หยุดร้องให้เร็วที่สุดเพราะสกายจะตกใจตื่นตาม ผมอุ้มสเกลขึ้นมาแล้วเอนตัวลงให้ลูกนอนพิง
            “จะเอาท่านี้เหรอ เดี๋ยวก็เมื่อยแย่”อาเสือเก้ ๆ กัง ๆ จะช่วยด้วยความเป็นห่วง
            “ไม่งั้นไม่ยอมนอนหรอก เอาหมอนมารองหลังกับแขนให้กาวหน่อย”ผมบอกลูกมือ
            “เอาผ้าห่มมาคลุมลูกด้วย”บอกอีกหน ให้นอนจนสเกลหลับสนิทลึกถึงค่อยปล่อยวางให้นอนที่เบาะตัวเอง
            “สกายนอนหลับยังทำท่าดูดนมอีก”อาเสือพูดแล้วขำ
            “เออ กาวออกไปปั๊มนมดีกว่า...อาเสือไม่ต้องตามมานะ”รีบห้ามก่อนอีกคนจะออกมาด้วย อาเสือทำหน้าเสียดายแต่ยอมนอนเป็นเพื่อนเด็ก ๆ
            



สั้นไปหน่อยแต่อยากให้เห็นอีกโมเม้นของครอบครัวนี้

ตอนหน้าเตรียมตัว...สำหรับการแก้เงื่อนที่ผูกขึ้นมา

สู้โว้ยยยยยยยยย




คอมเม้นให้สักนิด พอชื่นใจ
ขอบคุณค่ะ 

4 ความคิดเห็น:

  1. สงสารอาเสือ ลูกกลัว 555 กาวโตขึ้นมากนะ รักลูกมากๆเลย อาเสือเลยหงอไปเลย

    ตอบลบ
  2. เมื่อไหร่จะโตน้าๆๆ คงแสบน่าดูเลย

    ตอบลบ
  3. โรลไปบ้างไอ้นาวต่อเหรอ. คงจะบ้าน. ตอนที่แล้วเจอ เดี่ยว. ..เดี่ยว. กะอะไรอีกประโยค ลืมบอกไป

    ตอบลบ